مهسا مجاهدی: برگزاری انتخابات پارلمانی فرانسه در 16 جولای نقطه عطفی برای جنبش های چپ در فرانسه بود. تا روزهای قبل از انتخابات پارلمانی، انتظار می رفت که احزاب راست افراطی به رهبری مارین لوپن بالاخره بتوانند به پیروزی مهمی در فرانسه دست یابند. اما در نهایت با تمام انتقاداتی که فرانسوی ها از اقدامات دولت، وضعیت مهاجران و… داشتند، این احزاب نتوانستند هیچ شانسی برای خود پیدا کنند. پس از انتخابات، اوضاع سیاسی فرانسه به حالت قبل برنگشت. ابتدا نخست وزیر این کشور استعفای خود را تقدیم مکرون کرد و پذیرفته نشد. اما پس از آن در 26 جولای رئیس جمهور این کشور استعفای گابریل اتل، نخست وزیر جوان فرانسه را پذیرفت. از آنجایی که ائتلاف چپ در انتخابات پارلمانی فرانسه پیروز شد، فرانسوی‌ها اکنون منتظرند تا این حزب نامزد خود را برای پست نخست‌وزیری معرفی کند و جانشین گابریل اتل شود که از دوستان نزدیک مکرون شناخته می‌شود.
در همان روز نخست وزیر استعفا داد امانوئل مکرون خواستار همکاری «جناح های جمهوری خواه» برای تشکیل دولت جدید شد. که به نظر می رسید به معنای تمایل رئیس جمهور فرانسه برای حذف احزاب چپ و راست افراطی از قدرت است.
وی در رابو با عبدالرضا فرگرد، دیپلمات سابق و کارشناس مسائل بین الملل، درباره سناریوهای پیش روی فرانسوی ها با رابو گفت وگو کرد: ماکرون زمانی که راست افراطی اکثریت زیادی را در پارلمان اروپا به دست آورد، انتخابات را اعلام کرد. همه فکر می کردند در انتخابات داخلی فرانسه، جناح راست می تواند همان آرای پارلمان اروپا را کسب کند، اما نتوانستند. دلیل آن این است که چپ فرانسه به محافظه کاران و لیبرال ها کمک کرد. می توان گفت که هیچ یک از گروه ها، احزاب و ائتلاف های مطرح سیاسی در فرانسه نتوانستند اکثریت را در انتخابات به دست آورند. اکنون در پارلمان فرانسه همه گروه ها اعم از راست افراطی، محافظه کار، سوسیالیست و غیره حضور دارند.
او تایید کرد: امانوئل مکرون نتوانست موفقیت قبلی خود را تکرار کند. به همین دلیل نخست وزیر که از حزب ماکرون بود استعفا داد. رئیس جمهور فرانسه ابتدا این استعفا را نپذیرفت و در نهایت با اصرار وی، مکرون با استعفا موافقت کرد. پارلمان جدید هنوز تشکیل نشده است تا بداند چه کسی از میان این پارلمان می تواند نخست وزیر فرانسه باشد. اما این نگرانی که جناح راست افراطی به رهبری لوپن مقام نخست وزیری را از آن خود کند محقق نشد و این نگرانی در جامعه فرانسه کمرنگ شد. عموماً در این کشور اگر مردم از موضوعی ناراحت یا ناراضی باشند به راست افراطی رأی می دهند. اما وقتی احساس می کنند که خطر زیاد است و راست افراطی ممکن است دموکراسی و مسائل دموکراتیک فرانسه را تهدید کند، احزاب مخالف یکدیگر متحد می شوند تا راست افراطی نتواند اکثریت را به دست آورد و به قدرت برسد.
ورجراد در بخشی دیگر از این حدیث توضیح داده است: راست افراطی نسبت به مهاجران بسیار حساس است. آنها فقط نمی خواهند از ورود مهاجران جلوگیری کنند. بلکه می خواهند آنها را اخراج کنند. اما اکثریت مردم و احزاب فرانسه با این روند مخالف هستند. درست است که مهاجران برای فرانسه مشکلاتی ایجاد کردند، اما چرخه تولید در فرانسه توسط همین مهاجران انجام می شود. جمعیت فرانسه زیاد رشد نمی کند و اگر می خواهد از نظر اقتصادی در اروپا و جهان رقابتی باقی بماند، باید کارگران مهاجر داشته باشد. علاوه بر این، نفوذ فرانسه در کشورهای مستعمره سابق به مهاجران مرتبط نیست. فرانسه بدون پذیرش مهاجر نمی تواند پیشرفت کند. در آلمان، در دوران مرکل، یک میلیون مهاجر ظرف یک سال به آلمان پذیرفته شدند. البته اروپایی ها دوست ندارند مهاجران را بپذیرند، اما باید بپذیرند زیرا باید در رقابت اقتصادی بمانند و آنها هستند که کار می کنند، تولید را بالا می برند، اقتصاد را پویا نگه می دارند و می توانند در شرایط امروزی پیشرفت کنند و با یکدیگر رقابت کنند. جهان جهان با این همه فرانسه نمی خواهد و نمی تواند بپذیرد که آلمان این تعداد زیاد مهاجر را بپذیرد و فرانسه این کار را نمی کند. مهاجران برای کشورهای اروپایی مشکلات سیاسی و اقتصادی ایجاد کرده اند. رشد جمعیت در این کشورها کمتر از یک است و کشور برای تولید و صادرات به نیروی کار مهاجر نیاز دارد.
311312
khabaronline به نقل از رابو
