تینا مزدکی: مگس بدون بال قطب جنوب (بلژیک قطب جنوب) با اندازه گیری تنها 2 تا 6 میلی متر طول، یکی از پرجمعیت ترین گونه ها است و تمام سال را در قطب جنوب می گذراند. این مگس نه تنها مانند مگس های دیگر غذای خونی می خورد، بلکه گاز نمی گیرد و حتی پرواز نمی کند. این موجودات به اندازه میلی متر باله های خود را به عنوان یک استراتژی بقای عالی در برابر بادهای بسیار شدید در این منطقه قطبی از دست داده اند.
در مقابل، مگسگیر بدون بال قطب جنوب میتواند تا دمای ۱۵- درجه سانتیگراد (۵ درجه فارنهایت) را تحمل کند، میتواند تا ۷۰ درصد از مایعات بدن خود را از دست بدهد و میتواند یک ماه بدون اکسیژن زنده بماند. در فصل زمستان، قند به عنوان یک ضد یخ طبیعی جمع می شود و برای جلوگیری از تشکیل کریستال های یخ در داخل سلول هایشان، کم آب می شوند و زندگی در این محیط را ممکن می کند.
جنوبی ترین گونه حشره جهان، حتی شیز، می تواند تا 9 ماه پس از انجماد زنده بماند. دو سال طول می کشد تا این موجود کوچک چرخه کامل زندگی خود را کامل کند. البته بیشتر عمر خود را لارو می گذرانند و این لاروها بیشتر باکتری ها، جلبک ها، جلبک ها و مدفوع پنگوئن ها را می خورند.
تحقیقات نشان داده است که این لاروها می توانند در محدوده دمای پایین با گرم ماندن نسبتاً زیر پوشش برف و استفاده از فرآیند خاصی برای محافظت از خود زنده بمانند.
اگرچه تعدادی از گونه های جانوری ممکن است در شرایط قطب جنوب مقاومت کرده و سعی در زنده ماندن داشته باشند، این شرایط به وضوح در حال تغییر است. تحقیقات انجام شده نشان می دهد که این حشره از ابتدا در قطب جنوب حضور داشته و توانسته در این قاره زنده بماند. بنابراین، نمونه خوبی برای مطالعه تاریخ قطب جنوب و همچنین واکنش این قاره به تغییرات آب و هوایی است.
منبع: If Science
323
khabaronline به نقل از رابو