بشقاب پرنده، ماهواره‌های استارلینک و چیزهای عجیب/ در آسمان چه خبر است؟

غزل زیاری: درک آنچه اکنون UAP نامیده می شود برای امنیت ملی و ایمنی هواپیما اهمیت زیادی دارد.

از اواخر دهه 1940 و اوایل دهه 1950، پروازهای بالای اشیاء پرنده ناشناس یا یوفوها در آمریکا کانون توجه بوده است. مجموعه ای از حوادث، از جمله سقوط یک سفینه فضایی بیگانه در نزدیکی رازول، این موضوع را به یک وسواس در آمریکا تبدیل کرد. با این حال، بعداً مشخص شد که بشقاب پرنده رازول بخشی از یک برنامه مخفی و بقایای بالونی بود که جو را برای نشانه‌هایی از آزمایش هسته‌ای مخفی روسیه زیر نظر داشت. اما این مورد و سایر مشاهدات گزارش شده در طول سال ها، دولت آمریکا را بر آن داشت تا پروژه های مختلفی را برای بررسی چنین ادعاهایی راه اندازی کند و در عین حال به بررسی شایعات در گروه های سرگرمی و تئوری های توطئه نیز بپردازد.

یوفوها را نادیده بگیرید

در دهه های بعد، اکثر دانشمندان یوفوها را نادیده گرفتند و معتقد بودند که چنین موضوعی ارزش مطالعه ندارد. ایان بوید، مهندس هوافضا در دانشگاه کلرادو بولدر و مدیر مرکز ابتکارات امنیت ملی، معتقد بود که اصطلاح بشقاب پرنده رسما یک شوخی است.

اما سازمان ها و مقامات دولتی اکنون در تلاش برای تغییر این وضعیت هستند. البته در این بین نگرانی هایی نیز در مورد درز اطلاعات ارزشمند در مورد تهدیدات احتمالی در حریم هوایی وجود دارد. چیزی شبیه بالن های جاسوسی چینی که سال گذشته چندین بار در آسمان آمریکا دیده شد.

پدیده های غیر معمول ناشناخته (UAP) چیست

بسیاری از محققان اکنون به یوفوها به عنوان “پدیده های ناشناس” یا UAPها اشاره می کنند که توسط وزارت دفاع ایالات متحده در سال 2022 تعریف شده است. اصطلاح UAP این دیدگاه را گسترش می دهد تا شامل پدیده های طبیعی جوی و همچنین اجسام خارج از جو، مانند ماهواره ها و حتی درخشان شود. سیاره ها مانند سیاره زهره.

محققان سوالات زیادی در مورد UAP ها دارند که نیاز به تحقیقات علمی جدی دارند. از جمله اینکه کدام UAP ها واقعی هستند و کدام یک به سادگی مصنوعات حسگرهایی هستند که آنها را شناسایی می کنند؟ در صورت واقعی بودن، چه مواردی تهدیدی برای هوانوردی و امنیت ملی است یا ناشی از پدیده های طبیعی ناشناخته است؟

آغاز تحقیقات و مطالعات جدی

شاید پاسخ این سؤالات بیاید. در ژوئن 2022، ناسا یک مطالعه مستقل را در مورد چگونگی اعمال تخصص علمی خود در UAP ها آغاز کرد. در همین حال، خلبانان نظامی و تجاری راحت‌تر گزارش‌ها و حتی فیلم‌هایی را که در برخوردهای نزدیک گرفته می‌شوند، ارائه می‌کنند. برخی از این گزارش‌ها در سال‌های 2022 و 2023 مورد بحث و پوشش رسانه‌ها قرار گرفت تا توضیحات بیشتری ارائه شود، اولین جلسه استماع آزاد از اواسط دهه 1960.

اکنون، Americans for Safe Space، یک سازمان حمایتی متمرکز بر هواپیماهای بدون سرنشین، به خلبانان کمک می کند تا مشاهدات احتمالی را به صورت محرمانه گزارش کنند. در عین حال، اظهارات فزاینده‌ای از سوی سازمان‌های دولتی در آمریکا مبنی بر اینکه پدیده‌های عجیب در آسمان مستحق توجه هستند وجود دارد. این که آیا این پدیده ها نشانه هایی از موجودات فرازمینی هستند یا خیر، باید دید.

مشاهده کنید UAP کجا بیشتر گزارش می شود؟

به عنوان پایگاه داده مشاهده UAP، مرکز ملی گزارش UFO داده ها را از طریق خط تلفن، پست و آنلاین جمع آوری می کند. ریچارد مدینا، جغرافیدان دانشگاه یوتا گفت: «این پایگاه داده شامل تقریباً 123000 مشاهدات در ایالات متحده از ژوئن 1930 تا ژوئن 2022 است.

آنها در سال 2023 به پایگاه داده نگاه کردند تا ببینند چه عواملی ممکن است بر تعداد مشاهده ها در یک منطقه خاص تأثیر بگذارد. آنها بر روی تقریباً 99000 گزارش (80٪ از همه گزارش‌ها از سال 2001 تا 2020 در قاره آمریکا) تمرکز کردند، در ابتدا بر روی مشاهده UAP در 48 ایالت پایین‌تر ایالات متحده در یک دوره 20 ساله تمرکز کردند و سپس سعی کردند تعداد مشاهدات در هر 10000 را تعیین کنند. مردمی که در آن منطقه زندگی می کردند این مشاهدات را به عوامل محیطی مرتبط می کنند.

طبق مطالعه آنها، UAP بالا در شهرهایی با پوشش درختی زیاد و آلودگی نوری بالا در شب مشاهده نشد. در عین حال، میانگین پوشش ابر بعید است بر تعداد مشاهدات تأثیر بگذارد. اما عاملی که در افزایش تعداد بازدیدها موثر بود، نزدیکی محل مشاهده به فرودگاه ها یا تأسیسات نظامی بود. مدینه توضیح داد که در چنین مکان‌هایی، هواپیماها به احتمال زیاد به زمین نزدیک‌تر و قابل مشاهده‌تر از سایر مکان‌ها هستند.

پس از تجزیه و تحلیل گزارش‌های منتشر شده از سال 1945، مشخص شد که بسیاری از مشاهده‌ها مربوط به موشک‌ها، هواپیماهای بدون سرنشین یا هواپیماهای مجهز به فناوری رادارگریز بودند، هیچ مدرکی مبنی بر وجود بیگانگان در UAPها یافت نشد دولت ایالات متحده به فناوری فضایی دسترسی داشت. . اما گزارش دوم، با تحلیل‌های جدید با تمرکز بر رویت‌های اخیر، اواخر امسال منتشر خواهد شد.

داده های جمع آوری شده را تجزیه و تحلیل کنید

کار شناسایی منابع به لطف قدرت تحلیلی رایانه ها و ابزارهای تجسم پیشرفته آسان تر شده است. میک وست، مهندس نرم‌افزار بازنشسته در ساکرامنتو، می‌گوید: «آنچه قبلاً برای تجزیه و تحلیل ماه‌ها طول می‌کشید، اکنون در چند دقیقه انجام می‌شود.

به عنوان مثال، یک شب در اوایل سال 2023، نورهای مرموز در آسمان دشت بزرگ دیده شد. در آن زمان، یک خلبان هواپیمای تجاری ویدئویی از UAP را ضبط کرد که بلافاصله پس از مشاهده آن در فضای مجازی منتشر شد و باعث ایجاد شور و هیجان شد. البته جز اعلام زمان و مکان در آمریکای مرکزی جزییات زیادی در این ویدیو اعلام نشد؛ اما با بررسی الگوهای نورهای روی زمین در ویدئو، مشخص می شود که چراغ های هشدار دهنده از توربین های یک مزرعه بادی بزرگ واقع در غرب اوکلاهاما بوده است.

وست اظهار داشت که در این مورد خاص و در تاریخ فرضی فیلم، جزئیاتی مانند رعد و برق در افق دور اتفاق نیفتاده است. وست و همکارانش با تاریخ‌گذاری ویدیو و استفاده از داده‌های پایگاه‌های اطلاعاتی عمومی هواشناسی برای تعیین پروازی که در آن فیلم گرفته شده است و با استفاده از تاریخ، زمان و مختصات دقیق، با استفاده از شبیه‌سازی‌های رایانه‌ای، آسمان را در جهتی که UAP ساخته شده است، بازسازی کردند. نتایج نشان داد که نورهای اسرار آمیزی که در واقع توسط گروهی از ماهواره های Starlink مشاهده شده بود که نور خورشید را از زیر افق منعکس می کردند. از سال 2019، تعداد ماهواره های استارلینک افزایش یافته است و امروزه هزاران ماهواره به دور زمین می چرخند و به اکثر نقاط جهان خدمات اینترنتی ارائه می دهند. وست همچنین خاطرنشان کرد که حرکات و الگوهای ماهواره های Starlink در آسمان هنوز برای برخی خلبانان یک راز است.

وی خاطرنشان کرد: بسیاری از مردم به محض دیدن نورهایی در آسمان، افکارشان به سمت بیگانگان می رود. او معتقد است که اگرچه UAP ها ممکن است وجود داشته باشند، توهمات نوری، پدیده های هواشناسی و رؤیت های مربوط به هوانوردی در درجه اول دنیوی هستند تا فرازمینی. وی ادامه داد: ما واقعاً به دنبال بیگانگان نیستیم، بلکه بیشتر به دنبال توضیح آنچه مردم می بینیم هستیم.

نیاز به داده های بیشتر و بهتر

داده های خوب کلید رمزگشایی UAP ها هستند، اما اغلب به شدت گم می شوند. بسیاری از گزارش‌های خلبان، تصاویری هستند که توسط حسگرهای حین پرواز یا دوربین‌های ویدیویی دستی گرفته شده‌اند، اما این ابزارها معمولاً جزئیات پیچیده‌ای را ثبت نمی‌کنند. این همچنین در مورد مشاهدات گزارش شده از زمین صدق می کند و گزارش ها به ندرت جهت و سرعت جسم فرضی و شرایط کلی محیط را مشخص می کنند.

اما از سوی دیگر، ناسا داده های زیادی از ماهواره هایی دارد که زمین را رصد می کنند. به گفته توماس زوربوخن، اخترفیزیکدان، اگرچه این ماهواره ها مانند اکثر UAP ها توانایی تشخیص اجسام نسبتا کوچک را ندارند، اما این ماهواره ها می توانند به عنوان پشتیبان عمل کنند. طبق گزارش کارکنان ناسا در سپتامبر 2023، ماهواره‌های ناسا نقش کلیدی در ارائه جزئیات در مورد شرایط محیطی که ممکن است با UAPها وجود داشته باشد، ایفا می‌کنند و داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط ماهواره‌های تجاری نیز هدف مشابهی را دنبال می‌کنند.

بوید همچنین بر نیاز به داده‌های بهتر تأکید می‌کند: «سنسورهای مورد استفاده در هواپیما برای شناسایی UAP‌ها طراحی نشده‌اند و سیگنال‌های دریافتی گاهی اوقات تفسیر آنها دشوار است». اما به گفته بوید، به دست آوردن داده های مناسب می تواند دشوار و پرهزینه باشد و ادغام انواع جدید حسگرها در سیستم های الکترونیکی پیچیده هواپیماهای نظامی و تجاری مانند جستجوی سوزنی در انبار کاه است. زیرا روزانه بیش از 100000 پرواز انجام می شود.

بنابراین، ابزارهای زمینی ممکن است کاربردی تر باشند. چندین تیم تحقیقاتی در حال حاضر در حال توسعه ابزارهایی برای نظارت بر طیف گسترده ای از ویژگی ها برای استقرار در مکان هایی هستند که احتمال دیده شدن UAP ها وجود دارد که برخی از آنها اواخر امسال آماده خواهند شد.

ساخت و نصب سه نوع بسته ابزار

وس واترز، دانشمند سیاره‌شناسی در کالج ولزلی در ماساچوست، در حال توسعه این ابزار است. او و همکارانش اعلام کردند که رصدخانه هایی برای تشخیص وجود پدیده های قابل اندازه گیری موسوم به ناهنجاری های علمی در یا نزدیک جو زمین ساخته می شوند.

با توجه به اینکه همه UAP ها شبیه هم نیستند، طراحی چنین رصدخانه هایی دشوار و پیچیده خواهد بود. به گفته واترز، کارهای میدانی قبلی و مشاهدات انجام شده توسط مردم منبع غنی اطلاعاتی است که اندازه گیری ها می تواند مفید باشد. علاوه بر حسگرهایی که UAP را شناسایی و مشخص می‌کنند، بسته‌های ابزار همچنین داده‌های آب و هوا را جمع‌آوری می‌کنند که به محققان در تفسیر اندازه‌گیری‌های دیگر کمک می‌کند.

واترز و همکارانش در حال توسعه سه ابزار به عنوان بخشی از پروژه گالیله هستند. پیشرفته ترین بسته ابزار ترکیبی از دوربین های میدان وسیع برای هدف قرار دادن اجسام هوایی، دوربین های میدان باریک برای ردیابی اجسام در سراسر آسمان، آنتن ها و گیرنده های رادیویی و میکروفون ها برای تشخیص صدا در طیف وسیعی از طول موج ها و کامپیوترهایی است که می توانند ادغام، پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها این سیستم های مقاوم در برابر آب و هوا به طور خودکار، 24 ساعت شبانه روز، در مکان هایی با اتصال برق و اینترنت مستقر می شوند. هزینه ساخت و تجهیز هر یک از این رصدخانه ها حدود 250 هزار دلار است و ظرف مدت پنج سال در سه مکان نصب خواهند شد.

جعبه ابزار دوم که قابل حمل است و ظرف دو هفته به کار می‌رود، برای مکان‌هایی طراحی شده است که برق یا اینترنت دسترسی ندارند. هزینه طراحی و ساخت هر بسته حدود 25000 دلار است و اطلاعات ذخیره شده در آن به صورت روزانه رصد و بعدا مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد.

به گفته واترز، بسته سوم، ساده‌ترین و کم‌هزینه‌ترین، از سنسورها و ابزارهای درجه یک مصرف‌کننده استفاده می‌کند که نگهداری آنها آسان‌تر است. این دستگاه قابلیت رصد آسمان را در شعاع پنج کیلومتری دارد و تا یک سال به طور مداوم کار می کند و در صورت لزوم از انرژی خورشیدی و باتری استفاده می کند. در همین حال، مجموعه‌هایی از این بسته‌ها را می‌توان به یکدیگر متصل کرد تا یک منطقه بزرگ را پوشش دهد، و هر بسته احتمالاً حدود 2500 دلار قیمت دارد.

وازر معتقد است با این نوع ابزارها و افکار باز، محققین ناچار به اکتشافات جدید هستند.

واترز و همکارانش در گزارش خود خاطرنشان می کنند که اگرچه چندین تیم در حال توسعه یا استفاده از جعبه ابزار هستند، هیچ یک هنوز شناسایی UAP ها را در مقالات بررسی شده گزارش نکرده اند. پروژه گالیله بخشی از تحقیقات تیم واترز با بودجه خصوصی در منطقه پیتسبورگ است. واترز معتقد است که هدف این تلاش ها توضیح UAP نیست. بلکه هدف شناسایی و توصیف آن چیزهایی خواهد بود که وجود دارند یا ممکن است وجود داشته باشند.

منبع: ساینس نیوز

58321