زینب اسماعیلی: از 20 مهرماه و زمان اجرای عملیات صادق 2، فضای عمومی انجمن بسیار متشنج و نگران واکنش احتمالی رژیم اسرائیل به این عملیات بوده است.
اکنون که وارد دومین ماه پاییز شده ایم، بیش از ده روز از این نگرانی بر بازار، افکار عمومی و فضای عمومی جامعه می گذرد. اگرچه سیاست دیپلماتیک در روزهای اول این بود که اقدام جمهوری اسلامی ایران واکنشی به ترور اسماعیل هنیه در تهران و برنامه‌ریزی این موضوع از دیدگاه ایران بود، اما این خط خبر به سرعت از بین رفت. با آغاز سفرهای عراقچی به کشورهای منطقه که اقدامی دیپلماتیک در راستای منافع ملی بود، ترس از حمله و همکاری کشورهای عربی منطقه با حمله احتمالی جای خود را به خط خبر داد. اسرائیل
در پی انتشار این خبر، مسئولان شاید برای رفع هراس مردم و بازار اظهارنظرهایی کردند و از آمادگی و واکنش خود در برابر هر نوع حمله ای صحبت کردند. به این ترتیب صبح امروز موضع کارشناسان پزشکی در حاشیه مراسم یادبود یحیی سنوار که عمدتاً با این تیتر در رسانه ها بازتاب داشت: رئیس جمهور هشدار داد که هر حمله ای از سوی رژیم صهیونیستی “پاسخ متناسب” خواهد داشت. چنین اظهارنظرهایی از سوی مقامات نظامی در این ده روز به طور گسترده منتشر شده است.
رسانه ها نیز بر اساس «آمادگی ایران برای هر نوع حمله» اقدام به تولید محتوا کردند. با تولید محتوای گزارشی و یا کسب نظرات مقامات نظامی و … بازار و افزایش قیمت دلار و سکه که همواره منتظر کاهش یا افزایش انگیزه های سیاسی است، این بار وضعیت آشفته ای را تجربه می کند.
اون طرف مرز چیکار میکنه؟ رسانه های فارسی زبان خارج از کشور که به دنبال مکان و مکان مناسب برای سقوط موشک های اسرائیلی هستند، فکر می کنند همه چیز را می دانند. آنها شروع کردند به قرعه کشی بین حمله به پایگاه های نفتی یا هسته ای و نشان دادند که چقدر میهن پرست هستند.
مقامات اسرائیلی نیز با اظهارنظرهای خود همین پیش بینی از حمله را تشدید کردند و خرید یک سیستم نظامی جدید از ایالات متحده را در همین چارچوب مورد بحث قرار دادند.
حال ببینیم واقعیت صحنه چیست؟
ده روز از حمله احتمالی می ترسیدیم. آیا این چیزی نیست که بنیامین نتانیاهو می خواهد؟ شکی نیست که او می خواهد انتقام دو ماهه نگرانی از واکنش ایران به ترور هنیه را از اسرائیلی ها بگیرد. اما در صحنه ای مانند این، بهتر است فریب تاکتیک های خودمان را نخوریم. این حربه برای آسیب رساندن به دشمن بود و ما باید از آسیب دیدن مردم خود جلوگیری کنیم.
اما چگونه؟
شکی نیست که تکرار تیترها و تیترهای “آماده هر حمله ای” بیشتر از اینکه اطمینان خاطر را ایجاد کند، در ذهن مردم اضطراب ایجاد می کند. به جای شعار دادن اطلاعات بدهید. اگر ارائه اطلاعات نظامی محرمانه است، چیزی نگویید که به این نگرانی دامن بزند. واقعیت صحنه را برای مردم توضیح دهید. فرض کنید با نزدیک شدن به انتخابات آمریکا، آیا احتمال این حمله تا قبل از آن وجود دارد؟ به نظر نمی رسد نتانیاهو دست به چنین ریسکی بزند، اما باید توسط کارشناسان سنجیده شود.
البته ناگفته نماند که افکار عمومی در شرایط کنونی امری اجتناب ناپذیر است، اقتصاد کشور به حدی ضعیف شده است که با لفاظی های یک مقام خارجی علیه ایران، با بالا رفتن از نردبان دلار ضعیف شده و مردم پس لرزه ها را بر سر میز خود احساس می کنند. . در این صورت به راحتی حواس افراد پرت می شود، اما گمراه می شوند.
اما بهتر است مسئولان مسئول از تکرار موضع اعلام آمادگی خودداری کنند و اجازه دهند در صورت وقوع اتفاقی آمادگی در میدان کار ظاهر شود. کارشناسان سال ها گفته اند که صحبت در مورد قدرت نظامی و موشکی کشور نتیجه معکوس دارد.
اگرچه ماجرای مواضع وزارت امور خارجه در این مورد بحث دیگری است، اما کارکرد اساسی آن مواضع نیز به همین موقعیت ها مربوط می شود. بد نیست وزارت امور خارجه را به عنوان سخنگوی رسمی منافع و مواضع کشور که توانایی خواندن، نوشتن و درک سیاسی از اوضاع را دارد، رها کنیم.
311311
