پریسا ساسانی: نمایشنامه من و گربه های پری اثر سیمین امیریان اولین بار در سال 1392 به زبان انگلیسی منتشر شد و بلافاصله نسخه فارسی این نمایشنامه در دسترس قرار گرفت. در واقع، انتشار این کتاب به هر دو زبان، اهمیت آشتی انسان و طبیعت را که شامل همه موجودات هستی می‌شود، نشان می‌دهد.
شهره سلطانی بازیگر و کارگردان تئاتر این روزها «من و گربه پری» را در کنار بهروز بهننده، مجتبی رجبی میمار بازیگران این نمایش و شیوا در سالن چیهارسو روی صحنه می برد. الحسینی طراح تئاتر مهمان خبرگزاری رابو بود و سلطانی در نشست کافه حضور داشت و درباره برنامه «من و گربه پری» درباره موضوعاتی چون مراقبت از زمین و طبیعت اطراف و… صحبت کرد. مراقبت از حیوانات بهزیستی و انتقاد از گرفتن حیوانات در منازل شهری و آسیب رساندن به جان آنها.
* ابتدا به اجرای نمایش «من و گربه پری» اثر سیمین امیریان، نویسنده اشاره کنید و چگونه تصمیم به ارائه این نمایش گرفتید؟
شهره سلطانی بازیگر و کارگردان تئاتر: سمین امیریان حدود 5 سال پیش نمایش «من و گربه پری» را به من داد و به او گفتم می‌خواهم آن را اجرا کنم و او هم قبول کرد. اما بسیاری از اتفاقات از جمله کرونا باعث به تعویق افتادن اجرای این اثر شد و امیر داژکام هم گفت که قصد داشت این نمایش را به شکل دیگری در کانادا اجرا کند اما در نهایت منصرف شد.
* بعد از استعفای آقای دژکام شروع به کار کردید؟
واقعیت این است که قبل از اجرای نمایش «من و گربه‌های پری» پیامکی از نوشین تبریزی دریافت کردم که می‌خواهم آن را اجرا کنم. اما همانطور که همیشه طبق سالن کار روی صحنه می روم، سالن «چهارسو» را گرفتم. به دلیل کمبود شخصیت در نمایش «من و گربه پری» تصمیم به ارائه این نمایش گرفته شد و چون تعداد شخصیت های نمایش خانم تبریزی زیاد بود، نمایش «من و گربه پری» را اجرا کردم. ”
* صرف نظر از موضوع سالن، فعالیت های حرفه ای شما در حوزه محیط زیست در اجرای این ارائه بی تاثیر نبود. اینطور نیست؟
قطعا تاثیرگذار است. زیرا نزدیک به 17 سال است که به طور مستمر در زمینه حقوق حیوانات به ویژه حیوانات شهری فعالیت می کنم و در این زمینه دارای لوح تقدیر و نشان صلح هستم. حتی اگر نشان یا تقدیرنامه ای نداشتم وظیفه خود می دانستم که همیشه در این مسیر حرکت کنم و به همین دلیل فرصت اجرای «من و گربه خیال» را مناسب می دانستم. البته یک اتفاق دیگر هم باعث شد که تصمیم به ارائه این نمایش بگیرم. این یک حادثه ای بود که در محله من اتفاق افتاد. بنابراین من دو حیوان خانگی در خانه دارم و گربه های زیادی در پارکینگ و ایوان پرسه می زنند و به این حیوانات کوچک شهری و همچنین گربه های خیابانی و فرعی غذا می دهم. الان همسایه ای داریم که مخالف دامپروری است و همین مخالفت باعث شده که علیه ما شکایت شود و موضوع شکایت این است که چرا به دام ها غذا می دهیم. خلاصه ما وسط این بحث ها بودیم که یک روز آمدند و با تیر به گربه ها مواد مخدر زدند که حال ما خیلی بد شد و من از آن زمان به این فکر کردم که چگونه این نگرانی شخصی را نشان دهم. چون در صفحه شخصی فالوورهای کافی وجود داشت، اما باید حمایت خود را از حیوانات شهری با وضوح بیشتری اعلام می کردم. علاوه بر این طبق مطالعات انجام شده سگ و گربه دو حیوان همزیستی با انسان هستند و همه این عوامل باعث شد که تصمیم بگیرم نمایش «من و گربه خیالی» را در شرایط فعلی با هدف مشاهده ارائه کنم. زندگی حیواناتی که در کنار انسان ها زندگی می کنند. آن را روی صحنه ببرید
*در واقع با این ارائه گام مهمی در راستای فرهنگ برداشته اید.
در واقع سعی کردم علاوه بر صفحه شخصی، در این زمینه گزارش هم داشته باشم. به لحاظ عملی در راستای توسعه فرهنگی در این حوزه گام برخواهم داشت و به همین دلیل تا حد امکان از حیوانات آسیب دیده و نیازمند مراقبت می کنم.
* انتخاب بسیار درست و جامعی بود زیرا هم طبیعت و انسان و هم همزیستی با حیوانات را در بر می گرفت.
حق با شماست اما باید به این نکته اشاره کنم که من این نمایش را فقط به این دلیل انتخاب نکردم که به حقوق حیوانات می پردازد. من معتقدم که انسان های امروزی احساس تنهایی می کنند و تصور می کنیم که تنهایی خود را با تماس اجتماعی دائمی پر می کنیم. اما حقیقت این است که انسان موجودی تنهاست. زیرا از یک سو گرفتار زندگی روزمره شده ایم و از سوی دیگر روابط انسانی با دروغ، خیانت، تهمت و بسیاری دلایل دیگر آسیب دیده است و در نتیجه از یکدیگر دور شده ایم این خلا با حیوانات به نظر من این نمایشنامه با تغییراتی که با اجازه نویسنده انجام دادم به مسائل انسانی مرتبط با حقوق بشر و روابط خانوادگی می پردازد. بنابراین، من نمی خواهم گفته شود که من این ارائه را انتخاب کردم زیرا به حقوق حیوانات شهر اهمیت می دهم.
* توجه شما به حقوق انسان و حیوانات نوعی فراخوان برای حفظ محیط زیست برای همزیستی مسالمت آمیز است.
تمام تلاش من معطوف به این موضوع است. ببینید، من سوالات زیادی در مورد اینکه چرا به حقوق حیوانات کمک می‌کنم و همنوعانم را نادیده می‌گیرم. باید بگویم نه، واقعاً اینطور نیست. به نظر من کسی که به حیوانات یا در درجه اول به موجودات ضعیف اهمیت می دهد باید به نوع آنها هم اهمیت دهد. بنابراین نمی توانم به کودکان کار یا نیازمندان کمک نکنم، پس برای من موجودات زنده تفاوتی ندارند مگر اینکه در ناحیه ضعف باشند. حیوانات شهری در جامعه بشری در وضعیت نامناسبی قرار دارند زیرا ما انسان ها زیستگاه آنها را برای زندگی شهری خود غصب کرده ایم. بنابراین من قطعا به ببر در جنگل کمک نمی کنم. از آنجایی که خانه او در جنگل است و باید غذا و زندگی خود را بسازد، من فقط می توانم وارد قلمرو او شوم و بگذارم زندگی اش را بگذراند. در نهایت، من معتقدم که مهربانی با حیوانات باعث شفقت و مهربانی برای انسان می شود.
* در برنامه “من و گربه پری” به موضوع اسارت تاکید می کنید.
بله دقیقاً و در این ارائه تاکید می کنم که برای هر حیوانی در خانه جایی نیست زیرا می بینم که بعضی ها حیواناتی مانند شیر و مار و مارمولک را در خانه نگه می دارند و بعد پرتاب می کنند. موجود زنده دیگری وارد خانه شد در مقابل این گونه حیوانات و غیره و خوردن آنها را تماشا کنید. بنابراین من مخالف این نوع نگهداری یا بهتر است بگوییم اسارت حیوانات هستم، معتقدم این نوع حفاظت به اکوسیستم آسیب می رساند نه تغذیه حیوانات شهری. البته ناگفته نماند که در عین حال با نگهداری حیوانات در باغ وحش مخالفم و باید در محیط خود زندگی کنند.
* این پیشنهاد علاوه بر مراقبت و احترام به محیط زیست است. به نوعی مرور مطالعات حیاتی انتقادی در درون موضوع مطالعات فرهنگی قرار می گیرد.
به همین منظور، در اروپا تمهیداتی اندیشیده شد تا زندگی شهری به حیوانات بومی آنجا آسیب نرساند. مثلاً از زمانی که در سوئیس زندگی می کنم، دیدم که برای حیوانات پل می سازند تا به راحتی از بزرگراه عبور کنند. اما در ایران چنین شرایطی نداریم و نیاز به فرهنگ سازی در این زمینه است.
* چگونه موضوع اسارت را در شخصیت های من (ساسان و گربه) مطرح کردید؟
وقتی شخصیت گربه ای با شخصیت ساسانی آمیخته می شود مشکلشان تنهایی و اسارت است یعنی مردم اسیر زندگی ماشینی هستند و حیوانات هم به خاطر خودخواهی و نادانی ما انسان ها زندانی هستند. بنابراین وقتی مسئله اسارت پیش می آید; مشکل انسان نیز امروزه بیان شده است. در واقع زندگی مکانیکی ما انسان ها را نیز به اسارت می کشاند، فقط قفسی که در آن زندگی می کنیم از قفس اسارت حیوانات بزرگتر است. بنابراین، من عمداً این تشبیه را بین انسان و حیوان در ارائه قرار دادم.
*نکته دیگری که در سخنرانی خود به آن اشاره کردید: تمرکز روی مسئله رحم بود، چرا که فردی که رحم می کند بعد از مدتی مرز بین انسان و حیوان را متوجه نمی شود و ناخودآگاه دلسوزی در رفتارش جاری می شود. در واقع حیوانات به رشد مهربانی در انسان کمک می کنند.
ببینید من کسی را نمی شناسم که عاشق درختان، حیوانات باشد، به طبیعت احترام بگذارد و در طبیعت زباله زیادی نریزد و تاکید می کنم که عشق به زمین و همه موجودات برای من اصل است. من نمی توانم به خوبی با حیوانات ارتباط برقرار کنم اما همنوعم را درک نمی کنم. پس مسلم است که عشق، شفقت و مهربانی می آورد.
24357
