افغانستانی‌ها در ایران محروم‌اند، قانونی و غیرقانونی هم ندارد/ بعد از رد مرز دوباره به ایران برمی‌گردند/ با مهاجری که درآمدزایی دارد چه مشکلی داریم؟

تظاهرات گودرزی: با مهاجران افغانستانی در ایران چه کنیم؟ آیا آنها را از کشور اخراج می کنیم یا برعکس به آنها خدمات می دهیم؟ پس از شناسایی مهاجران غیرقانونی، تصمیم درست چیست؟ آیا می توانیم حتی این مهاجران را شناسایی کنیم؟ این سؤالات علاوه بر سؤالات مربوط به جامعه مهاجر افغانستانی در ایران، پاسخ روشنی در میان مخالفان دارد، چرا که به نظر می رسد متوسط ​​جامعه موافق اخراج این گروه از کشور یا حداقل طیف موافق اخراج هستند. از اتباعی که قدرت رسانه ای بیشتری برای ظاهر شدن دارند، ایده های خاص خود را دارند، اما در میان آنها گروه دیگری وجود دارد که گرایش کمی متفاوتی دارد، یعنی با شناسایی و شناسایی مهاجران افغان موافق هستند. آنها اخراج را اولین راه حل برای حل مسئله اتباع نمی دانند، بلکه معتقدند حتی اگر این مهاجران اخراج شده با توجه به شرایط افغانستان به ایران بازگردند، از دیدگاه این گروه برنامه ریزی، موضوع … شهروندان افغانستانی در ایران نیاز به یک رویکرد اخلاقی دارند، رویکردی که بر ارائه فرصت‌هایی تاکید دارد تا مهاجران افغان حداقل بتوانند برای شناسایی خود امتیازات مهاجرتی داشته باشند، یعنی اگر می‌خواهند مهاجر قانونی شوند، باید از حقوقی مشابه با سایر مهاجران در کشورهای دیگر برخوردار باشند. کشورها

سیمین کاظمی، پزشک و جامعه شناس در گفت و گو با رابو با رویکردی متفاوت به معضل مهاجران افغانستانی در ایران می پردازد متن کامل این مصاحبه را در ادامه بخوانید.

حتی بر اساس عقاید اخلاقی خود، آیا باید این سطح از مهاجران افغانستانی را به ایران بپذیریم؟

حقیقت این است که پس از روی کار آمدن طالبان، تعداد زیادی از مهاجران افغان به دلیل ناامنی و اجبار مجبور به پناهندگی به کشورهای دیگر از جمله کشور ما ایران شدند. می گویند 8 میلیون افغان در ایران زندگی می کنند و هیچکس از این گروه نمی پرسد که از چه مدرکی صحبت می کنند. ما نمی گوییم که پذیرش این گروه در ایران بلامانع باشد یا درها را باز کنیم تا همه با ایده های پرشور بیایند. به هر حال هر کشوری روی مرزهای خود کنترل دارد، اما حرف ما این است که وقتی جمعیتی وارد کشوری می شود باید برنامه ریزی شود.

اساس این برنامه ریزی چیست؟

این برنامه ریزی باید بر اساس اصول انسانی و اخلاقی باشد و باید توجه داشته باشیم که انتظار موفقیت در اخراج همه این افراد غیرمنطقی است و تجربه این است که بسیاری از این افراد از مرزها عبور کرده و برگردند یکباره . بنابراین اینها جمعیت ایران هستند و باید به وضعیت آنها فکر کنیم.

آیا این به این معنی است که شما مخالف عبور مهاجران افغان از مرز ایران هستید؟

گذرگاه مرزی قوانینی دارد، اگر مهاجری در کشوری مرتکب جرم شود، ممکن است اخراج شود یا به او فرصت داده شود کشور میزبان را ترک کند. با این حال، برای ما قابل قبول نیست که یک نفر را بدون اطلاع از سابقه و موقعیت او در خیابان ببریم، او را فقط بر اساس ظاهرش یک افغان بشناسیم و بدون سوال و جواب از مرز عبور کنیم. بعد اشاره کردم که عموما به خاطر شرایط افغانستان برمی گردند.

فرض کنید مکانیزمی وجود داشته باشد که از طریق آن تشخیص دهیم که یک مهاجر افغان قانونی است یا غیرقانونی با این وضعیت، آیا با ایده رد مرزهای مهاجران غیرقانونی موافق هستید؟

در حال حاضر در ایران تفاوت چندانی بین مهاجران قانونی و غیرقانونی افغانستان از نظر حقوق شهروندی وجود ندارد و هر دو گروه تقریباً به یک اندازه از بسیاری از حقوق، حقوقی مانند بیمه، بهداشت، تحصیل، حساب بانکی، حمل و نقل و اقامت در ایران محروم هستند. برخی از کشورها مناطق، مکان ها و … تا زمانی که تفاوتی بین این دو وجود نداشته باشد، برای مهاجری که به ایران می آید، آمدن قانونی در مقایسه با مهاجرت غیرقانونی هیچ مزیت و جذابیتی ندارد. در نتیجه ممکن است آمدن غیرقانونی برای او راحت تر باشد. یعنی اصرار ما بر قانونی بودن باید مزایایی هم برای مهاجر داشته باشد تا آنها را به آمدن قانونی تشویق کند.

به نظر من نحوه برخورد با مهاجران در حال حاضر منطقی نیست. من موافقم که با این سیاست باید قانون مشخصی در مورد این گروه وجود داشته باشد، باید به آنها فرصت پناهندگی در ایران داده شود، در واقع معیارها، اصول و شرایطی باید تعریف شود تا فرد بتواند به عنوان پناهنده در ایران پذیرفته شود. ایران. یک کشور و همه حقوق بشر دارند. اگر این توان و ظرفیت وجود داشت، می شد این میلیون ها افغانی در ایران را شناسایی و بررسی کرد تا مثلاً اگر دنبال کار بودند، ویزای کار به آنها داده شود که قوانین خاص خودش را دارد. اگر فردی در ایران متولد شده باشد، باید شناسنامه ایرانی داشته باشد. این کارها باید انجام شود تا بتوانیم این جمعیت را تنظیم کنیم، اما نادیده گرفتن آنها کمکی به این مشکل نمی کند، اگر مجموعه ای از اضطراب و ترس اخلاقی در جامعه ایجاد کنید که آنها مسئول مشکلات و زخم های ما هستند، اینطور نیست. مورد هر چیزی را حل کنید تنها راه سازماندهی این جمعیت این است که چگونه آنها را در اینجا بپذیریم.

اگر گروهی از آنها شرایط پذیرش در ایران را ندارند، با این گروه چه کنیم؟

مثلاً چه شرایطی را نمی توانند داشته باشند؟

بسیاری از کشورهای پذیرنده مهاجر این شرایط را تعیین می کنند، مثلاً با توجه به وضعیت کشورشان، کارگران ماهر را به عنوان مهاجر می پذیرند و یا مثلاً متخصصان در رشته های خاصی را به عنوان مهاجر می پذیرند، علیرغم نبود آماری که تعداد زیادی از مهاجران افغانستانی وجود دارد. در کشورهای مردمی تخصصی نیستند و شاید در بهترین حالت، کار ساده باشد. در این صورت باید آنها را نگه داریم؟

حقیقت این است که در ایران مهاجران افغان را با هیچ تحصیلات و تخصص به عنوان کارگر ماهر، کارشناس یا متخصص به کار نمی گیرند. افغان‌ها در ایران عموماً در کارهای سخت و بعضاً بی‌سود کار می‌کنند و به نظر می‌رسد نیاز بازار کار ایران به این دسته از کارگران است نه کارگران ماهر. بنابراین استانداردها باید واقع بینانه باشند. همچنین اگر شخصی به دلیل شرایط و محیط موجود به صورت قانونی یا غیرقانونی وارد ایران شود و در حال کار باشد، یعنی برای خودش درآمدزایی داشته باشد، مثلاً در کار ساختمانی باشد و جرمی مرتکب نشده باشد. . مشکل این شخص چیست؟ اگر او فاقد مدرک باشد، می توان به او فرصت داد تا اقامت قانونی را دریافت کند.

آیا نباید شناسایی شوند و هویت داشته باشند؟

اگر بتوان این افراد که در اینجا کار می کنند شناسایی کرد و به آنها گذرنامه و مدارک هویتی نیاز داشت، باید مزایایی دریافت کنند. مثلاً کارگر افغانستانی که اقامت قانونی دارد نیز باید مشمول قانون کار شود که بسیار خوب است و هیچکس مخالف آن نیست.

233233