به گزارش رابو، نورثروپ با مجموعه ای پیشرفته از سیستم های اویونیک، رادار قدرتمند و بهبود عملکرد پرواز، سرانجام این هواپیما را برای ارزیابی در اختیار وزارت دفاع قرار داد و جنگنده ای به نام F-20 Tigershark است. این هواپیما امیدوارکننده به نظر می رسید و همه چیز حاکی از آینده خوبی در بازارهای صادراتی بود، در حالی که دولت کارتر بر اهمیت مسلح کردن متحدان ایالات متحده به تجهیزات مدرن و قابل اعتماد تأکید داشت.
با این حال، زمانی که رونالد ریگان وارد کاخ سفید شد، اولویت ها تغییر کرد و برنامه F-20 Tigershark در نهایت لغو شد و تنها سه فروند از این جنگنده ها از خط تولید Northrop خارج شدند. بیایید نگاهی عمیق تر به داستان برنامه F-20 بیندازیم، و اینکه چه چیزی باعث شد این هواپیما هرگز به پتانسیل واقعی خود نرسد.
به گزارش روزیاتو، داستان F-20 Tigershark در اواخر دهه 1970 به عنوان یک نسخه ارتقا یافته از F-5E Tiger II با هدف غلبه بر محدودیت های سیاست صادراتی اعمال شده توسط دولت جیمی کارتر آغاز شد. سیاست‌های جدید فروش هواپیماهای جنگنده پیشرفته، اما نه در کلاس جهانی، به متفقین را تشویق کرد، در میان ترس از اینکه فناوری نظامی آمریکا ممکن است به دست شوروی بیفتد.
در نتیجه، نورتروپ F-20 Tigershark را در سال 1982 معرفی کرد، هواپیمای طراحی شده برای مدرن، اما نه به مدرن بودن برخی از آخرین جنگنده ها، تا محدودیت های صادراتی سختگیرانه دولت را رعایت کند. این هواپیما به گونه ای طراحی شده است که ارزان تر و همه کاره تر باشد تا بتواند طیف وسیعی از خریداران بالقوه خارجی را جذب کند.
این جنگنده دارای برخی ارتقاءهای قابل توجه نسبت به پیشینیان خود است، از جمله موتور جدید جنرال الکتریک F404 و همچنین سازگاری با موشک هوا به هوا AIM-7 Sparrow. هنگام بازاریابی این جنگنده، نورتروپ بر سادگی فرآیند تعمیر و نگهداری هواپیما تاکید کرد، که می تواند هزینه های عملیاتی را مطابق با بودجه محدود بسیاری از نیروهای هوایی متحد ایالات متحده کاهش دهد.
این هواپیما در نهایت با روی کار آمدن رئیس جمهور رونالد ریگان یک ضربه تجاری خورد و به متحدانی مانند پاکستان اجازه فروش جت های جنگنده پیشرفته داد. این امر F-20 را در رقابت مستقیم با هواپیماهایی مانند F-16 Fighting Falcon قرار می دهد، جایی که جنگنده سبک تر به وضوح نمی تواند رقابت کند. به نوبه خود، F-16 به یکی از پرفروش ترین جنگنده های صادراتی تمام دوران تبدیل شد.
علیرغم پتانسیل فروش محدودی که داشت، این هواپیما از توانایی بالایی برخوردار بود و نسبت به بسیاری دیگر از جنگنده های تک موتوره در کلاس خود، سرعت بهتر و سرعت بالاتری برای صعود ارائه می کرد. اما چیزی که F-20 فاقد آن بود، قدرت آتش مورد نیاز برای رقابت با جدیدترین جنگنده های میگ اتحاد جماهیر شوروی بود. در نتیجه، نورتروپ این برنامه را رها کرد.
اگرچه برای فضای صادرات تجاری ساخته شده بود، فضایی که دیگر وجود ندارد، اما F-20 برای بالاترین عملکرد ممکن در زمان اوج پروژه طراحی شد و یکی از پیشرفته ترین جنگنده هایی است که تا به حال توسط Northrop طراحی شده است. نوآوری اصلی این هواپیما موتور جدید آن بود که در اصل برای مک دانل داگلاس D/A-18 Hornet طراحی شده بود، موتوری قدرتمند که 60 درصد نیروی رانش بیشتری نسبت به F-5 تولید می کرد. این هواپیما همچنین از مواد کامپوزیتی ساخته شده بود که باعث کاهش وزن و بهبود قابلیت اطمینان هواپیما شد.
به گفته Popular Mechanics، این هواپیما قادر به سرعت بیش از 2 ماخ بود، که این هواپیما را به یک جنگنده قدرتمند و همه کاره تبدیل می کرد، همراه با سرعت صعود بیش از 50000 فوت در دقیقه. آیرودینامیک آن نیز از طریق تغییراتی مانند نوک بال های کشیده (LEX) در مقایسه با نسل قبلی بهبود یافته است که امکان بالا بردن بیشتر را فراهم می کند. این هواپیما همچنین دارای کنترل پرواز با سیم بود.
مجموعه نسل بعدی اویونیک هواپیما دارای رادار ارتقا یافته AN/APG-67 است که ویژگی های جدیدی مانند سیستم ناوبری لیزری حلقه ای و نمایشگرهای شیشه ای چند منظوره را در اختیار خلبان قرار می دهد. F-20 همچنین یکی از کارآمدترین هواپیماها در طول عملیات جنگی بود که یکی از کوتاه ترین زمان های برخاستن را در بین جنگنده های دوران خود داشت.
این هواپیما به طور قابل توجهی هزینه های عملیاتی را کاهش داد و عملکردی قابل مقایسه با F-16 Fighting Falcon داشت، اگرچه بار و برد محدود هواپیما در نهایت باعث شد آن را در بازارهای خارج از کشور غیرقابل رقابت کند. هزینه های بالای توسعه این هواپیما در نهایت منجر به شکست تجاری شد.
در نهایت، تنها سه نمونه اولیه F-20 ساخته شد و مورد آزمایش قرار گرفت. به گفته نیروی هوایی آمریکا، علاقه محدودی به این هواپیما از سوی خریداران خارجی وجود داشته است، مانند نیروی هوایی مراکش که علاقه مند به خرید حدود 20 هواپیما بود. با این حال، نورتروپ در نهایت تصمیم گرفت به دنبال حمایت کنگره برای برنامه هواپیمای خود نباشد، زیرا نگران از دست دادن پشتیبانی از برنامه ارزشمندتر B-2 Spirit بود.
در نتیجه، F-20 بدون شک یک هواپیمای چشمگیر و مبتکر بود. با این حال، این هواپیما در نهایت برای یک محیط صادراتی طراحی شد که دیگر وجود نداشت، و آن را بدون بازار و در نتیجه آینده تجاری باقی گذاشت.
5858
