بهترین روش برای یافتن حیات فرازمینی، پیدا کردن گازهای گلخانه‌ای آن‌ها است!

غزل زیاری: اگر بیگانگان تغییراتی در سیاره ای در منظومه ستاره ای خود ایجاد می کردند تا آن را داغتر کنند، ممکن است متوجه آن شویم. در مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا ریورساید (UC Riverside) انجام شد، نشان داده شده است که امکان شناسایی گازهای گلخانه ای مصنوعی که به دنبال تغییرات زمین شناسی سیاره ای (مهندسی زمین یا مهندسی زمین، مهندسی زمین برای آماده سازی جو، دما، توپوگرافی هستند، وجود دارد. از پوسته یا محیط سیاره یا ماه مانند زمین برای حیات موجودات) در آنجا تولید می شود.

به گزارش رابو، هر سیاره ژئومهندسی آماده میزبانی حیات است. با استفاده از فناوری موجود، گازهای گلخانه‌ای را می‌توان در اتمسفرهای فراسیاره‌ای حتی در غلظت‌های نسبتاً کم شناسایی کرد. این کشف می تواند از تلسکوپ فضایی جیمز وب یا تلسکوپ فضایی آینده اروپا باشد.

در حالی که مقدار گازهای گلخانه ای روی زمین باید کنترل شود تا از اثرات مضر بر آب و هوا جلوگیری شود، دلایلی وجود دارد که چرا آنها می توانند عمداً در یک سیاره فراخورشیدی استفاده شوند.

برای زمین مضر و برای بیگانگان مفید است

ادوارد شویترمن، اختر زیست شناس و نویسنده اصلی این مطالعه، می گوید: «مقادیر زیادی از گازهای گلخانه ای برای ما زمینی ها مضر است، زیرا ما به دنبال گرمایش جهانی و افزایش دمای زمین نیستیم تمدنی که به دنبال جلوگیری از “کوه یخ قریب الوقوع یا استقرار یک سیاره غیرقابل سکونت در منظومه اش دقیقاً راه حلی است که انسان ها برای مریخ توصیه می کنند.”

از آنجایی که میزان این گازها در طبیعت زیاد نیست، برای رسیدن به گازهای گلخانه ای باید تولید شوند. در نتیجه، یافتن گازهای گلخانه ای می تواند نشانه ای از اشکال حیات هوشمند باشد که از فناوری بهره می برند. این علائم را امضای فنی می نامند.

آشنایی با گازهای گلخانه ای

محققان پنج گاز را گازهای گلخانه ای صنعتی می نامند که کاربردهای صنعتی زیادی در کره زمین مانند ساخت تراشه های کامپیوتری دارد. این گازها شامل گونه های فلوئوردار متان، اتان، پروپان، فلوئور و گازهای ساخته شده از نیتروژن، فلوئور یا گوگرد است. به این گازها گازهای مهندسی زمین نیز می گویند.

یکی از ویژگی های گازهای گلخانه ای این است که اثر حرارتی قابل توجهی دارند. به عنوان مثال، هگزا فلوراید گوگرد دارای قدرت گرمایی 23500 برابر قوی تر از دی اکسید کربن است و مقدار نسبتاً کمی از آن می تواند سیاره یخ زده را تا حدی گرم کند که آب مایع روی سطح آن باقی بماند.

مزیت دیگر این گاز حداقل از نظر موجودات فرازمینی این است که این گازها عمر بسیار طولانی دارند و تا 50 هزار سال مانند زمین در جو باقی می مانند و نیازی به تکثیر آنها نیست.

برخی دیگر از مواد شیمیایی مبرد مانند CFCها نیز ممکن است امضای فنی نامیده شوند. زیرا تقریبا مصنوعی هستند و در جو زمین دیده می شوند. البته، CFC ها ممکن است مفید نباشند. زیرا بر خلاف گازهای کاملاً فلوئوردار که از نظر شیمیایی غیرفعال هستند، مضر هستند و لایه اوزون را از بین می برند.

Schwieterman توضیح داد: “اگر تمدن دیگری جوی غنی از اکسیژن داشته باشد، یک لایه ازن نیز دارد که آنها به محافظت از آن فکر می کنند.”

از آنجایی که CFCها به راحتی تجزیه می شوند، طول عمر کوتاهی دارند که تشخیص آنها را دشوار می کند.

از طرف دیگر، گازهای فلوئوردار باید تشعشعات مادون قرمز (مادون قرمز، تشعشعات حرارتی) را جذب کنند تا بر آب و هوا تأثیر بگذارند. جذب تشعشعات مادون قرمز اثراتی را ایجاد می کند که می توان با استفاده از تلسکوپ های فضایی شناسایی کرد، بنابراین دانشمندان می توانند با استفاده از فناوری موجود یا برنامه ریزی شده، این مواد شیمیایی را در برخی از سیستم های برون زا نزدیک تشخیص دهند.

شویترمن می‌گوید: «در جوی مانند زمین، از هر یک میلیون مولکول تنها یک مولکول متعلق به یکی از این گازها است، و اگرچه می‌توان آن را تشخیص داد، این غلظت گاز برای تغییر آب و هوا کافی است.

برای دستیابی به این محاسبات، محققان سیاره ای را در سامانه TRAPPIST-1 شبیه سازی کردند که حدود 40 سال نوری از زمین فاصله دارد. دلیل انتخاب این منظومه با هفت سیاره سنگی شناخته شده آن این است که این منظومه یکی از منظومه‌های سیاره‌ای که بیشتر مورد مطالعه قرار گرفته‌اند، غیر از سیاره ما است و هدفی واقعی برای بررسی توسط تلسکوپ‌های فضایی موجود است.

محققان همچنین به دنبال استفاده از اطلاعات ماموریت LIFE اروپا برای شناسایی گازهای فلوئوردار هستند. این ماموریت قرار است مستقیماً با استفاده از تشعشعات فروسرخ از سیارات تصویربرداری کند، بنابراین تعداد بیشتری از سیارات فراخورشیدی را نسبت به تلسکوپ وب هدف قرار می دهد.

البته محققان نمی دانند که احتمال یافتن این گازها در آینده نزدیک چقدر است. اما آنها مطمئن هستند که تشخیص این گازها در طول مأموریت های برنامه ریزی شده فعلی برای توصیف جو سیاره ها (در صورت وجود چنین گازهایی) کاملاً ممکن خواهد بود.

اعضای تیم تحقیقاتی نه تنها مشتاق یافتن نشانه‌های بالقوه حیات فرازمینی هوشمند هستند، بلکه از نزدیک شدن فناوری فعلی ما به این هدف نیز هیجان‌زده هستند. آنها معتقدند که ما اولین نسل در تاریخ هستیم که فناوری جستجوی سیستماتیک زندگی و هوش در همسایگی کهکشانی خود را داریم.

منبع: Eurekalert

54321