احمد پوری: سرقت ادبی بی اخلاقی در حوزه نشر است/ محمدعلی جعفریه: ناشران «پخته‌خوار» سرقت ادبی می کنند

پریسا ساسانی: در این جریان، گاه با ایجاد انحرافات رفتاری مانند سرقت ادبی و پژوهشی، علاوه بر ایجاد مشکلات حقوقی و معنوی برای نویسنده و ناشر، اعتبار این حوزه شریف فرهنگ کتاب و کتابخوانی نیز مورد تردید و اعتماد عمومی قرار می گیرد. سوال عمومی به صنعت در زیر پست شده است.

رابو در راستای بررسی ابعاد مختلف موضوع «سرقت ادبی و پژوهشی» این موضوع را مورد بررسی قرار داده و در گفت و گو با برخی از شخصیت ها مانند احمدپوری، مترجم و نویسنده، محمدعلی جعفریه، مدیر «سومین» به بررسی آن پرداخته است. انتشارات و علی رضا خدادوست، مدیر انتشارات اندیشکده.

احمدپوری: سرقت ادبی در انتشار غیراخلاقی است

احمدپوری، مترجم و نویسنده که آثار ادبی بسیاری از جمله اشعار شاعری مشهور جهان را به ایران عرضه کرده است، سرقت ادبی را در حوزه نشر غیراخلاقی توصیف کرد و گفت: وقتی صحبت از سرقت ادبی به میان می آید، انواع مختلفی دارد که بارزترین آنهاست. که کپی غیر عمدی ترجمه است که … “عجب” مترجمی که تمام عمرش در این زمینه بوده و شخص دیگری به نام خود ترجمه ای را نامگذاری کند و متاسفانه این نوع سرقت ادبی برای آنها اتفاق افتاده است. من هم همینطور

وی ادامه داد: اما نوع دیگری از سرقت ادبی وجود دارد و آن انتشار غیرقانونی داستان یا ترجمه به نام شخص و ناشر دیگری است و این مشکلی است که باید توسط مراجع ذی صلاح در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بررسی شود. به احتمال زیاد این نوع سرقت ادبی با تغییر نام در دسترس عموم قرار می گیرد. متأسفانه با ارائه کار باکیفیت، زحمات مترجم از دست ناشر دیگری می افتد. این نوع سرقت به نظر من خطرناک، خطرناک و مضر است.

آنا آخماتووا، مترجم مجموعه اشعار ناظم حکمت نزار قبانی، گفت: امیدوارم با روی کار آمدن دولت چهاردهم، مسئولان وزارت ارشاد با جدیت بیشتری از این دست سرقت های ادبی و فرهنگی جلوگیری کنند. این غیر ممکن نیست. تنها کاری که آنها باید انجام دهند این است که ردیابی و بررسی کنند که کتاب از کجا آمده و چگونه شماره مجوز را به دست آورده است.

ناشران آشپزی با نوشتن کتاب مرتکب سرقت ادبی می شوند

محمدعلی جعفریه، مدیر انتشارات طلا، موضوع سرقت ادبی را در سه بخش تحقیق، تالیف یا ترجمه و کتاب سازی خلاصه کرد و گفت: مباحث مربوط به تحقیق و پژوهش در سرقت علمی متفاوت است. زیرا ممکن است محققین در جریان تحقیقات خود به نتایج جدیدی برسند و کتابهایی را در مورد همان موضوع پژوهشی کامل کنند. مگر اینکه کلمه به کلمه نتیجه یکسان باشد که در مراجع قانونی قابل بررسی است.

وی ادامه داد: بخش دیگر مربوط به تولید کتاب است، چرا که برخی از ناشران «آشپزی» با رصد و جمع‌آوری آمار کتاب‌های پرفروش، آن‌ها را به صورت یک نسخه ساده به نام شخص دیگری در بازار به فروش می‌رسانند. ، و فروش خوبی هم دارد، و این موضوعی است که برای ناشرانی که کارهای اساسی انجام می دهند، بحث می شود. ضرر می کند چون ناشران آماده برای ترجمه، ویراستاری و خیلی چیزهای دیگر هزینه ای نمی پردازند، کتاب های بی کیفیت و ارزان از طریق پلتفرم هایی مثل دیجی کالا عرضه می شود و مردم بدون توجه به اصالت اثر، کتاب می خرند.

مدیر انتشارات ثلاث تصریح کرد: به عنوان مثال کتابی مانند «ملت عشق» یکی از این کتاب های جعلی موجود در بازار است که متاسفانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی یا قانونگذاران در این زمینه متوجه جعلی بودن آن می شوند. ” اما هیچ کاری نکن اتحادیه ناشران در حال بررسی این موضوع است تا با دولت جدید وارد مذاکره شود و در این راستا مطبوعات و رسانه ها برای ارتقای سطح آگاهی تلاش خواهند کرد.

مدیر انتشارات «لوح فکر»: اگر ناشران قابل اعتماد نباشند فضای فرهنگی آلوده می شود

مدیر انتشارات قانون فیکار که در زمینه های ادبی، تاریخی و اداری منتشر می کند. وی در خصوص پیامدهای این امر گفت: ناشران از اعتماد نویسندگان و مترجمان در حوزه های مختلف برخوردار هستند و اگر این اعتماد به درستی انجام نشود فضای فرهنگی آلوده می شود.

این مطلب را علی رضا خدادوست، مدیر انتشارات قانون فیکار درباره سرقت های فکری و پژوهش های موجود در فضای فرهنگی و برخی ناشران عنوان کرد. وی گفت: متاسفانه سرقت ادبی و سرقت ادبی در حوزه‌های مختلف اتفاق می‌افتد و راه‌حل‌های قانونی روشنی برای پیگیری کپی‌رایت وجود دارد و طبق نظر کارشناس در مواردی به نفع نویسنده اول رای داده شد، اما چه؟ فضای فرهنگی و به ویژه آنچه که نشر را ناامن می کند، اعتمادی است که بین ناشر و نویسنده یا مترجم و محقق وجود دارد که متأسفانه با سرقت علمی و پژوهشی این اعتماد نویسنده نسبت به ناشر تضعیف و خدشه وارد می شود. .

وی ادامه داد: در واقع دزدی فکری باعث می شود نویسندگان اعتماد خود را نسبت به ارائه ایده ها و تحقیقات خود به ناشران از دست بدهند. این در حالی است که نویسندگان، پژوهشگران و مترجمان سرمایه های فرهنگی به ویژه ناشران هستند.

خداپرست گفت: بنابراین اعتماد بین ناشر و نویسنده حرف اول را می زند. موردی که اخیراً با آن مواجه شدم در حوزه نشر کتاب رخ داد که انتشار یک موضوع پژوهشی به فاصله یک سال بین دو ناشر است که نشان از ضعف در زمینه یافتن موضوع پژوهشی و تبدیل آن به کتاب دارد. در غیر این صورت چگونه می توان یک ایده را تنها در یک سال تکرار کرد؟

این کتاب منتشر شده در زمینه ادبیات، تاریخ و مدیریت بیان می کند که این گونه سرقت ها انگیزه نویسنده را برای انتخاب موضوعات بکر و کار بر روی آنها کاهش می دهد. وی گفت: نویسنده و محقق در حین تحقیق و نگارش خود هیچ گونه حق التألیفی را به دست نمی آورند و تا پس از ارسال اثر به ناشر و انتشار کتاب، آن را به دست نمی آورند. اگر چنین مسائلی پیش بیاید، انگیزه نویسنده برای ماندن در فضای فرهنگی کم می شود; در این شرایط، هیئت تحریریه نشریات باید با دقت بیشتر در انتخاب موضوعات، سعی در ایجاد و تقویت انگیزه نویسندگان داشته باشد.

خداپرست در پاسخ به این سوال که آیا سامانه ای برای ثبت ایده های اولیه پژوهشگران در وزارت ارشاد وجود دارد؟ وی بیان کرد: سامانه الکترونیکی ثبت ایده در وزارت ارشاد وجود دارد و مردم می توانند به صورت الکترونیکی ایده ها را ثبت کنند و اگر ایده ای در سامانه ثبت شود می تواند در دادگاه مفید باشد.

5757