به گزارش -، آسمان فضای اثر هنری را تعیین می کند و نقاشی به واسطه آن متمایزتر می شود. بنابراین هنگام پوشش دادن زمین نباید اهمیت ابرها را نادیده گرفت. به لطف تنوع زیاد ابرها، مناظر بی روح زندگی و پویایی پیدا می کنند. ابرها در هنر نقش مهمی در بیان احساسی هنرمند دارند.
به گزارش اسنا، ماهیت گریزان ابرها هر منظره ابری را منحصر به فرد می کند. برای یک مخاطب عادی که از تغییرات ابرها اطلاعی ندارند، ممکن است این که چگونه یک ابر می تواند بر فضای یک نقاشی تأثیر بگذارد، پوچ به نظر برسد. بیایید بررسی کنیم که بسته به نوع ابرهایی که آسمان را تزئین می کنند، مناظر مختلف چگونه به نظر می رسند.
در پایین ترین سطح تروپوسفر، ابرهای تاریک و ترسناک را با جت های درخشان می بینیم. اینجا جایی است که گونه های کومولوس یافت می شوند. اینها ابرهای بزرگی هستند که همه ما وقتی می پرسیم ابرها چه شکلی هستند به آنها فکر می کنیم و جای تعجب نیست که آنها در هنر بسیار رایج هستند.
“10 نماد طول عمر”
هنگام صحبت از ستایش ابر در هنر، نباید نقاشی “10 نماد طول عمر” را فراموش کنیم. این ژانر در هنر کره ای شامل 10 شخصیت است که نماد جوانی ابدی محسوب می شوند که یکی از آنها ابر است.
«گندمزار با سرو» اثر ون گوگ
تصور مناظر ون گوگ بدون آسمان فراگیر که بیننده را خیره می کند دشوار است. «گندمزار با درختان سرو» یکی از آثار هنری متعدد ون گوگ است که در آن درختان سرو تمرکز اصلی هستند، اما درختان چیزی نیستند که چشم انسان را به خود جلب کنند. هم در اینجا و هم در تابلوی معروف او «شب پرستاره»، پیچش و تغییر اشکال در آسمان توجه بیننده را به خود جلب می کند و نقاشی ها را بسیار منحصر به فرد می کند.
چنین لایه ای از ابرهای پف کرده و پنبه مانند بدون شک استراتوکومولوس است. استفاده از رنگ آبی و سفید پاستلی برای به تصویر کشیدن این ابر، نقاشی را درخشان می کند و بر ترکیب بندی غلبه نمی کند. اگرچه این ابر تمام آسمان را پوشانده است، اما ابر ترسناکی نیست.
بندر یورک اثر مارتین جانسون هد
با این حال، همه ابرهای سطح پایین با آب و هوای خوب مرتبط نیستند. پست‌ترین نوع ابر که استراتوس نام دارد، در یک لایه نازک خاکستری در بالای سطح زمین شناور است. همچنین می تواند آنقدر پایین بیاید که زمین را لمس کند و چیزی را که ما به عنوان مه می شناسیم تشکیل دهد. این پدیده هواشناسی یک روش محبوب برای عمق بخشیدن به یک نقاشی است. از آن برای ایجاد یک نوع پرسپکتیو استفاده می شود که در آن هر چه یک شی دورتر باشد، اشباع و جزئیات کمتری دارد.
چنین ابرهایی همچنین ممکن است به مناظر کسل کننده رمز و راز بیافزایند. ابرهای استراتوس به دلیل ظاهری آرام، عنصر محبوب درخشندگی (یک جنبش هنری آمریکایی که با تأکید بر جلوه های نور مشخص می شود) بودند.
تابلوی “York Harbor” اثر مارتین جانسون هد که توسط این هنرمند در سال 1877 کشیده شد، یکی از این تابلوهاست.
در سطوح میانی تروپوسفر، ابرهایی را می یابیم که معمولاً در کل آسمان یا قسمت بزرگی از آن امتداد دارند. به طور طبیعی، هر چه مساحت آسمان بزرگتر باشد، چشم انداز زیر آن تاریک تر می شود.
“رام کننده در نبرد” نوشته ویلیام ترنر
اگرچه موضوع «تامیر در نبرد» اثر ویلیام ترنر HMS Tamerer است، کشتی حدود یک چهارم فضای نقاشی را اشغال می کند.
این ابر استراتوس بلند و مه‌آلود است که در بیشتر صفحه گسترش یافته است. شاید دیدن آن خسته کننده به نظر برسد. با این حال، غروب خورشید آسمان ابری را زنده می کند. دقیقاً ابر تیره است که در این اثر احساس غم ایجاد می کند.
“درخت بلند در طوفان” نوشته آلبرت کیپ
“صبح در اسکله دایکون” اثر هاسوی کاواسه
با این حال، همه ابرهای سطح متوسط آنقدر تاریک و تاریک نیستند. ابر کومولوس ورقه ای از ابرهای کوچک است که به آن آسمان خال مخالی نیز می گویند. Hasui Kawase ماهیت نرم این پفک های سبک را به خوبی به تصویر کشیده است. این هنرمند ژاپنی در هنر به تصویر کشیدن جلوه های آب و هوا و شکل های مختلف ابر مهارت داشت.
هر چه ابر بالاتر باشد، چگالی آن کمتر است. این ابرها سبک هستند و به ما احساس آرامش می دهند. این نوع معمولی پف کرده نیست، بلکه یک پتوی نرم است که آسمان را می پوشاند. این ظاهر رویایی احتمالاً به همین دلیل است که امپرسیونیست ها آنها را بسیار دوست داشتند.
«باغ گل» اثر کامیس پیسارو
ابرهایی که به سختی قابل مشاهده در باغ میوه Cames Pissarro در بلوم هستند، ابرهای سیروس هستند. اگرچه این ابرها آسمان کاملاً صافی ندارند، اما اغلب در روزهای آفتابی ظاهر می شوند.
“Vétheuil” اثر کلود مونه
ابرهای مرتفع معمولاً سبک هستند و بر نقاشی غلبه نمی کنند، اما به خوبی با زمین ترکیب می شوند و ترکیبی هماهنگ ایجاد می کنند. ابرهای Persacon زمانی مفید هستند که نقاش می خواهد آسمان را جذاب تر کند اما نمی خواهد توجه زیادی را به آن جلب کند. این ابر به صورت یک صفحه سفید تکه تکه ظاهر می شود. اینگونه بود که کلود مونه در نقاشی وتهیل آسمان را به تصویر کشید.
245244
