آخرین رکورد المپیک به نام که ثبت می‌شود؟

غزل زیاری: بازی های المپیک تابستانی 2024 عصر روز جمعه در پاریس آغاز شد. بسیاری از طرفداران مسابقات را با دقت دنبال می کنند به امید اینکه شاهد شکستن رکوردهای ورزشکاران مورد علاقه خود باشند. اما با بهبود عملکرد ورزشکاران و شکستن رکوردها، آیا ممکن است روزی برسد که شکستن رکوردها غیرممکن شود؟

مثلاً در پرتاب چکش شاهد چنین رویدادی هستیم و از سال 1986 تاکنون هیچکس نتوانسته رکورد جهانی این رویداد را بهتر کند.

کارشناسان معتقدند که محدودیت های بیوفیزیکی عضلات و سایر عوامل مانند زمان واکنش ممکن است به عنوان محدودیت های قابل توجهی برای دستاوردها و رکوردهای جدید عمل کند. با این حال، استفاده از فناوری های نوآورانه و بهبود لباس های ورزشی ممکن است منجر به بهبود عملکرد ورزشکاران و ثبت رکوردهای جدید شود.

محدودیت های عضلانی و عضلانی

ماهیچه های ورزشکاران المپیک اغلب توسعه یافته و آموزش دیده اند. اما این عضلات لزوما منجر به پیشرفت ورزشی نمی شوند. بخشی از این امر به این دلیل است که عضلات با رشد خود کارایی خود را از دست می دهند.

به گفته کوین موراک، محقق عضلانی در دانشگاه آرکانزاس، کارآمدترین کشش عضلانی در امتداد خط بین دو تاندون رخ می دهد. به این ترتیب با کشیده شدن عضله، عضلات با زاویه مایل کشیده می شوند و کارایی کمتری دارند. اگرچه توده عضلانی بیشتر به طور کلی قدرت بیشتری ایجاد می کند. اما با ادامه رشد توده عضلانی، کارایی کاهش می‌یابد و ماهیچه‌ها به آنچه می‌توانند به دست آورند محدود می‌شوند.

علاوه بر این، عضلات بزرگ ممکن است محدودیت هایی را برای ورزشکاران در برخی رشته ها مانند دویدن ایجاد کند. به طور طبیعی، عضلات بزرگتر به دونده قدرت بیشتری می بخشد و به او کمک می کند تا بر اینرسی (تمایل بدن در حال استراحت به ماندن در همان وضعیت) هنگام شروع دویدن غلبه کند. اما به گفته موراک، ممکن است نقطه‌ای وجود داشته باشد که یک ورزشکار نمی‌خواهد عضلاتش به اندازه‌ای بزرگ باشد که به عنوان یک لنگر عمل کند.

علاوه بر اندازه ماهیچه، نوع غالب فیبر عضلانی در یک ورزشکار نیز بر عملکرد او تأثیر می گذارد. دو نوع اصلی فیبرهای عضلانی عبارتند از: سریع انقباض و کند انقباض.

جان هاولی فیزیولوژیست می گوید: «یک دونده سرعت دارای نسبت بالایی از الیاف تند انقباض است، برخلاف دوندگان ماراتن که دارای نسبت بالایی از فیبرهای کند انقباض هستند. فیبرهای تند انقباض از نظر ذخایر انرژی غنی‌تر هستند و امکان حرکات انفجاری را فراهم می‌کنند، در حالی که سریع‌تر از الیاف کند انقباض خسته می‌شوند.

این باعث ایجاد محدودیت سرعت در ورزش هایی مانند دویدن در مسافت طولانی می شود که به استقامت بالا نیاز دارد. موراک می گوید: «به همین دلیل به ندرت می توان دید که یک دونده ماراتن به سرعت یک دونده سرعت بدود.

تاثیر تکنولوژی و تجهیزات

در واقع، ماهیچه‌ها حداکثر دامنه تلاشی را که یک ورزشکار می‌تواند انجام دهد تعیین می‌کند، اما عملکرد عضلانی بستگی به این دارد که ورزشکاران با عضلات خود چه می‌کنند.

در المپیک 1968، دیک فازبری، پرش ارتفاع، از استراتژی ابتکاری استفاده کرد و مدال طلای المپیک را به دست آورد. او به جای پرواز به جلو و بالای میله، بدنش را در میانه پرواز چرخاند. پرش به عقب به او اجازه داد تا بدن خود را قوس داده و مرکز جرم خود را پایین بیاورد تا با تلاش کمتر از میله بپرد. پنج سال بعد، دوایت استونز تکنیک خود را کامل کرد و رکورد جهانی پرش ارتفاع را به نام خود ثبت کرد.

هاولی گفت: «امروزه به ندرت می‌توان ورزشکاری را دید که از این تکنیک استفاده نمی‌کند، این بدان معناست که قله‌های فیزیکی لزوماً مانع از شکستن رکوردهای آینده نمی‌شوند.»

بهبود لباس ورزشی باعث بهبود عملکرد ورزشکاران نیز می شود. به عنوان مثال، در المپیک 2008 پکن، ورزشکارانی که لباس شنا با روکش پلی یورتان پوشیده بودند، 25 رکورد جهانی را شکستند. آدا فری، مهندس نساجی در دانشگاه پلی تکنیک تورین ایتالیا می گوید: فرضیه ما این است که وقتی شناگر وارد آب می شود، پوشش پلی اورتان روی پارچه لباس شنا از خروج هوا از پارچه جلوگیری می کند. او معتقد است که مقدار کمی هوای محبوس شده ممکن است با ایجاد مقداری شناور باعث برتری این شناگران شده باشد.

فرای ادامه داد: «از آنجایی که قهرمان مسابقه تنها در چند صدم ثانیه تعیین می‌شود، نیروی شناوری چند میلی‌متری بسیار مهم خواهد بود. استفاده از مایو پلی اورتان در مسابقات در سال 2010 ممنوع شد، اما با وجود این ممنوعیت، شناگران همچنان در حال ثبت رکوردهای جدید هستند که نشان می دهد عملکرد واقعی شناگران هنوز به سقف خود نرسیده است.

فرای در مورد دو و میدانی ادامه داد که از سال 2016 استفاده از کفش هایی با کفی با روکش کربن مزایایی را برای دوندگان ایجاد کرده است. این نوع کفش ها اتلاف انرژی را از طریق زیره میانی جذب کننده ضربه محدود می کنند. این بدان معنی است که دونده تلاش کمتری برای دویدن سریعتر انجام می دهد.

به گزارش World Athletics، سازمان فدراسیون های دو و میدانی، حداکثر پایه فوم مجاز برای کفش ورزشکاران برای حضور در مسابقات 4 سانتی متر است و به این ترتیب این لباس ورزشی ممکن است به رکوردهای جدیدی منجر شود.

رکوردشکنی بیشتری در راه است؟

در این میان، عوامل دیگری مانند رژیم غذایی، وضعیت روحی و یا نحوه تمرین ورزشکاران نیز بر عملکرد آنها تأثیر می گذارد.

به عنوان مثال، دوچرخه سواران و دوندگان می توانند میزان گلبول های قرمز حامل اکسیژن را در بدن خود از طریق تمرین در ارتفاع بالا افزایش دهند. فرای استدلال می کند که این عوامل منجر به پیشرفت های تدریجی در عملکرد ورزشکاران می شود و در عین حال، پیشرفت های عمده نیز به طراحی مواد و تجهیزات مرتبط است.

در طول تاریخ، مردان بیشتر از زنان در ورزش ها و بازی های المپیک شرکت کرده اند، و در نتیجه، بیشتر تحقیقات در مورد موفقیت های ورزشی بر روی آناتومی مردان تکیه کرده اند، با اطلاعات کمتری در مورد فیزیولوژی زنان در دسترس است. به گفته فری، بررسی بیشتر در مورد روش های تمرینی ورزشکاران زن به آنها کمک می کند تا به دستاوردهای بهتری در عملکرد دست یابند.

وی گفت: برای اولین بار در المپیک پاریس نسبت ورزشکاران مرد و زن برابر است.

با تقسیم بندی مساوی جنسیت در مسابقات قهرمانی و افزایش تعداد بانوان ورزشکار شرکت کننده در مسابقات، امکان ثبت رکوردهای جدید افزایش می یابد.

فرای در پایان گفت: «با نظارت بیشتر بر داده‌ها، ما معدن طلایی از اطلاعات خواهیم داشت که ورزشکاران و مربیان می‌توانند از آن برای تصمیم‌گیری آگاهانه در مورد استراتژی‌های تمرین و مسابقه استفاده کنند.» این امر پیشرفت های جدید را تسهیل می کند و در نتیجه ورزشکاران را برای دستیابی به بهترین رکوردهای تاریخ سوق می دهد.

منبع: Life Science

58322