به گزارش سایت اصلاح طلب الحدث 24ظریف پس از دریافت تصمیم معاون راهبردی رئیس جمهور در این باره تصریح کرد. وی با انتشار پستی در شبکه اجتماعی ایکس (توئیتر) نوشت: هیچ مسئولیتی در این دولت نمی پذیرم، اما نگرانی، ناراحتی و اصرار مردم کشور به ویژه در حوزه حقوقی باعث شد نظرم عوض شود. .
او گفت که به او پیشنهاد «معاونت سیاسی رئیس جمهور» داده شده اما او این سمت را نپذیرفته است. دلیلی که ظریف برای نپذیرفتن سمت نماینده سیاسی عنوان کرد، توصیف «مقامات اجرایی» نماینده سیاسی و «تداخل وظایف وی در کار وزارتخانه های سیاسی و در نتیجه شبهه تضعیف آنها» بود.
ظریف گفت برای مسعود المدیجیان شرایطی را برای سمت خود گذاشتم و آنها پذیرفته شدند. از جمله شرایط «عدم ایجاد بوروکراسی و سازوکار جدید و در نتیجه تحمیل بار بر بودجه دولت»، «عدم دخالت در کار سایر نهادها»، «تضعیف سایر نهادها» و «ایجاد پیوند بین دولت و مردم.» و نهادهای مدنی
آنچه مسلم است آنچه در هفته های اخیر به استثنای پیشنهاد معاون اول مبنی بر پیشنهاد معاونت سیاسی به ظریف منتشر شد، صحت داشت. با وجود توضیحات دقیق در مورد دلایل عدم پذیرش این سمت، دلایل دیگری در پشت صحنه این امر وجود داشت.
سوال این است: روندی که منجر به ایجاد سمت جدید زرف شد چه بود؟ آیا پست های موجود نمی توانست کار او را شروع کند؟
چرا ظریف سمت نماینده سیاسی را نپذیرفت؟
عدم تمایل ظریف به پذیرش هیچ سمتی در دولت پزشکیان با میزان فعالیت کارکنان وی در ستاد انتخابات ریاست جمهوری و همچنین گزارش هایی مبنی بر عصبانیت و آشتی وی در ستاد تناسبی ندارد. ظریف برای پیروزی پزشکیان از هیچ تلاشی دریغ نکرد. وی قبل از پیروزی در ستاد انتخاباتی پزشکیان به سفرهای استانی و شهرستانی رفت و در سخنرانی های تبلیغاتی پیشقدم شد. اظهارات وی در مناظره سیاست خارجی صدا و سیما را شاید بتوان یکی از مهم ترین اعلامیه های مواضع پزشکی آینده دولت در صحنه بین المللی دانست و تاثیر بسزایی در رای رئیس جمهور داشت. از سوی دیگر، ظریف علیرغم اعلام عدم تمایل به پذیرش این سمت، شروطی را برای رئیس جمهور در سمت جدید خود اعلام کرده بود که نشان از تمایل وی برای کسب این سمت با برخی «پیش‌شرط‌ها» داشت.
اما پاسخ به این سوال که چرا وی سمت نماینده سیاسی را نپذیرفت در نقش او به عنوان محرک اصلی و سپس رئیس شورای راهبری دولت چهاردهم نهفته است.
معاونت سیاسی در واقع «معاونت سیاسی دفتر ریاست جمهوری» است و پستی مستقیماً زیر نظر رئیس جمهور نیست، بلکه از نظر اداری زیر نظر رئیس دفتر ریاست جمهوری است. بنابراین تمامی مکاتبات این نماینده ابتدا باید از کانال رئیس دفتر عبور کرده و به دست رئیس جمهور برسد. این مقام از نظر اجرا محدودیت های زیادی دارد و فقط مدیریت امور سیاسی دفتر را بر عهده دارد. نمایندگان سیاسی حتی حق حضور در هیئت دولت را ندارند. بنابراین طبیعی است که ظریف چنین سمت غیر اجرایی و محدودی را نمی پذیرد.
معاونت راهبردی رئیس جمهور چه اختیاراتی دارد؟
با تشکیل معاونی به نام معاونت راهبردی، جایگاه جدیدی در راس مرکز بررسی راهبردی ریاست جمهوری ایجاد شد. در حکم ریاست جمهوری تأیید شد که ظریف رئیس مرکز مطالعات راهبردی ریاست جمهوری نیز هست و این به معنای ایجاد کانال ارتباطی مستقیم با رئیس جمهور تحت عنوان جدید «معاونت راهبردی» و در عین حال جلوگیری از ایجاد یک ساختار اداری جدید با قرار دادن این سمت تحت “مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری”.
از سوی دیگر، سمت جدید «معاون راهبردی رئیس جمهور» به ظریف حق حضور در جلسات شورای دولت را می دهد و از این طریق بر وزرا و معاونان رئیس جمهور تأثیر می گذارد.
آنچه مسلم است این است محمدجواد ظریف یک دیپلمات و محافظه کار است. او با فرض محرومیت وارد عرصه نمی شود و این رویه را در دو انتخابات ریاست جمهوری نشان داد و این بار با تصدی پست اجرایی در دولت پزشکی بار دیگر نشان داد.. در انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 بسیاری از ناظران انتظار داشتند که ظریف نامزد ریاست جمهوری شود. قبل از شروع ضبط، فایل صوتی مصاحبه ظریف با لیلاز در رسانه ها منتشر شد. صراحت ظریف در این گفتگو که قرار بود بخشی از آرشیو تاریخ شفاهی ایران باشد و قرار نبود علنی شود، خشم برخی از حاکمیت را برانگیخت.
همین سخنان کافی بود تا ظریف به این نتیجه برسد که کاندیداتوری او در این انتخابات به معنای رد صلاحیت اوست و در نتیجه حتی وارد ستاد انتخابات کشور نمی شود. در انتخابات زودهنگام سال 1403 بسیاری از فعالان سیاسی اصلاح طلب از ظریف خواستند نامزد شود که به دلیل احتمال زیاد رد صلاحیت با مخالفت وی مواجه شدند.
با تایید پزشکیان، کاغذ به نوعی برگشت داده شد. ظریف در روزهای اول از حضور در تبلیغات انتخاباتی پرهیز کرد اما در مقطعی تصمیم گرفت وارد میدان شود. وی پس از پیروزی پزشکیان، مسئولیت شورای راهبری دولت چهاردهم را نیز برای مدیریت لیست پیشنهادی وزرا پذیرفت. خیلی ها انتظار داشتند ظریف معاون اول رئیس جمهور شود اما این اتفاق نیفتاد. احتمالاً می توانید دلیل اصلی را حدس بزنید. ظریف انتظار داشت که با معاون اول خود نیز مخالفت کند. ظریف بارها تاکید کرد که هیچ سمتی در دولت نخواهد داشت، چه معاون اول و چه در وزارت امور خارجه.
اما آ
نچه مشخص شد این است ظریف نه تنها خواهان حضور در کابینه بود، بلکه حاضر به پذیرش پستی بدون اختیارات اجرایی در کل نبود. معاون جدید ظریف با هدف ایجاد کانال مستقیم به ریاست جمهوری و امکان نفوذ در کابینه ایجاد شد.. از سوی دیگر، قرار گرفتن وی در راس مرکز تحت نظارت نهاد ریاست جمهوری که سالانه سهم نسبتا زیادی از بودجه مصوب را به این نهاد اختصاص می دهد، به معنای تامین منابع مالی لازم برای اجرای اختیارات معاونت جدید است. رئيس جمهور. .
تخصص یک فعال سیاسی مبارزه بر سر قدرت و … استاظهارات زهاریت در مورد عدم تمایل وی به موضع گیری و موضع گیری را نباید چیزی بیش از یک تعریف و تمجید برای عموم مردم ارزیابی کرد. گفته می شود ظریف در جریان تبلیغات انتخاباتی و مرحله انتخاب نامزدهای کرسی دولت چهاردهم در شورای رهبری به دلیل کاهش اختیارات خود بارها عصبانی شد. بنابراین ظریف نه تنها منصبی نمی خواست، بلکه هیچ سمتی را هم نپذیرفت. مسئله مهم دیگری که معرف مشکل است، محافظه کاری پنهان و پرهیز از انتقاد و پاسخگویی اوست. او در گذشته بارها ثابت کرده است که نمی خواهد در کانون انتقاد مقامات ارشد نظام قرار گیرد.
مشخص نیست منظور رئیس جمهور از مسئولیت نماینده جدید در نظارت بر «تحولات عمده داخلی و بین المللی و میزان موفقیت در تحقق اهداف قانون اساسی، سند چشم انداز و سیاست های کلی رهبری» و برخورد مستقیم با این نماینده چیست. نماینده جدید نتایج نظارت را به رئیس جمهور اطلاع دهید؟ نتایج این بررسی‌ها قطعاً بر عملکرد دولت تأثیر می‌گذارد، اما معاونت راهبردی تأثیری بر این عملکردها ندارد و ظریف در کانون انتقادها قرار نخواهد گرفت.
ماهیت قدرت سیاسی مبارزه برای قدرت است، اما این قدرت در یک نظام دموکراتیک باید با مسئولیت و پاسخگویی همراه باشد. آقای ظریف باید بگوید آیا با توجه به نتایج مشاهدات خود در مجلس راهبردی پاسخگوی عملکرد دولت خواهد بود؟
jahannews به نقل از یستا
