به گزارش خبرنگار علم و فناوری خبرگزاری رابو، در سال 2014، کاوشگر Philae، بخشی از ماموریت روزتا، بر روی دنباله دار 67P/Churyumov-Grasimenko فرود آمد و اولین فرود روی سطح یک دنباله دار بود.
این رویداد تاریخی اطلاعات ارزشمندی در مورد ترکیب سطح و داخل دنباله‌دارها، از جمله مولکول‌های آلی و تغییرات دما ارائه کرد که به درک ما از مواد اولیه تشکیل‌دهنده منظومه شمسی کمک زیادی کرد.
فرودگاه تاریخی
در 12 نوامبر 2014، پس از یک سفر ده ساله و بیش از 500 میلیون کیلومتر، فیلا اولین فضاپیمایی بود که روی سطح یک دنباله دار فرود آمد. به مناسبت دهمین سالگرد این دستاورد، آژانس فضایی اروپا (ESA) نقش فیل را در پیشبرد اکتشافات فضایی جشن می گیرد.
یک فرودگاه را انتخاب کنید
پس از اینکه کاوشگر روزتا در 6 آگوست 2014 به دنباله دار 67P رسید، تیم ماموریت تصاویر با وضوح بالا را بررسی کرد و مکانی به نام آگیلکیا را به عنوان محل فرود فیله انتخاب کرد. این مکان برای ایمنی و ظرفیت علمی مناسب تشخیص داده شد.
با وجود تمهیدات فنی، شب قبل از فرود مشخص شد که پیشرانه فیله از کار افتاده است و باید تنها با تکیه بر دستگیره‌های یخی و ملخ‌های آن روی سطح دنباله‌دار تثبیت شود. با این حال، عملیات آغاز شد و فیله در عرض هفت ساعت پس از جدایی از روزتا به سطح دنباله‌دار رسید.
برخورد با سطح
فیلا با موفقیت در مقصد فرود آمد، اما به دلیل شلیک نشدن قلاب ها، دوباره از سطح جدا شد و در نهایت پس از برخوردهای مکرر در چهار نقطه مختلف، در محلی به نام آبیدوس فرود آمد.
این برخوردهای متعدد به دانشمندان این امکان را داد تا اطلاعات مختلفی در مورد ویژگی های سطح دنباله دار و ساختار داخلی آن جمع آوری کنند.
دستاوردهای علمی
فیله در مقصد نهایی خود، داده های بی سابقه ای در مورد دمای سطح (از 180- تا 145 درجه سانتی گراد) و سختی لایه های داخلی دنباله دار با ابزارهایی مانند سنسور دمای MUPUS و چکش به دست آورد. همچنین با استفاده از ابزار CONSERT برای اولین بار ساختار داخلی دم با امواج رادیویی بررسی شد و مشخص شد که این دم دارای ساختاری متخلخل با 75-85 درصد فضای خالی است.
کشف مولکول های آلی
ابزارهای COSAC و بطلمیوس، مولکول‌های آلی پیچیده، از جمله ترکیبات غنی از کربن و نیتروژن را شناسایی کردند که بلوک‌های سازنده حیات هستند.
به عنوان یکی از بزرگترین دستاوردهای اکتشاف فضایی، مأموریت Rosetta-Philaea الهام بخش نسل بعدی ماموریت ها برای مطالعه دنباله دارها و سیارک ها بود. این ماموریت ها شامل ماموریت رهگیر دنباله دار، هرا و پروژه های کوچکتر اما مستقل مانند ام آرگو است که از فناوری های مشابه روزتا استفاده می کند.
ماموریت فیله نشان دهنده پیشرفت بزرگی در کشف اجرام کوچک منظومه شمسی است و دستاوردهای علمی آن نقش مهمی در برنامه های فضایی آینده خواهد داشت.
انتهای پیام/
منبع : خبرگزاری borna
