تمام وعده‌ها محقق شد؛ علی‌اصغر شهید شد

یورنا – در روزگاری که اکثر مردم فکر می کنند ایمان مردم از بین رفته یا ایمانشان کم شده است، اما می بینیم که چگونه کودکان، شیرخواران، کودکان و مادرانشان با امام حسین (علیه السلام)، فرزند شیرخوارش تجدید بیعت می کنند. هر سال در روز حسین

من راوی شوم شاید درک بهتری از زندگی امام حسین در شهادت علی اصغر داشته باشیم.

پدر و مادر پس از سالها به لطف خدا و امام حسین صاحب فرزندی شدند.

فرزند این پدر و مادر پسر بود و چون در روز تولد ملاعلی به دنیا آمد نام او را علی گذاشتند.

کودکی زیبا و زیبا که هرکس او را می دید دوستش داشت.

چند روز گذشت و علی تقریباً یک ساله شد. او مریض بود، تب داشت و پایین نمی آمد. حال علی هر روز بدتر می شد، به طوری که او را چندین بار نزد دکتر بردند، اما خوب نشد.

نیمه شب بود که مادر از مریض بودن خسته شده بود، پس علی را به پدر داد تا او را آرام کند، پدر یکی از عزیزان حسین بن علی بود و وقتی مادر علی را به او داد، به یاد مولای خود افتاد. اشک از گوشه چشمانش سرازیر شد. در همان حال به علی نگاه کرد، تشنج می کرد و دیگر نفس نمی کشید.
حسین گفت پدر علی گیج شده بود و ناامیدانه از خانه بیرون دوید.
در این دوران ناامیدی چندین بار به زمین افتاد و در خیابان التماس کرد که یکی آنها را به نزدیکترین بیمارستان برساند و علی را هر چه بود به بیمارستان رساند. فراموش کرد که چه بر سر ام علی آمد و حال او چگونه بود.

یاسین در حیاط بیمارستان جیغ می کشید و دکتر را صدا می کرد. اختصار،

علی در داستان ما بهتر شد یا بهتر است بگوییم درمان شد. علی دوباره زندگی را از حسین بن علی گرفت، اما اتفاقی که افتاد این بود که پدر علی دیگر آن شخص نبود، بلکه گویی شاهد مرگ پسرش بود. ذکر نام حضرت علی اصغر بس است و حال ایشان تغییر می کند.

خدایا پدر و همسر و فرزند را با نام حسین بن علی رسوا مکن.

وقتی مادران را در حرم ها می بینم که چگونه دلشان می شکند و با یک روضه آمیخته می شود، یاد مادر حضرت علی اصغر می افتم.

می گویند بعد از واقعه کربلا، حضرت رباب نه رنگ آفتاب را دید و نه به دل خود آب نوشید.

توسل به حضرت رباب و طفل شش ماهه اش برآورده شد و بدان که درهای رحمت الهی در این روزها و شب ها باز است.

انتهای پیام/