به نوآوری فقهی در موسیقی نیاز داریم/ نگاه به موسیقی از همان ابتدا تند و متعصبانه بوده / ارشاد مجوز می‌دهد، تلویزیون مجوز نمی‌دهد

مهسا بهداری: در روز چهارشنبه 25 اسفند 1402 هجری شمسی سند ملی موسیقی جمهوری اسلامی ایران توسط رئیس جمهور ابلاغ شد و سامانه اینترنتی شورای عالی انقلاب فرهنگی نسخه مشروح این سند را در «مصوبات» منتشر کرد. ” تقسیم کردن

در بخشی از این سند آمده است: «ماهیت موسیقی هنر است و هنری است که برخاسته از دانش، اندیشه، جهان بینی و ذوق طبیعی است، بنابراین ماهیت موسیقی بر دو پایه اساسی شکل می گیرد: اول اینکه موسیقی است امری الهی و دوم اینکه امری طبیعی و انسانی است همچنین در ذات موسیقی نیز باید گفت که موسیقی نیز مانند بسیاری از چیزها از جمله هنر، ذاتاً هدفمند و مبتنی بر اراده انسان است و ضروری است. برای فعالان عرصه رسانه و فضای مجازی، در راستای موسیقی هدفمند منطبق با اهداف انقلاب اسلامی، نظام سازندگی تمدنی و نیازهای واقعی جامعه ایرانی.

با توجه به اینکه موسیقی هدفمند و ارائه محور است، می تواند ابزاری برای رسیدن به اهداف عالی باشد. از این رو موسیقی ابزاری رایج برای اهداف خیر یا شر است و هر دو نوع آن در دنیای بیرون نمونه هایی دارند. بنابراین؛ نظریه کسانی که موسیقی را چیزی مطلقاً شیطانی می دانند، یا آن را تنها در راه اهداف شیطانی می دانند، به طور قاطع رد می شود. بر همه دست اندرکاران عرصه فرهنگ و هنر لازم است که جلوی موسیقی شیطانی و مفسده را بگیرند و در راستای اهداف انقلاب اسلامی حرکت کنند.

با وجود این روندها، همچنان مسائل و مشکلاتی در حوزه موسیقی وجود دارد که وزیر فرهنگ آینده باید به طور جدی به آن بپردازد و به همین منظور گفتگویی با سعید مینتی، نوازنده و استاد دانشگاه داشته ایم که در ادامه می خوانید.

نگاه متعصبانه به موسیقی

سعید منثی در پاسخ به این سوال که چرا از ظرفیت های بالای موسیقی استفاده نمی کنیم، توضیح می دهد: احیا و اعتلای موسیقی نیازمند سیاست های بلندمدت، میان مدت و کوتاه مدت است، متاسفانه در این سال ها کشور با توجه به قابلیت‌های منحصربه‌فرد و بی‌پایان موسیقی، نظام کلی سیاست‌گذاری فرهنگی اتخاذ نشده است، در حالی که موسیقی در سراسر جهان هنری است که می‌تواند سهم بسزایی در توسعه فرهنگی و افزایش ارتباطات بین‌المللی و بلوغ فکری جامعه داشته باشد شروع خشن و متعصبانه بود و این دیدگاه با شدت و ضعف ادامه پیدا کرده است موضوعی که شکل بگیرد و رشد کند باید در گام اول به آن رسیدگی کرد و برای آن برنامه ریزی کرد و شرایط لازم برای رفع این وضعیت را ایجاد کرد. مانند تئاتر، سینما، مجسمه سازی و… کارکردهای خاص خود را دارد و اصلاً نباید با دید منفی و بد با آن مواجه شویم و نظام باید ویژگی های خاص خود را داشته باشد. نگاه به موسیقی و مردم. موسیقی را تغییر دهید »

برنامه ریزی آموزشی برای موسیقی

مندی در ادامه گفتگو به موضوع خلأ آموزشی در حوزه موسیقی اشاره می کند و می گوید: راه حل بعدی این است که یک سری مسائل خیلی ساده وجود دارد، مثلاً اگر بخواهیم موسیقی درست جا بیفتد و اساساً باید از سطوح پایین و از سنین بالا باشد، این را برای بچه ها در مدارس بدانیم، نه اینکه این موضوع فقط مربوط به چند مدرسه تخصصی یا خصوصی باشد که فقط عده کمی از آن بهره ببرند، مثل ورزش. نیاز به یک برنامه آموزشی دارد و فراموش نکنید که بیش از هزاران مقاله در مورد هنر موسیقی در زمینه تأثیر آن در آموزش و میزان استفاده از این هنر برای بهبود فرآیند یادگیری نوشته شده است.

وی ادامه می‌دهد: «در گام بعدی، نظام متعهد شده است که موسیقی را به بهترین شکل برای توسعه و تکمیل این آموزش در سطوح دانشگاهی آموزش دهد، یعنی باید از اساتید برجسته در آموزشگاه‌های موسیقی استفاده شود و به آن توجه ویژه شود این مدارس و سطح آموزش و یادگیری “موسیقی نیز باید بهبود یابد.”

ما در موسیقی نیازمند نوآوری فقهی هستیم

در سند ملی موسیقی آمده است؛ معیار اساسی برای تبیین و شناسایی یک تصنیف موسیقایی، علیرغم پیچیدگی آن، «فقه» و نقد علمی آن است که «فرم» و «محتوا» را از هم جدا می‌کند: اول، تعیین قضاوت درباره آن یک ترکیب موسیقی استانداردها و ثانیاً مثالها را مشخص کنید. در مورد استانداردها دو دسته استاندارد ذکر شده است: استانداردهایی که اصالت ندارند و در واقعیت استاندارد نیستند، مانند: شخص شاعر یا تهیه کننده، پخش از مراکز رسمی، نام سبک موسیقی و غیره. معیار اصلی شناخت و داوری موسیقی «فقه» است. بر اساس فقه، موسیقی باید بر اساس فرم و محتوا تحلیل شود. هر یک از این دو معیار سه شرط دارد: حرام، مباح و مشکوک. علاوه بر این، معیارهای متعددی به نام معیارهای فرعی یا معیارهای اولویت وجود دارد. مانند موسیقی خلاق و غیر تقلیدی بر موسیقی تقلیدی ارجح است، هر چند جایز باشد. لازم است حوزه های علمیه و طلاب جوان با نوآوری فقهی در این زمینه پیش بروند.

سعید منثی با اشاره به مسائل فقهی و ممنوعیت تک نوازی و خوانندگی برای زنان می گوید: «نکته این است که همانطور که زنان در این کشور می توانند نقاشی کنند، در سینما و تئاتر نقش آفرینی کنند، کتاب بنویسند و شعر بخوانند، باید بتوانند. خواندن.” و نوازندگی، شریعت مهم است و فقه در تخصص من نیست، اما شما نمی توانید دامنه صدای زن را از موسیقی حذف کنید. سال هاست که این موضوع برای آهنگسازان و به طور کلی جامعه زنان به معضلی جدی تبدیل شده است و به حق. جدا از صحبت از خوانندگی، چرا تک خوانی زنان ممنوع است؟ زنی که نشسته و تنبور و تار و فلوت و مانند آن می نوازد چه می شود؟ این واقعاً یکی از طبیعی‌ترین اتفاقاتی است که باید بیفتد، اما در کشور ما با چالش مواجه است.»

موازی کاری در حوزه موسیقی مضر است

یکی از مسائل جدی در عرصه موسیقی عدم بازنمایی ساز در صدا و سیما است که همواره انتقاد بسیاری از کارشناسان و منتقدان را در پی داشته است. مندی این را یک چالش بزرگ می داند و توضیح می دهد: «چالش دیگر عدم نمایش سازها است که چرا نمایش آلات موسیقی برای برخی از شبکه های خارجی مشکلی ندارد، اما نشان دادن آن برای ما مشکل است؟ ساز به جامعه بیاورد؟»
هنوز نشان ندادن ابزار چه ضرری به ما می‌زند؟»

او درباره آثار موازی در حوزه فرهنگ و هنر توضیح می‌دهد: «الان اینطور نیست که در تلویزیون پخش نشود داشته باش.» هر چیزی که نیاز دارند با یک جستجوی ساده می توانند آن را پیدا کنند. مشکل اینجاست که اگر این ساز را در رسانه‌های خود نشان ندهیم، مردم آن را جستجو می‌کنند و در کانال‌های دیگر یا یوتیوب با اجرای بهترین استادان جهان آن را تماشا می‌کنند. جناب وزیر که یکی از ارکان اساسی سیاست های فرهنگی محسوب می شوند باید به این نکات و مشکلات توجه کنند. ارشاد برای حل این موازی کاری در زمینه نظارت بر امور فرهنگی مجوز می دهد، تلویزیون اجازه نمی دهد، تلویزیون اجازه می دهد و حوزه هنری اجازه نمی دهد و حوزه هنری، ارشاد و تلویزیون همه اجازه می دهند، اما نهادهای دیگر اجازه نمی دهند. اجازه. اجازه. باید نقش موسیقی و افراد آن مشخص باشد تا هیچ نهاد و گروهی به خود اجازه ورود و نظارت بر آن را ندهد.

245245