اخبار اخبار فرهنگی

اگر سینما متعلق به یک قشر خاص باشد، کسی حاضر نیست برای ساخت فیلم‌های دیگر هزینه کند/ پس از سال‌ها «گنج قارون» پر فروش‌ترین فیلم سینمای ایران است

تبلیغات بنری


اگر بخواهید مشکلات سینما را بشمارید، قطعا تعداد آنها از انگشتان یک دست بیشتر می شد، اما یکی از مهم ترین موضوعاتی است که همیشه مطرح می شود و حتی عباس رفیعی در مقاله ای با عنوان «به سینمای ایران خیانت کردند». “با تبلیغ فیلم های کمدی” بحران اصلی سینما نیست. او تعادل را در اکران فیلم می داند و معتقد است اکران زیاد فیلم های کمدی آسیب جدی به سینما وارد کرده است. اما آیا بحران اساسی که سینمای ما دچار آن است تنها همین مورد است یا غیر از آن موارد دیگری هم وجود دارد که رائد فریدزاده رئیس بنیاد سینمایی باید به آن توجه کند؟ برای پاسخ به این سوال گفت وگویی با خسرو دهقان منتقد سینما انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

آیا بحران اساسی که سینمای ما دچار آن می شود از عدم تعادل بین اکران های باکس آفیس است؟

موضوع این است که بیننده تصمیم می گیرد.

حتی اگر فیلم های دیگری هم اکران می شد، این اتفاق نمی افتاد؟

خیر، زیرا اگر عموم مردم در تصمیم گیری درباره این داستان نقش داشتند، تیراژ کتاب 14 میلیون بود، نه 250 نسخه. پس بیننده معمولی قرار است از زندگی عادی خود لذت ببرد و بیننده تحصیلکرده هم زندگی فکری خودش را دنبال کند و در تاریخ سینمای جهان هم اینطور است، هرکسی زندگی خودش را دارد.

رئیس شرکت سینمایی فعلی باید سینما را مدیریت کند. بگذارید یک مثال ساده برای شما بزنم. اگر یک فروشگاه مواد غذایی دارید، تمام جنسیت ها را در آن قرار می دهید و در را باز می کنید تا همه بتوانند همان چیزی را که می خواهند بخرند. آن در را باز کنید و این امکان وجود دارد که همه فیلم مورد علاقه خود را ببینند.

در واقع باید این امکان وجود داشته باشد که مخاطبان مختلف فیلم مورد علاقه خود را پیدا کنند، نه ایجاد سلیقه.

خسرو دهقان

حضور موشکافانه و سانسور تا چه اندازه بر وضعیت سینما تاثیر گذاشته و آن را به بحران تبدیل کرده است؟

بحث موشکافی همیشه در سینما مطرح است، اگر رئیس نهاد سینمایی بتواند آن را کاهش دهد، وضعیت بهتر می شود و هنرمندان می توانند آزادانه فیلم بسازند.

آیا این نقدها بر ذائقه مخاطب در طول تاریخ سینما تأثیر گذاشته است؟

بله تاثیرگذار بود، اما روند کندی را طی کرد، چون به هر حال مخاطب فیلم خودش را می بیند و اگر فروش فیلم در طول تاریخ سینمای ایران را بررسی کنیم، پس از گذشت سال ها گنج قارون همچنان پرفروش ترین است. فیلمی در تاریخ سینمای ایران

بیشتر بخوانید:

ادامه مسیر شکست خورده توسط رئیس هیئت سینما جایز نیست

داریوش مهرجویی از زمان خود جلوتر بود

سالهاست که زنگ خطر برای کودکان به صدا درآمده است: وضعیت سینمای کودک بحرانی است

واقعا چه چیزی ارزش یک فیلم را تعیین می کند؟ چه تاثیری بر جامعه یا میزان فروش و درآمدی که در گیشه سینما دارد؟

هر دو، اما به خاطر داشته باشید که تأثیر آن بر فرهنگ و سلیقه بسیار کند، آرام و غیر مستقیم است.

کاری که آقای فریدزاده باید انجام دهد این است که به موضوع سانسور و تبلیغ سینما رسیدگی کند و مطمئن شود که همه اقشار مشغول به کار شوند.

وقتی می خواهید شعر بنویسید با قلم و کاغذ می توانید این کار را انجام دهید، اما برای ساخت یک فیلم حداقل به 15 میلیارد تومان نیاز دارید. نکته این است که اگر سینما برای همه نباشد و متعلق به قشر خاصی باشد، هیچکس آمادگی آن را ندارد. تولید فیلم های دیگر هزینه بر است.

اکنون موسسات سرمایه گذاری مانند فارابی هستند، عملکرد آنها را چگونه ارزیابی می کنید؟

خوب بود اما الان نفوذشان به زیر صفر رسیده است. سینما هزینه هایی دارد و دولت باید از آن ها حمایت کند و کشور تولیدکننده هم نباید از آن سوء استفاده کند تا شرایط کمی بهتر شود.

اگر آقای فریدزاده به این نکات توجه کند می تواند کمی وضعیت سینما را بهتر کند.

245245

تبلیغات بنری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *