شکست تراژدیک حلقه جلیلی – پایداری مقابل ائتلاف پزشکیان – قالیباف /فصل وزن‌ کشی‌ های جدید در اردوگاه اصولگرایان

سیما پروانیگر- جمله معروف نیچه که همه چیز در تاریخ دو بار تکرار می شود – اولی به عنوان یک تراژدی و دومی به عنوان کمدی – شاید در همه موارد تاریخی و در هر موقعیت جغرافیایی صادق نباشد، اما این روزها نمونه واقعی جبهه پایداری و ثبات است. عناصر آن متحدین در حلقه سعید جلیلی. از شکست آنها در تابستان 1392 در برابر حسن روحانی به عنوان کاندیدای اصلاح طلب تا وضعیت امروز مقابل مسعود مازیکیان در انتخابات ریاست جمهوری.

اولین شکست در سال 1392 برای قالیباف، جلیلی و پایداری فاجعه تلخی بود. سعید جلیلی و چهره های سازمان جدید، روحیه پایداری در قالب و پوسته ماموران، به سراغ کار رفتند و نه به نتیجه. آنها تصمیم گرفتند یک سخنرانی ایجاد کنند و یک اتاق فکر، یک ارتش سایبری و یک دولت در سایه تشکیل دادند تا برای خود یک “هیئت رای دهنده برای سخنرانی” ایجاد کنند. اما محمدباقر قالیباف راه دیگری را در پیش گرفت. وی چرخ را به سمت مسیر اصولگرایی هدایت کرد و گفت: تصمیمات باید بر اساس «کارآمدی، عملکرد» و وحدت باشد.

ناکامی غم انگیز نیروهای گالیله و پایداری آنها در سال 1392 به گونه ای دیگر در تیر و مرداد 1403 تکرار شد. آنها در انتخابات ریاست جمهوری شکست خوردند و علیرغم اینکه قبلاً معتقد بودند می توانند آرای مجلس را مدیریت کنند، با ناکامی دیگری در مجلس مواجه شدند و مجلس به ریاست محمدباقر قالیباف و در کنار مستقلین فراکسیون اداره می شد. به کل دولت مسعود مازیکیان رای دادند. از این منظر، پرسش از وضعیت این روزهای جبهه تثبیت و حلقه گلیلی، نمونه ای از تکرار شکست تلخ سال 1392، اما به طنزترین شکل ممکن است.

اتحاد تندروها در مقابل اتحاد بافندگان و پزشکیان چگونه شکست خورد؟

مجمع عمومی اصولگرایان به همه کابینه های وزیران پیشنهادی پزشکیان به رای کامل رسید و در روزهای قبل از رای گیری اخبار و مجموع سخنان برخی نمایندگان مجلس در مخالفت با برخی از وزرای پیشنهادی منتشر شد. در مورد امکان عدم اعتماد به مجلس از حداقل 4 وزیر یا رای گیری در مرز با نمایندگان.

در کنار این تحلیل‌ها، چهره‌های نزدیک به جنبش پایداری و سعید جلیلی در مجلس از هیچ تلاشی دریغ نکردند و کار از سخنرانی‌ها و تذکرات ملک شریعتی، یکی از چهره‌های حلقه علی رضا زاکانی به رادیو شب‌نما منتقل شد.
حتی سه شنبه شب گذشته، ساعاتی پیش از رای گیری نهایی دولت پیشنهادی، خبری مبنی بر تشکیل جلسه فراکسیون انقلاب اسلامی در شورا برای بررسی صلاحیت وزرای پیشنهادی منتشر شد که نشان می دهد اعضای این فراکسیون این کار را انجام نداده اند. رای کامل به ظفرقندی، همتی، صالحی، امیری و مادری.

حمله برخی نمایندگان طیف پایداری در مجلس به این چهار وزیر پیشنهادی در روزهای قبل از رای گیری به گونه ای بود که تصویر ایده آل از رای نیاوردن تنها دو وزیر بود به طوری که با فداکاری دو وزیر دیگر به نوعی باج سیاسی به ثبات و جلیون داده شد. به این ترتیب قرارداد شکل گرفت.

باج خواهی ثبات کنار گذاشته شده است

اما به نظر می رسد برخی نکات و راهبرد و باج خواهی ثبات در عدم اعتماد به برخی از وزرای پیشنهادی ناکام مانده است.

اولا تدبیر و رفتار مسعود از خود دکتر بود. پزشکیان از ابتدا خارج از محاسبات سیاسی، نوعی حکومت را تعطیل کردند که نظر طیف معتدل اصولگرایان را به خود جلب می کرد. اعتقاد عقلانی یا محاسبه سیاسی، تصمیم جمعی و شخصی یا تحمیل قهری، هر چه که باشد، پزشکیان با این اقدام نوعی رضایت در سطوح مختلف مجلس ایجاد کردند. حتی مهدی کوچ زاده، نماینده مجلس که سال ها در جبهه تثبیت بوده و از منتقدان سرسخت دولت حسن روحانی بوده، از ترکیب دولت ابراز خرسندی کرده و گفته است که دولت پیشنهادی پزشکیان «کارنامه نمی آورد. ” !

قسمت دوم این استراتژی سخنرانی مسعود پزشکیان بود. طبیعتاً تأکید ایشان بر هماهنگی کامل با رهبری در تشکیل دولت موافقان و مخالفان زیادی داشت، اما به عنوان یک راهبرد در جریان رأی اعتماد مؤثر واقع شد.

سوم موضوع تاثیرگذار بر رای کامل به دولت پزشکیان و شکست طیف اصولگرایان تندرو به نقش جدیدی برمی گردد که محمدباقر قالیباف برای خود تعریف کرده است. به مختصاتی که در معادله بعد از انتخابات 1403 به عنوان رئیس مجلس برای خود تعیین کرد و نقش خود را با تمام قوا ایفا کرد.

قالیباف تصمیم گرفته بود به دولت پزشکیان پایان دهد. نوع برخورد او با برخی نمایندگان بویژه چهره هایی مانند حمید رسایی، امیرحسین ثابتی و ملک شریعتی که در چند روز گذشته علیه وزرای پیشنهادی صحبت کردند یا تذکر دادند و حتی گزارش شبانه علیه یکی از وزرا پخش کردند. در دولت مجلس، همه اینها، می تواند شاهد مختصات جدید قالی بافی در درون و بیرون اصولگرایی باشد.

وقتی جلسه روز سه شنبه فراکسیون انقلاب اسلامی در شورا برای بررسی اختیارات وزرا را بررسی کنیم، نقش قالیباف را در این زمینه به درستی درک خواهیم کرد، اگرچه 4 وزیر در فراکسیون رای نیاوردند، اما این آرا تغییر کرد. به همان وزرای حاضر در سالن. موضوعی که بدون مدیریت و رهبری محمدباقر قالیباف بدون شک میسر نمی شد.

به عنوان مثال احمد مدری وزیر پیشنهادی کار با کسب 191 رای توانست وارد دولت چهاردهم شود که با احتساب 100 رای مستقلین، 91 رای باقی مانده نشان از مدیریت این تعداد از اعضای فراکسیون انقلاب دارد. رای دادن به او یا ظفرخندی که با 163 رای وزیر شد و با همین معادله کسر 100 نفر از اعضای مستقل نشان می دهد که حدود 60 نفر از این فراکسیون به او رای داده اند.

مورد چهارم اما اشتباه خود ماندگاری بود، چه در گفتمان و چه در تحلیل. حقیقت این است که جبهه پایداری پس از سال 1392 با گفتمانی منسجم در صحنه سیاسی حضور داشت. بخشی از این گفتمان به دلیل ماهیت فکری این جریان است که نقطه اشتراک و همپوشانی با حلقه سعید جلیلی است. در مورد سخنرانی مربوط به حجاب، نامزدی، سبک زندگی، خانواده، نگاه به دیپلماسی و … این سخنرانی دو بار در انتخابات ریاست جمهوری به رای مردم گذاشته شد و هر دو بار مورد قبول واقع نشد.

بخش دوم گفتمان داخلی پارلمان این جریان است که از چندین فیلتر عبور می کند. حوادث سال 1387 و آنچه از آن به فتنه تعبیر می شود. موضوع دولت روحانی و برنامه جامع اقدام مشترک. سیاست خارجی غرب و منفی گرایی و چیزهایی از این دست.

دست روی دست زیاد است

تمام کنش ها و واکنش های جبهه پایداری و جلیون در خارج و داخل مجلس بر اساس همین مسائل بوده و هست. اگر پیش از این انتخابات 1392 و 1403 اقبال شرکت کنندگان در این موضوع را نشان می داد، اکنون رای کامل شورای اصولگرای دوازدهم و حمایت گروه قالیباف با مدیریت آن در حمایت از پزشکیان و جریانات. حرکت قالیباف به سمت دور پایانی است و نوید دیگری هم می دهد: اگرچه با کمترین دخالت و نظارت صلاحدید توانستند وارد بهارستان شوند، اما تحت تأثیر موارد مختلف از دست دادند. شکست ایده حکمرانی یکپارچه و شعارهای تکراری که قابلیت اجرا ندارد

این ناکامی در میان منتقدان این تفکر رنگ و بوی طنز دارد، زیرا این جریان با هیاهوی زیادی به مجلس دوازدهم آمد و حجم آرای قالیباف و نام لیست های رایج و متفاوت اصولگرایان نشان از برتری آنها در انتخابات دارد. مجلس دوازدهم بدون توجه به اینکه این زیاد است می دانست.

رای وحدت رویه دوازدهم شورای اصولگرایان به دولت مسعود مازیکیان اگرچه تاریخ آغاز به کار دولت وی است اما صفحه جدیدی در تقویم تقسیمات جدید و آغاز فصل استعدادهای جدید است. فصلی که برای همه بهار است، پاییز حلقه سعید جلیلی و همرزمانش در جبهه پایداری و حلقه مقداد است.

2727