نورا الحسینی: دو سوال از شهردار تهران در صحن علنی شورای شهر تهران مطرح است: سوال سوده نجفی از شهردار تهران درباره آدرس 200 هزار واحد مسکونی و جعفر تشری هاشمی، شهردار. تهران. کمیته حمل و نقل شهری شورای شهر تهران، پنجمین سوال رسمی شهردار تهران در خصوص رفع ابهام در حمل و نقل و راه اندازی تاکسی های سیار؛ مرتبط است
مهدی شمران، رئیس شورای شهر تهران تصمیمی برای دعوت از شهردار تهران برای حضور در این جلسه نداشت. شرایط عمومی کشور دلیل عدم رعایت مهلت ده روزه برای حضور در شورای شهر می باشد.
بر اساس دستورالعمل، اگر اعضا به عملکرد شهردار یا فرآیندی در شهرداری اعتراض داشته باشند، ابتدا در قالب اولتیماتوم مطرح می شود و در صورت عدم رضایت فرد اولتیماتوم، اولتیماتوم در قالب مطرح می شود. یک سوال؛ در این صورت رئیس شورا مراتب را کتباً به شهردار ابلاغ و حداکثر ظرف مدت 10 روز از تاریخ ابلاغ، شهردار موظف است در جلسه عادی یا فوق‌العاده شورا حضور یافته و به سؤال پاسخ دهد. سوال نرگس سلیمانی پیش از این با عنوان “فعالیت های عملیاتی در زمینه بهبود و نوسازی وضعیت حمل و نقل عمومی در روزمین به ویژه تجهیز و توسعه ناوگان اتوبوسرانی چیست؟” به عنوان اولین سوال از شهردار تهران در شورای ششم به هیات رئیسه مطرح شد اما شهردار تهران در مهلت قانونی به این سوال پاسخ نداد.
برخی از کارشناسان شهری معتقدند که رئیس شورای شهر خلاف قانون عمل نکرده است، اما به نظر می رسد این گونه اقدامات مغایر با روح تصمیم گیری شورا باشد. با مهدی اخریان، رئیس کمیته نظارت شورای شهر تهران در خصوص تاخیر در پاسخگویی به سوال شهردار گفت‌وگوی کوتاهی داشتیم که در ادامه می‌خوانید:
آقای شمران با بیان اینکه با توجه به شرایط انجمن نیازی به رعایت مهلت 10 روزه برای پاسخگویی به سوال شهردار نیست، در حالی که آقای شهردار اعلام کردند آماده پاسخگویی به سوالات اعضا هستند و خودشان از حضور شما در صحن شورا به عنوان عضوی از نهاد حقوقی و نظارتی شورا استقبال کردند و می خواستم به این سوال پاسخ دهید که آیا رئیس شورا چنین اجازه ای دارد؟
گاهی این موضوع را در مجلس می بینیم. طراحان سوال (افرادی که سوالی می پرسند یا شاید تذکر بدهند) حق دارند پاسخ سوال را برای بررسی بیشتر یا بسته به شرایط عمومی کشور به تاخیر بیندازند. به هر حال نمی توان واقعیت ترورهای رژیم اشغالگر قدس و حوادث منطقه را نادیده گرفت.
اما از نظر حقوقی، اگر خود طراحان سوال می خواستند، می توانستند زمان بیشتری برای بررسی مشکل داشته باشند و به گفتگو بنشینند. اینکه در مهلت قانونی بیاید و در شورا مطرح شود، به نظر من یکی از جاهایی است که ما شاهد سکوت هستیم. درست است که 10 روز مهلت قانونی تعیین شده است، اما از طرفی اگر طراح سوال یا خود طراح سوال بخواهد اطلاعات بیشتری کسب کند و پاسخ های بیشتری بشنود، این امکان برای او وجود دارد.
اما می خواهم به موضوعی فراتر از آن اشاره کنم و آن این است که به نظر می رسد مسائل مربوط به فضای عمومی کشور نباید برای ما نگران کننده باشد. با تمام احترامی که برای نظر رئیس شورا قائلم، به هر حال نکته ای که اشاره کردم، برنامه ایشان است و شاید با کسانی که این سوال را مطرح کرده اند در میان گذاشته باشند، اما معتقدم این اتفاقات نباید مسیر را مختل کند. از رویه های قانونی نیز. توسط شورای اسلامی یا شورای اسلامی شهر تهران
درست است که در بعد ملی چنین ملاحظاتی نداریم.
در حال حاضر شاهد هستیم که نمایندگان سوال می کنند، وزرا در کمیسیون ها حضور پیدا می کنند و به سوالات پاسخ داده می شود و در مورد شهردار تهران هم به نظر من باید این روند طی شود، یعنی باید در صحن حاضر شود و پاسخ دهد. سوال پرسیده می شود و آنها پاسخ خود را می دهند. نباید دلیلی برای نگرانی وجود داشته باشد. اما همانطور که در گذشته هم گفته ام شهردار تهران موافقان و مخالفانی در شورا دارد. برخی مخالفان بر این باورند که ادامه حضور آقای زاکانی در رأس شهر تهران موجب خسارات و خسارت های وارده به شهر می شود و پیش از این نیز به صراحت اعلام کرده اند که حتی اگر یک روز قبل اقدامی انجام داده باشند، این امر را در علاقه شهر علاقه تهران.
اما از سوی دیگر؛ او حامیان قوی در شورا و در میان نمایندگان دارد. به نظر من باید دیدگاه ها و نظرات دو طرف را با هم دید. ما شاهد مسیری هستیم که خواسته یا ناخواسته ما را با یک موضوع مواجه می کند، یعنی طرفداران آقای زاکانی و مخالفان آقای زاکانی. این موضوع بسیار مهمی است.
مخالفان آقای زاکانی چه می گویند؟
مخالفان آقای زاکانی از سبک، روش، الگو، روش و مدل مدیریت ایشان در تهران انتقاد می کنند. می گویند ما این راه و روش مدیریت را قبول نداریم یا این شیوه برخورد را قبول نداریم. بخشی از مخالفان آقای زاکانی همین نظر است.
با چه چیزی موافقید؟
می گویند ما این روش و این روش را قبول داریم. البته ممکن است انتقاداتی از عملکرد شهردار در بین حامیان وجود داشته باشد و به نظر می رسد این شهروندان تهرانی هستند که در آینده انتخاب خواهند کرد که آیا زاکانی و دیدگاه و نظر او بر شهر تهران حاکم باشد یا خیر. یعنی این مدل مدیریتی ادامه پیدا می کند یا مدل مدیریتی دیگری جایگزین دیدگاه آقای زاکانی می شود. از این فرصت استفاده می کنم و از همه شهروندان تهرانی به ویژه جوانان و نسلی که منتقد شیوه ها و رفتارهای مدیریتی برخی افراد هستند می خواهم نسبت به این مسائل بی تفاوت نباشند.
به نظر می رسد فشار بر منتقدان عملکرد شهردار تهران بیشتر شده است؟
من به نوبه خود سعی کردم صدای جوانان و نسلی باشم که معتقد است هیچکس صدای آنها را در شورای اسلامی شهر تهران نمی شنود. نسلی که به سبک و گفتار آقای زاکانی به عنوان یک نماد و به عنوان یکی از صدها مدیری که ممکن است در کشور چنین نظری داشته باشند، می نگرند. نگاهی که به دانشجویی در محیط دانشگاه می‌گوید «گلو را بشویید»، نگاهی که به خبرنگار تلویزیون می‌گوید «مشکل پشت شماست»، نگاهی که به اعضای شورای شهر می‌گوید آنها اقلیت هستند، نگاهی که به اعضای شورای شهر می‌گوید. آنها یک اقلیت هستند، نگاهی که مبتنی بر دیدگاه برتر باشد پست است. خواهش من این است که اگر جوانان ما، پسرانمان، دخترانمان، نسل سوم و چهارم ما دهه 80، اگر سبک و مدیریت معمولی را دوست ندارند و اگر این سبک را قبول ندارند. کمک کنید صدای منتقدان شنیده شود. امروز امپراتوری رسانه ای تلاش می کند تا منتقدان آقای زاکانی را ساکت کند. این را به صراحت می گویم که اگر امپراتوری رسانه ای بتواند صدای مهدی اکراریان را به عنوان یک نفر خاموش کند، هزاران و صدها مهدی اکراریان دیگر در این کشور هستند که شاید صدایشان شنیده نشود، اما به این شکل و به این شکل. سبک مدیریتی مورد انتقاد است و بخشی از ناراحتی هایی که امروزه وجود دارد ناشی از نگاه مردان به نسل جدید و جوانان است.
47232
