آقای جلیلی! امنیت و خلاقیت محصولی یک‌شبه نیستند/ میرباقری و حاتمی‌کیا که به شما نزدیک هستند هم فیلم‌های توقیف شده دارند

حسین قره: در روزهایی که تنش ها در منطقه شرق آسیا رو به افزایش است و هر روز احتمال افزایش درگیری در کل منطقه وجود دارد و همه کشورها درگیر جنگی گسترده خواهند شد، هنرمندان و اصحاب رسانه به عنوان رسانه چه نقشی دارند. قصه گوها؟ آیا آنها دارند و چه نقشی بر روی چه پلت فرمی می توانند ایفا کنند؟

وحید جلیلی معاون فرهنگی سیدواسیما صبح امروز در مراسم افتتاحیه شهرک سینمایی پلیس گفت: امنیت سنگ بنای خلاقیت است و هنرمندان و اهالی اندیشه و فرهنگ و هنر مدیون این زیرساخت هستند تا خلاقیت خود را ارائه دهند. ”

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سیما، وحید جلیلی ادامه داد: هنر و خلاقیت فرهیختگان کشور چه عرصه ای بهتر از حوزه امنیت می تواند در خدمت باشد؟

وی ادامه داد: هنرمند به اندازه ای که از نعمت امنیت استفاده کرد، باید با فرهنگ سازی، با روایت صحیح و اسطوره سازی و اسطوره سازی، برای امنیت منفعت و بستری برای امنیت تبدیل شود.

امنیت فیزیکی و عینی کجاست؟

حرف وحید جلیلی می تواند درست باشد. اما منظور شما کدام هنرمندان و کدام پلتفرم امنیتی است؟ مسلم است که امنیت از سطح فیزیکی و عینی شروع می شود و تا سطح روحی و روانی امتداد می یابد سالم و سربلند به خانه می رسند و وقتی به نانوایی می روند آسیبی به آنها نمی رسد و از جلوی در ربوده نمی شوند یا به خاطر گفتن نظری به دادسرا و زندان نمی روند. ، پس ایمن هستند و حالا باید برای امنیت مردم خلق کنند، باید روایت ایمنی داشته باشند.

امنیت شغلی، امکانی که بسیاری از هنرمندان از آن محروم هستند

امنیت مقوله پیچیده ای است که متأسفانه در طول سالیان متمادی توسط افرادی مانند جلیلی و جبلی ساده سازی شده است و تعریف آن به امنیت فیزیکی و عینی محدود می شود، در حالی که امنیت حتی در این سطح یکی از معاملات آن است. به کدام هنرمند می توانی اشاره کنی که آزادانه درباره ده سال آینده اش صحبت کند و بگوید ده سال دیگر در همان شغل خواهد بود و می تواند بدون دخالت دولت یا نهادهای حاکمیتی به کارش ادامه دهد و در همان شغل بماند. و سازمان ها؟ منظور از مداخله، اجبار هنرمند به پذیرش دستور پیگیری امور مقامات بالاتر هنرمند است. در ایران هنرمند یا باید در یک نهاد یا سازمان دولتی کار کند یا در یک پروژه یا پروژه دولتی یا برای استقلال و ادامه زندگی خود از راه هایی غیر از هنرش درآمد و مخارج زندگی خود را به دست آورد. .

درک این موضوع کار سختی نیست آقایان جلیلی و جبلی می توانند فهرست بلندبالایی از هنرمندانی که به دلایل مختلف در صدا و سیما متوقف شده اند بشمارند تا بتوانند تعداد هنرمندان و تهیه کنندگان برنامه های مختلف را از سازمان خود محاسبه کنند. به دلیل اختلاف دیدگاه‌های حزبی و برخی از جناح‌ها در درازمدت و در سطح ملی، او امروز از راه دیگری امرار معاش می‌کند. این هنرمندان یا به سازمان یا نهاد دولتی دیگری پناه بردند. یا هنر را به کلی کنار گذاشتند. البته هنرمندانی که شرافتشان دنیایشان را چاق کرد، عموماً این بستر را ترک کردند و کسب و کاری کوچک راه انداختند یا در تاکسی های آنلاین مشغول به کار شدند.

امنیت روانی؛ سانسور و ترس و خودکشی پور احمد و قتل مهرجویی

امنیت روانی موضوع بعدی است و امنیت روانی بخش دیگری است که امنیت روانی هنرمندان را هدف قرار داده است هنرمندان علاوه بر این، دستگاه سانسور در همه نهادهای فوق بزرگتر شد و انواع رسانه ها از سانسور و سانسور کتاب های حافظ، سعدی و خاقانی تا سینمای عباس کیارستمی را غیر رسمی کردند. به گفته نظرسنجی ها، سانسور، نظارت و سخت گیری اعتماد عمومی و سرمایه اجتماعی را در صداسیما به پایین ترین سطح در تمام سال های او رسانده است. آقای جلیلی و جبلی بگویند که سانسور چه بر سر صدا و سیما آورده و چه تاثیری بر امنیت روحی هنرمندان دارد.

آنها بر اساس استانداردهای هنری خودشان تصویرسازی می کنند و سرپرستی برای نظارت وجود ندارد. هیچ کس در هالیوود کنت ایستوود را تماشا نمی کند و از او می خواهد که یک تک تیرانداز بسازد، او قهرمان خود را پیدا کرده و خلق می کند، همانطور که هیچ کس مانع مک کی نمی شود که به راحتی Vice را با بازی درخشان کریستین بیل بسازد و هیچ قدر و منزلتی برای معاون اول رئیس جمهور باقی نگذاشته باشد. رئیس جمهور و کل سیستم دولت آمریکا.

سال گذشته دو هنرمند درجه یک این کشور جان خود را از دست دادند، کیومرث پوراحمد خودکشی کرد و داریوش مهرجویی و همسرش به شکلی غیرعادی و قابل قبول در خانه خود به قتل رسیدند از این حادثه هولناک ابراز تاسف کرده و اقدامات لازم را برای حفاظت از هنرمندان انجام خواهد داد. خودکشی زندایاد پوراحمد واکنش های گسترده ای را در جامعه برانگیخت و شاید وقتی فردی اقدام به خودکشی می کند نمی توان در این سطح کار امنیتی انجام داد. اما چه امنیتی بود که جان مهرجویی و همسرش را با وجود اینکه چند روز قبل از این قتل فجیع باقی مانده بود نجات داد؟ تاثیر روانی این قتل ها بدون توجه به قتل های زنجیره ای دهه 1970 محاسبه شد و برای این کار برنامه ریزی شده بود. تا این حد ایستادن بهروز افخمی در عکسی بیرون از خانه مهرجویی و گفتن اینکه کشتن او کار صهیونیست ها بوده مشکلی را حل نمی کند. سانسور و ترس خلاقیت را خفه می کند و هر ذهن پویایی را فلج می کند.

هنرمندان غیرحرفه ای سخت کار نمی کنند

گروه دیگر زنان هنرمندی هستند که همخوانی با مردان دارند، اما ایده هایی نزدیک به جریان اصلی دارند که یکی از آنها داود میرباقری و دیگری ابراهیم حاتمی کیا است. آنهایی که به یک خط پایبند بودند و آثار هنری قابل قبولی ساختند، اگرچه هر دوی این آقایان مورد سانسور قرار گرفته اند، اما هر دو حداقل فیلم های اکران نشده ای دارند. در مورد بقیه مردان و زنان، هنرشان چندان به ارزش‌های هنری احترام نمی‌گذارد و با هزینه‌های گزاف، اما سطحی، کارهایی را انجام می‌دهند و از پول خانه آسیاب استفاده نمی‌کنند. به جز ممنوع، یا بعد از مدتی، خط آنها با ساختار تغییر کرد، یا هنرمندان سنتی بودند و آمدند و در مقطعی حرف خود را زدند و رفتند.

هالیوود در حال مطالعه کلینت ایستوود است

مردان اهل گالیله و کوهستان باید به هالیوود نگاه کنند و ببینند چقدر برای امنیت سرزمین خود کار می کنند، اما متوجه نمی شوند که هنرمندان آن سرزمین بدون هیچ ترسی آنچه را که می خواهند می سازند و زمانی که باید فیلمبرداری کنند و بر اساس استانداردهای هنری خود عکس می گیرند و هیچ ناظری برای سانسور وجود ندارد. هیچ کس در هالیوود کلینت ایستوود را تماشا نمی کند و از او می خواهد که یک تک تیرانداز بسازد، او قهرمان خود را پیدا کرده و خلق می کند، همانطور که هیچ کس مانع مک کی نمی شود که به راحتی Vice را با اجرای فوق العاده کریستین بیل بسازد و هیچ قدر و منزلتی برای معاون اول رئیس جمهور باقی نگذاشته باشد. رئیس جمهور و کل دستگاه دولت آمریکا، او نمی تواند کسی می تواند بری لوینسون را متوقف کند و او می تواند “سگ را حرکت دهد” و هر چه می خواهد بگوید. (حداقل این دو فیلم در هر رویداد ضد آمریکایی از رادیو و تلویزیون پخش می شود.)

نکته اینجاست. نه می تواند پشت منبر بایستد و شعار بدهد و کاری انجام ندهد و نه می تواند به امنیت سال های گذشته ببالد در حالی که امروز انتظار داریم آنها در صحنه باشند. اگر تعامل استادان سازنده بود امروز اوضاع اینگونه نمی شد و هنرمندان در مصدر نمی ماندند و هنرمندان در خانه های خود نمی ماندند. در این روزهای سخت، مدیران متوجه شده اند که طراحی و گویندگی کار هرکسی نیست و هر چقدر هم که پول و امکانات را در اختیار افرادی قرار دهید که توانایی تولید ندارند، نمی توانید انتظار داشته باشید که همان مقدار تولید کنید. نمی خواهم از هنرمندانی که با مقامات دولتی رابطه دارند نام ببرم. اما ترجمه و پخش مختار به ده زبان تا آخر دنیا ممکن نیست، حتی در جبهه خود سیدها نتوانستند داود میربخری را تکثیر کنند. داود میرباقری اگرچه محصول تئاتر قبل از انقلاب است و در مکتبی دیگر بزرگ شده است، اما تبدیل به یک مدرسه شد.

آزادی اجازه تولید می دهد و توقع خلاقیت در لحظات سختی به دست می آید که از قبل نیازها برآورده شده باشد، خلاقیت هنری محصول یک شبه نیست، باید برای آن سخت تلاش کنید و شرایط لازم را برای تکمیل کارتان ایجاد کنید.