نادیا زکالوندلارنس ون وزنهو در سال 1993 در شرکت مخابرات فرانسه مشغول به کار بود و پس از مدتی به یکی از شرکت های زیرمجموعه منتقل شد. خانم لارنس از بدو تولد از همی پلژی (فلج بخشی از عضلات بدن) و صرع رنج می برد. در شرکت مخابرات کاری به او پیشنهاد شد که با وضعیت سلامتی او سازگاری داشت. اما زمانی که پس از 9 سال به شرکت دیگری منتقل شد، کاری به او پیشنهاد نکردند که با مشکلات جسمانی او همخوانی داشته باشد و آن شرکت تنها 20 سال به لارنس دستمزد داد و از او انتظار نداشت که کاری انجام دهد. با وجود شکایت لارنس از مدیران شرکت، این روند همچنان ادامه دارد.
لارنس و وکیلش بر این باورند که شرکت حقوق کامل لارنس را می‌پردازد بدون اینکه چیزی به او پیشنهاد کند که او را مجبور به ترک شغلش کند. در واقع، او با لارنس با تحقیر رفتار می کند.
به همین دلیل لارنس در نهایت تصمیم گرفت از مدیران این شرکت به دلیل تبعیض علیه او به دلیل شرایط جسمانی شکایت کند.
به گفته وکیل لارنس، کسب حرفه برای یک معلول به معنای داشتن موقعیت اجتماعی، شناخت و روابط اجتماعی بین او و جامعه اش است و رفتار مدیران این شرکت با لارنس، او را به مدت 20 سال تقریباً از کار محروم نگه داشته است. حتی من هم مجبور شدم ترک کنم و واقعا بی انصافی است که شرکت کنم.
از سوی دیگر شرکتی که این زن در آن کار می کند مدعی شد برای حفظ موقعیت اجتماعی این زن، حقوق کامل به او داده اند و حتی چندین بار به او وام بلاعوض داده اند. علاوه بر این، چندین بار سعی کردند به او شغل مناسبی را پیشنهاد دهند، اما او همیشه به مرخصی استعلاجی می رفت.
منبع:
oditycentral
khabaronline به نقل از رابو
