همستر و چالش با مفهوم کار سنتی

این روزها، در کشورهایی مانند کشور ما با شاخص های اقتصادی که من در مورد آنها صحبت خواهم کرد، افراد کمی هستند که روی صفحه نمایش تلفن همراه خود ضربه می زنند تا از دریچه دنیای سایبر به رویاهای هر چند کوچک خود جامه عمل بپوشانند.

واکنش ها در این کشورها نیز جالب است. برخی جوانان ایرانی را به خاطر سودجویی و آرزوی پول آسان به تمسخر می گیرند و برخی بر طبل تقلب و توطئه دشمن می کوبند تا بر یک رویداد سیاسی چیره شوند یا بر جامعه چیره شوند.

اما در این میان، ممکن است افراد کمی متوجه شوند که بازی های ایردراپ، به خصوص همستر کامبت، پدیده جالبی هستند و گسترش آن ها در جامعه ما به یک مشکل اقتصادی بزرگ اشاره می کند.

مایه تاسف است که کشور ما در کمتر از یک دهه اخیر با جدی ترین مخاطرات اقتصادی مواجه بوده است. کمتر کشوری را می‌توان یافت، حتی با اقتصاد غیرنفتی ضعیف، که سال‌ها مردم خود را با تورم بیش از 10 درصد و رشد اقتصادی ناچیز بیش از 1 درصد، به دردسر انداخته باشد.

از دست دادن پول با استهلاک روزانه پول، افزایش اجاره بهای خانه، کاهش ارزش حقوق و… زندگی 80 درصد مردم ایران را سخت کرده و آن را به زندگی پر زحمت تبدیل کرده است.

در این میان، بخش بزرگی از این جمعیت را جوانانی تشکیل می‌دهند که نمی‌خواهند در عصر رفاه و خوشبختی «آنگونه که هست» به این قفس آهنین اقتصادی تن بدهند.

آنها از کوچکترین راه فراری که دنیای مدرن ارائه می دهد برای رسیدن به رویاهای خود استفاده می کنند و این فرار در بهترین حالت دنیای ارزهای مجازی است.

همسترها مفهوم تجارت سنتی را به چالش می کشند

اولین برداشت از بازی های همستر کامبت و ایردراپ چالشی است که با مفهوم سنتی کار ایجاد می کنند… کیست که نداند جامعه ما از بیکاری آشکار و پنهان رنج می برد. اکثر جوانان ما یا بیکار هستند یا در مشاغلی کار می کنند که با تحصیلاتشان ارتباطی ندارد. در بهترین حالت، رانندگی یکی از پردرآمدترین مشاغل است، اما ایردراپ چالش جدی تری در جوامعی با اقتصادهای در حال مبارزه است.

بر کسی پوشیده نیست که دنیای آینده، یا حتی دنیای امروز ما، دنیای کلیک ها، فالوورها، توجه ها و نگاه هاست. همه ما دریافته‌ایم که نگاه کردن و توجه کردن به جای مفهوم سنتی تراشیدن و چیدن، ارزش افزوده ایجاد می‌کند.

حال اگر در جامعه ای حتی همان کار سنتی و نسبتاً مدرن وجود نداشته باشد یا نادر باشد یا دستمزد ناکافی و غیراقتصادی باشد، پس این نوع کار; تاکید می کنم که «کار» جایگزین مفاهیم قبلی می شود.

کافی است با TapSwap یا سایر ایردراپ‌ها به کانال‌های تلگرامی مدیران Carbled Hamster Combat سر بزنید تا متوجه شوید که بسیاری از جوانان تمام عمر خود را صرف این چالش می‌کنند. آنها قبلاً از آن پول درآورده اند، امروز پول در می آورند و فردا از این اقیانوس ماهی بزرگ می گیرند. بنابراین، هیچ کس نمی تواند آنها را مورد انتقاد قرار دهد یا با قوانین نانوشته سر راه آنها قرار گیرد.

چرا از اروپا و ژاپن خبری نیست؟

باز هم ناگفته نماند که اکثر کاربران ایردراپ در کشورهایی مانند ایران، هند، روسیه و … هستند. حالا چرا یک جوان آلمانی مثلاً این کار را نمی کند؟

پاسخ به این سوال روشن است; آنها کارگران یک سیستم اقتصادی متفاوت هستند. سیستمی مبتنی بر کار مفید، حقوق کافی و رفاه که حق هر شهروندی است. یک جوان غربی هرگز اوقات فراغت خود را با ضربه زدن روی صفحه تلفن همراهش نمی گذراند.

در واقع اینها جوانان جهان سومی هستند که بر اساس کلیک و توجه، کاربران یا بهتر بگوییم کارگران اقتصاد هستند. یک مرد جوان ژاپنی، آلمانی، سوئدی، هلندی یا فنلاندی وقت خود را با تماشای کانال های خبری و خواندن اخبار غاز، حمله، سیل یا زلزله تلف نمی کند. به همین دلیل کتابخوانی و شادی اجتماعی در آنجا بیشتر است.

ما در کشوری زندگی می کنیم که خوردن همبرگر با دوستان برای سال ها مستلزم برنامه ریزی طولانی مدت برای یک جوان است، از داشتن ماشین، خانه دار شدن، ازدواج، مسافرت به خارج از کشور و غیره، یکی دیگر از آرزوهای غیرممکن.

پس چرا فکر نکنیم همستر کمبت بزرگترین چالش اقتصادی پیش روی مسئولان خواب آلود ماست؟