به گزارش – و به نقل از عصر ایرانیان، تخمین زده می شود که حدود 230 تن زباله ناشی از فعالیت فضانوردان در ماه رها شده باشد. در میان این نوع زبالهها، 96 کیسه مدفوع انسان در ماموریتهای قبلی بر روی ماه در اواسط قرن بیستم باقی مانده است.
در آن زمان، زمانی که فضانوردان آپولو نیاز به تسکین خود داشتند، کیسه ای را می بستند و سپس مدفوع خود را داخل آن قرار می دادند. با این حال، فضانوردان این کیسه ها را همراه با باقی مانده های دیگر روی سطح ماه گذاشتند تا فضای بیشتری را در فضاپیما آزاد کنند و نمونه های بیشتری از سنگ و خاک ماه را با خود به زمین بیاورند.
یکی از این کیسه های زباله را می توان در اولین عکسی که نیل آرمسترانگ از ماه گرفت، مشاهده کرد.
در حالی که کاوشگرها و فضاپیماها معمولاً زباله زیادی تولید نمی کنند، انسان ها به دلیل ماشین آلات بیولوژیکی خود منبع ثابتی برای تولید زباله هستند.
البته این ضایعات تنها به مدفوع و ادرار محدود نمی شود، بلکه شامل مقدار زیادی مواد زائد دیگر نیز می شود که در حین کارهای طولانی انباشته می شوند.
اگرچه این سازمان گفته است که در وهله اول تلاش میکند تا این زبالهها را کاهش دهد، اما این کافی نیست و به همین دلیل ناسا از ایدهها و طرحهای فناورانهای استقبال میکند که بتوان از آنها برای بازیافت زباله و تبدیل آن به محصولات مفید استفاده کرد.
امی کامینسکی، مدیر برنامه چالشهای ناسا، گفت: «دستیابی به مأموریتها به شیوهای پایدار، یک ملاحظات مهم برای ناسا است زیرا ما به اکتشاف و تحقیقات فراتر از زمین و فراتر از آن ادامه میدهیم».
وی افزود: با این چالش، ما به دنبال رویکردهای کلی نوآورانه برای مدیریت زباله های روی ماه هستیم و هدف ما این است که درس های آموخته شده را برای استفاده در زمین به کار بگیریم.
به گفته مسئولان ناسا، این مسابقه در دو بخش مجزا برگزار خواهد شد. بخش اول بر طراحی و توسعه قطعات و سیستم های سخت افزاری برای بازیافت یک یا چند زباله جامد در ماه متمرکز است.
بخش دیگر بر طراحی یک نسخه مجازی از یک سیستم کامل برای بازیافت زباله های جامد در ماه و تبدیل آن به محصولات دیگر تمرکز دارد.
تیم های تحقیقاتی می توانند در یکی یا هر دو چالش با هم رقابت کنند و پول جایزه بین دو پروژه تقسیم می شود.
کیم کرام، مدیر برنامه بازیافت ماه ناسا گفت: “ما از دیدن راه حل هایی که تیم های بین المللی ارائه می کنند بسیار هیجان زده هستیم.”
