امیر مسعود عابدین_ YF-118G که در دهه 1990 توسط Boeing Phantom Works در منطقه 51 توسعه یافت، به جای یک هواپیمای جنگنده، به عنوان یک بستر آزمایشی پیشگام برای فناوری های رادار اجتنابی عمل کرد.
علیرغم ارتفاع محدود 20000 پا و حداکثر سرعت 300 مایل در ساعت، این هواپیما به طور قابل توجهی به ویژگی های پنهان کاری موجود در هواپیماهای جنگنده مدرن مانند F-22 Raptor و F-35 Lightning II کمک کرد. این هواپیما اکنون بازنشسته شده و در موزه ملی نیروی هوایی ایالات متحده به نمایش گذاشته شده است.
YF-118G مخفیانه توسط بوئینگ فانتوم ورکز توسعه داده شد و در منطقه 51 در دهه 1990 تولید شد. پرنده شکاری برای جنگ ساخته نشده است، بلکه به عنوان یک بستر آزمایشی برای تکنیک های مختلف، به ویژه آنهایی که مربوط به رادارگریزی هستند، ساخته شده است.
پرنده شکاری اولین بار در سال 1996 در منطقه 51 رها شد و در مجموع 38 پرواز انجام داده است. YF-118G برای ارتفاعات کم با حداکثر سقف عملیاتی تنها 20000 فوت و حداکثر سرعت 482 کیلومتر در ساعت طراحی شده است.
این هواپیما در غلبه بر تهدیدها مهارت خاصی نداشت و طراحان آن به ویژه بر توانایی آن در پرواز تأکید نکردند. آنها فقط به ویژگی های پنهان کاری علاقه مند بودند که در این هواپیما شگفت انگیز بود.
بوئینگ می‌خواست روش‌های طراحی و ساخت جدیدی را کشف کند که سطح مقطع راداری را کاهش دهد، مفهومی که زمانی که بوئینگ ساخت جنگنده‌اش را آغاز کرد هنوز در حال توسعه بود.
این پرنده دارای بدنی بدون دم و بدون تثبیت کننده عمودی یا افقی بود. این یک انحراف کامل و رادیکال از طراحی هواپیماهای معمولی بود که بیشتر به رادارگریزی متکی بود تا نگرانی در مورد آیرودینامیک.
این پرنده شکاری زمینه جدیدی را برای دیگر هواپیماهای رادارگریز موجود در زرادخانه آمریکا ایجاد کرده است.
منبع: com
58322
khabaronline به نقل از رابو
