جای خالی عدالت رسانه‌ای در صدا و سیما / بودجه ملی می‌گیرند، جناحی عمل می‌کنند

مهسا بهداری: علت بازگشت ما به عملکرد جناحی صدا و سیما و انتقاد ما به آن به ابتدای خرداد برمی گردد. بعد از شهادت آقای ابراهیم رئیسی با محمدجواد ظریف (همان متهم ردیف اول سریال گاندو به کارگردانی مجتبی امینی) مصاحبه ای انجام شد و نه تنها ایشان، بلکه همه کسانی که در مراسم تشییع رئیس جمهور شرکت کردند. بدون معطلی از تلویزیون تا ساعت 14 از شبکه یک سیما پخش شد و در گزارش مراسم یادبود در حسینیه امام خمینی (ره) -محل دیدارهای مردمی رهبری انقلاب- و در محل ایشان. حضور در یادبود رئیس جمهور فقید، تصویری از حسن روحانی رئیس جمهور سابق در کنار علی لاریجانی رئیس جمهور و شورای اسلامی سابق پخش نشد. این در حالی بود که تصویری از محمود احمدی نژاد رئیس جمهور دیگر به نمایش درآمد. البته در دوره‌ای که روحانی رئیس‌جمهور بود در برخی موارد با موضوع حذف تصویر او مواجه بودیم، اما اکنون بحث بر سر این نیست که تصویر چه کسی حذف شود و تصویر چه کسی نمایش داده شود، بحث این است که چرا تلویزیون با آن برخورد با موقعیت‌های مهم سیاسی و اجتماعی از هر نظر یک جناح پیش می‌رود (مخالف و موافق)، اما وقتی اوضاع تثبیت شد، دوباره چهره‌شان حذف می‌شود و حضورشان در تلویزیون ممنوع می‌شود؟

در واقعیت حالا دیگر صحبت از نبود محتوای مناسب و برنامه های با کیفیت و کم مخاطب بودن تلویزیون نیست، این سوال مطرح شده است که چرا مردم با هر گرایش و تفکری نمی توانند نماینده ای برای خود در تلویزیون پیدا کنند، چرا نماینده خود را نمی بینند و مهمتر از همه اینکه چرا نمی بینند آیا جز در مناسبت ها و رویدادهای خاص مانند انتخابات اثری از اندیشه آنها در صدا و سیما وجود دارد؟ نکته این است که فقدان این رویکردها و دیدگاه‌های چندجانبه آسیب زیادی به سیداواسیما و حوزه انتخابیه‌اش وارد کرده است. در ادامه همین اتفاق، در این مورد به بررسی ترکیبی از نظرات رضا درستکار، سعید ماندری و امیرحسین علم الهادی پرداختیم. و کیوان کثیریان در رابطه با مقوله Sedavasima که در ادامه به خواندن آن پرداخت.

صدافسیما بودجه ملی می گیرد اما به صورت جناحی فعالیت می کند

سعید ماندری، جامعه شناس وی در مورد عملکرد حزب سیداوسیما در یک حزب می گوید: «همه می دانند که سیداوسیما بودجه ملی می گیرد، اما به صورت جناحی عمل می کند، حقیقت این است که آن بودجه در یک جناح و برای گروه خاصی مصرف می شود و نمی شود همه جناح ها را شامل می شود اما در مناسبت های خاص مانند انتخابات به همه اقشار می روند چون می خواهند برای همه جناح ها باشد یا در مورد 1401 هم همین طور بود. برای تسکین اوضاع به گروه های مختلف رفتند. مردم، اما چون در دو انتخابات گذشته یک حزب بودند، نتوانستند به این هدف برسند گروه خاصی از یک طبقه خاص تصمیم گرفتند با بودجه کلان ملی تفکر خود را به عنوان یک تفکر ملی به همه مردم تحمیل کنند.

او درباره آسیب‌های ناشی از این اتفاق می‌گوید: «اگر صداسیما بخواهد رفتاری داشته باشد، وقتی صدامها بد رفتار کند، این بوم به خودش برمی‌گردد و از طرفی اعتبارش پایین می‌آید از طرفی بخشی از روشنفکران نمی‌خواهند صداسیما برود، حتی فکر می‌کنند رفتن به صدا و سیما بیشتر از اینکه به دردشان بخورد ضرر دارد، اما بعضی‌ها می‌روند چون فراتر از بحث حزبی فکر می‌کنند و معتقدند ملی هستند. مسائل خیلی مهم است و اگر می توانند کاری در راستای منافع ملی انجام دهند، حتی در آن مواقع خاص، می روند و حرفشان را می زنند.»

صداوسیما می خواهد این پلتفرم بخشی ویژه از جامعه باشد

رضا دره‌کار درباره ماجرای ناتوانی صداوسیما در تامین منافع ملی کشور می‌گوید: «چون صداوسیما بخشی از جامعه را انتخاب کرده و می‌خواهد بستری برای این طیف از جامعه باشد کار در چند سال گذشته و هدف آنها بازگشت به و برنامه های دهه 60 بوده است، بدون در نظر گرفتن این موضوع که ایران در دهه 60 درگیر یک جنگ بسیار بزرگ بود و شرایط آن زمان کاملاً متفاوت از اصل ماجرا این است که مدیران صدا و سیما به جای اختیارات دولتی، این طور نیست، اما اتفاقاً حذف و اضافه شدن بسیاری از شخصیت ها در صدا و سیما است بر یک بازی سیاسی و نه منطق صحیح در تعیین گرایشات مدیران تلویزیونی از منظر فرقه ای و بنابراین این گرایش ها تامین کننده منافع ملی نیست، زیرا منافع ملی گریزان تر از دیدگاه های فرقه ای است.

تلویزیون مدیریت راکد دارد

امیرحسین علم الهادی، کارشناس و منتقد، درباره جناح بندی ها در صدا و سیما می گوید: «تنها کاری که تلویزیون باید انجام دهد این است که به شعور مخاطبان کمی احترام بگذاریم برو.” به حداکثر. واقعیت امر این است که شبکه های تلویزیونی در سراسر جهان عمدتاً کوچک شده اند. یعنی کشوری را پیدا نمی کنید که 60 شبکه داشته باشد که اکثر آنها شبکه های تلویزیونی هستند که در حوزه خبر و رسانه فعالیت می کنند و سعی می کنند چابک تر و کوچکتر باشند تا تأثیرگذارتر باشند اما وقتی بدن بزرگ و برهنه شود. تعداد کارمندان به یکباره به 50 هزار نفر می رسد و انواع دستورات سیاسی و … بالا می رود و دیگر نباید از تلویزیون انتظار کار حداکثری داشت.

او در درازمدت از این ساختار انتقاد می کند و نتیجه آن را جناح بندی سیاسی می داند و توضیح می دهد: «در حال حاضر تلویزیون دچار رکود اداری شده است و مدیران آن به روزمرگی رسیده اند و فقط سعی دارند آنتن را پر کنند مختصات آنتن است؟» با چه کیفیتی پر شود مهم نیست، چون مدیران چشم انداز بلندمدت ندارند، در چنین شرایطی ساختار رسانه به سمت جناح سیاسی حداقلی پیش می رود، دیگر نباید منتظر واکنش مثبت حداکثری از سوی مردم باشیم. مردم. تلویزیون به دلیل نوع ساختار و نوع تفکر در اختیار حداقل قشر جامعه قرار دارد و از آنجایی که نگاه جناحی حداقلی بر ساختار رسانه ای حاکم است، هرکس مغلوب این نگاه شود اکثریت جامعه است و در که و از طرفی برای دسترسی به اخبار و سرگرمی به شبکه ها می روند و یک بار دیگر وارد می شوند».

رادیو، پلت فرم یک جناح خاص است

کیوان کثیریان، کارشناس و منتقد نیز درباره شیوه های خاص در پخش توضیح می دهد: «عملکرد تلویزیون در سال های مختلف باعث از بین رفتن اعتماد عمومی به صدا و سیما شده است و همه به این واقعیت واقف هستند که برای برخی از صدا و سیما، صدا و سیما پلاتفرم یک جناح خاص دارد که «یکی از دو جناح می‌تواند هر نوع برنامه‌ای را اجرا کند و هر چه بخواهد روی آنتن بگذارد و جناح دیگر حتی اجازه ورود به صداوسیما را ندارد».

وی ادامه داد: در حال حاضر روسای جمهور ما از حضور در رادیو منع شده اند و نام هر کدام از آنها در چهار دوره گذشته هشت سال رئیس جمهور این کشور بوده اند، اما نام آنها در صداوسیما دیده نمی شود. جرأت می کند در مورد آنها صحبت کند، چون کشور 32 سال است که در دستان کشور بوده است. و کاملا دولتی و فرقه ای است و همه مردم نمی توانند نظر و اظهار نظر کنند.

آیا عدالت رسانه ای رعایت شد؟

گاهی خواسته یا ناخواسته بی عدالتی بزرگی پیش می آید. این اتفاق می تواند در سطح اجتماعی، در نظام اقتصادی یا آموزشی و یا هر بحث دیگری رخ دهد، اما در روزهای گذشته با توجه به گرمای شدید انتخابات، مسائل زیادی در رابطه با رعایت عدالت رسانه ای در پخش مصاحبه های خبری خصوصی مطرح شده است. مناظره بین نامزدهای ریاست جمهوری قبل از شروع مناظرات، بسیاری از مردم بر این باور بودند که سیدافوسیما به دلیل برخی سوگیری های سیاسی خود نمی تواند با همه کاندیداها یکسان رفتار کند و عدالت کامل را برای آنها انجام دهد. به همین دلیل قبل از مناظره ها و در حین مناظره ها، یک سری گفت وگو برای بررسی وضعیت این ماجرا در رسانه های بزرگی مانند صدا و سیما انجام دادیم.

نکته ای از سوی بسیاری از کارشناسان فرهنگی، ارتباطات و جامعه شناسان وجود دارد و آن وجود جناح گرایی در صدا و سیما است، اما با تاکید بر موضوع اساسی، یعنی طرح این سوال که آیا این رسانه توانایی ارائه نامزد مناظره های گروهی و میزگرد، آیا عدالت وجود دارد؟ با آنها صحبت کردیم.

این سوال را از فریدون صدیقی، حشمت الله فلاحت بشه و محمود صادقی پرسیدیم که در ادامه می خوانید.

عدالت رسانه ای در تلویزیون چندان رعایت نمی شود و مغرضانه است

فریدون صدیقی کارشناس و استاد ارتباطات در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا می توان در صدا و سیما عدالت رسانه ای را رعایت کرد و جلو رفت تا برنامه ها علیه جناح خاصی عمل کند؟ وی بیان کرد: واضح است که در هر رسانه ای باید تعهد و رعایت عدالت، انصاف و بی طرفی وجود داشته باشد؛ اما همه اینها کارکرد دستگاه بالای رسانه ای است که در آن سرزمین قابل تعریف است، در واقع من می خواهم نتیجه بگیرم که عدالت یک تعریف دارد و یک تعریف دیگر از جایی که نظام رسانه ای حاکم در ایران تابعی از آزادی رسانه و آزادی بیان است.

وی ادامه داد: عدالتی که ما در رسانه ها از جمله رادیو و تلویزیون به آن اشاره می کنیم تابعی از آزادی بیان و آزادی های عمومی و اجتماعی است از اینجا به این نتیجه می رسیم که تعریف آزادی در رسانه های ما که متولیان زیادی دارد متغیرها و تفاوت‌های زیادی دارد، لذا در این زمینه باید به قاعده کلی رادیو و تلویزیون نگاه کرد و با توجه به رفتاری که از آن می‌بینم، تلویزیون را هم خنثی نمی‌دانم در نظر بگیرید که همه این موارد تحت تأثیر سیستم فکری مسئول مدیریت کل صدا و سیما است و وقتی اینطور است، ممکن است صدا و سیمای ما وقتی با مشکلی مواجه می شود، عکس العملی کاملاً جداگانه داشته باشد به نظر من عدالت رسانه ای در تلویزیون چندان مورد توجه قرار نمی گیرد و یک جریان فکری و ایدئولوژیک را دنبال می کند و در واقع این تفکر باعث شده است اقلیتی از متفکران آن را مخاطب اصلی خود بدانند و تعداد زیادی از جمعیت را نادیده بگیرند.

در مناظره ها و تبلیغات نوعی نابرابری بود که بر عهده صدا و سیما نبود.

به گفته حشمت الله فلاحت پیشه، رئیس سابق کمیسیون ملی و سیاست خارجی مجلس، اگر بی عدالتی رسانه ای در برگزاری مناظره ها وجود داشته باشد صدا و سیما مقصر نیست، بلکه مشکل در نحوه چیدمان نامزدها است که چهار نفر است. یکی یکی. وی در این خصوص می گوید: «بخشی از برابری در تبلیغات نامزدها مربوط به تلویزیون است. به طور کلی آنچه در جریان مناظره های تلویزیونی انجام می شود، بی طرفی و برابری است. هر یک از کاندیداها زمان لازم را برای ارائه برنامه خود می‌یابند و در موارد دیگر این انصاف رعایت می‌شود و به نظر می‌رسد سیدواسیما سعی در رعایت بی‌طرفی و برابری در برخورد با این شش نفر دارد. پس برای تشکیل یک تبلیغ بی طرفانه و منصفانه این داستان کافی است؟ به نظر من، نه، این کافی نیست. در دوره کنونی شاهد هستیم که فراکسیون نامزدها چهار و یک است. یعنی چهار کاندیدا متعلق به جریان حاکم در دولت و مجلس هستند که یکی از آنها مصطفی پورمحمدی است که رهبری اصولگرایان را بر عهده دارد و من سعی می کنم او را در کنار چهار نامزد اول قرار ندهم در طیف مخالف است: “چهار نفر هستند.”

وی ادامه داد: در رابطه 1+4 برابری ایجاد نمی‌شود، یعنی در بحث‌ها و اطلاعیه‌ها نوعی نابرابری ایجاد می‌شود و این بر عهده صدا و سیما نیست، بلکه بر عهده ایران است. ” ساختار انتخاباتی.»

وقتی تلویزیون نمی تواند “90” را روشن کند.

محمود صدیقی، نماینده مجلس دهم، اما در حالی که صدا و سیما را رسانه ای می داند که جناح های زیادی را در خود جای داده است، معتقد است تلویزیون این بار و در مناظره ها توانسته عدالت رسانه ای را رصد کند. او می گوید: «بیایید اینطور به ماجرا نگاه کنیم، به نظر من، سیداوسیما یک مشکل ساختاری دارد، جناحی که حتی نمی تواند نیروهای خود را حفظ کند گره پخش می شود، نمی توانند آن را تحمل کنند و حتی آن دسته از تصمیم گیرندگان را که تحمل شنیدن صدایی غیر از فوتبال را ندارند و از سوی دیگر، صدای چهار نفر – یکی از ترتیبات اساساً ناعادلانه است. و ممکن است سعی کنند منصفانه ظاهر شوند و شاید در برخی برنامه ها بتوانند این موضوع را با موفقیت ارائه کنند، اما از نظر ساختاری اصلا نمی توانند عدالت را رعایت کنند.

او ادامه می‌دهد: «رادیو یک نهاد حاکم است که از سیاست‌های تعریفی پیروی می‌کند، وقتی اغتشاش می‌شود یا می‌خواهد مشارکت را افزایش دهد، تلویزیون برای مدتی فضا را باز می‌کند و بعد برمی‌گردد، آزادی در صدا و سیما یک ضرورت است با توجه به وضعیتی که در آن قرار دارند، بیشتر و بیشتر آن را تخریب می کنند و چون ساختارشان ناقص است، شما اقتدار رسانه ای نمی کنید و متاسفانه نتیجه این است که مردم صدای تلویزیون ما و لینک صوتی بین المللی را خاموش می کنند خود صداوسیما این اقتدار را ندارد و به همین دلیل در این شکل و ساختار نمی تواند به افزایش حضور در مسابقات کمک کند.

245245