به گزارش اخبار آژانس علم و فناوری رابو، دانشمندان دانشگاه توهوکو ژاپن توانستند نقش مهم آستروسیت ها، سلول های غیر عصبی مغز را در شکل گیری و تثبیت خاطرات مشخص کنند.
تحقیقات منتشر شده در ژورنال GLIA نشان می دهد که اسیدی شدن یا قلیایی کردن این سلول ها می تواند بر حافظه طولانی مدت تأثیر بگذارد. اسیدی شدن آستروسیت ها از ذخیره سازی خاطرات طولانی مدت جلوگیری می کند، در حالی که قلیایی شدن باعث حفظ حافظه می شود. این یافته ممکن است افق های جدیدی را برای درمان اختلالات حافظه و بیماری هایی مانند اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) بگشاید.
حافظه و نقش آستروسیت ها در انتخاب و تثبیت خاطرات
حافظه یکی از پیچیده ترین و شگفت انگیزترین توانایی های مغز انسان است. این توانایی به ما امکان می دهد از تجربیات گذشته درس بگیریم و با تصمیم گیری بهتر آینده را شکل دهیم. اما برخلاف کامپیوترها که اطلاعات را به صورت یکنواخت ذخیره می کنند، مغز انسان فقط اطلاعات مهم و ضروری را ذخیره می کند. محققان دانشگاه توهوکو با مطالعه نقش آستروسیت ها، سلول هایی که نورون ها را احاطه کرده اند، دریافتند که این سلول ها نقش کلیدی در فرآیند انتخاب و ذخیره خاطرات دارند.
فناوری اپتوژنتیک و دستکاری آستروسیت ها
در این مطالعه، محققان از تکنیکی به نام اپتوژنتیک استفاده کردند که به آنها اجازه می دهد تا با تابش نور از طریق فیبرهای نوری به مغز، آستروسیت ها را دستکاری کنند. این دستکاری شامل اسیدی شدن یا قلیایی شدن آستروسیت ها در ناحیه آمیگدال مغز بود. آمیگدال که به عنوان مرکز پردازش احساسات و ترس شناخته می شود، نقش مهمی در ذخیره و بازیابی خاطرات عاطفی ایفا می کند.
تست حافظه در موش
در یکی از آزمایشها، محققان شوک الکتریکی خفیفی به موشها وارد کردند. موش هایی که آستروسیت هایشان اسیدی شده بود، ابتدا شوک را به خاطر آوردند، اما روز بعد آن خاطره را فراموش کردند. در مقابل، موشهایی که آستروسیتهای آنها آماده شده بود، هنوز شوک را به خاطر میآوردند و حتی سه هفته پس از شوک، واکنش ترس از خود نشان دادند.
این نتایج نشان می دهد که آستروسیت ها نقش مهمی در تبدیل خاطرات کوتاه مدت به خاطرات بلند مدت دارند. اسیدی بودن این سلول ها از تثبیت خاطرات طولانی مدت جلوگیری می کند، در حالی که قلیایی شدن آنها باعث پایداری و ماندگاری حافظه می شود.
پیامدهای مهم برای درمان اختلالات حافظه
محققان بر این باورند که یافتههای آنها میتواند رویکردهای کنونی برای شکلگیری حافظه را تغییر دهد. تاکنون تصور می شد که حافظه کوتاه مدت به تدریج به حافظه بلندمدت تبدیل می شود، اما این تحقیقات نشان می دهد که این دو نوع حافظه می توانند همراه با رشد توسعه پیدا کنند.
کو ماتسویی، رهبر این مطالعه، توضیح داد که تأثیر آستروسیت ها بر حافظه ممکن است به عوامل مختلفی مانند شرایط روانی، اجتماعی یا محیطی بستگی داشته باشد. او افزود که این تحقیق می تواند درک ما را از پردازش اطلاعات احساسی در مغز گسترش دهد.
هیروکی یامائو، یکی از محققین اصلی، اظهار داشت که آستروسیت ها ممکن است کلید درک تغییرات عاطفی و حافظه باشند. او استدلال کرد که درک بهتر مکانیسم هایی که آستروسیت ها حافظه عاطفی را تنظیم می کنند، ممکن است یک استراتژی ارزشمند برای درمان PTSD باشد. جلوگیری از شکل گیری خاطرات آسیب زا یا پاک کردن خاطرات ناخواسته ممکن است امید جدیدی را برای افراد مبتلا به اختلالات حافظه یا تروما ایجاد کند. چهره به چهره، ایجاد کنید.
این تحقیق گام مهمی در جهت کشف مکانیسم های پیچیده مغز و نقش آستروسیت ها در تنظیم احساسات و حافظه است.
انتهای پیام/