چه قلعه حسن خان چه مشهد؛حفظ امنیت رونالدو با فدراسیون است

ایمان گدرزی; اما ورزشگاه امام رضا مشهد شرایط خاصی دارد که هیچ تیم ملی و باشگاهی به آن نمی رسد. تیم ملی فوتبال ایران قصد داشت در این ورزشگاه به میدان برود که مسئولان منطقه با آن مخالفت کردند. از سوی دیگر پرسپولیس و استقلال نیز درخواست مشابهی داشتند که آن هم رد شد اما اخیرا تیمی از افغانستان بالاخره توانست مجوزهای لازم را برای تمرین در ورزشگاه امام رضا کسب کند. به همین بهانه با امیررضا فایز آشتیانی درباره مشکل میزبانی تیم ملی و باشگاه ها گفت وگویی داشتیم که در ادامه به طور کامل می خوانیم.

*از مخالفت با حضور تیم ملی و مجارستان در ورزشگاه امام رضا شروع کنیم.

زمین مشهد متعلق به آستان قدس است و طبیعی است که مسئول آن باشد. به نظر من دلیل اصلی این مخالفت این است که کنفدراسیون فوتبال آسیا و فیفا بر حضور بانوان در مسابقات ملی و باشگاهی تاکید دارند و مسئولان در ورزشگاه آستان بیت المقدس نمی خواهند چنین چیزی را اجازه دهند. شاید فقط تیم افغانستان برای تمرین بود و بحث حضور هواداران نبود و این ورزشگاه را اجاره کردند و پول را گرفتند. به نظر من این ورزشگاه بسیار ارزشمند است و تیم ملی هم می تواند در این ورزشگاه تمرین کند زیرا این ورزشگاه کاملا شرایط مسابقه دارد. امیدوارم مسئولان حفظ ورزشگاه را از آستان قدس بیاموزند تا آزادی، تختی و شیرودی به این وضعیت نرسند.

گفته می شود ورزشگاه حسن خان فورت میزبان تیم های آسیایی از جمله رونالدو و نصر است که اگر در این زمین 12 هزار نفری اتفاقی بیفتد، چه کسی مسئولیت دارد؟

مسئولیت بر عهده اتحادیه است، اما ما در انگلیس نیز 12000 نفر داریم. مسئولیت مدیریت حضور رونالدو بر عهده فدراسیون است، در غیر این صورت استادیوم هایی با ظرفیت 10.12 میلیون در همه جا وجود دارد. زمین قلعه حسن خان اگر کیفیتش را نداشت قطعا برای بازی های آسیایی انتخاب نمی شد. همه این اتفاقات ناشی از عدم آینده نگری فدراسیون است. این اتفاقات در فوتبال دولتی می افتد. اگر دولت عقب نشینی کند، همه ورزش های حرفه ای از بین می رود. البته امیدوارم دولت برود تا یک سری دلال و مردم پول مفت نگیرند. چرا باید این همه پول داشته باشند اما زمین بازی نداشته باشند؟ باشگاه ها 1000 میلیارد خرج می کنند اما جایی برای بازی برای این بازیکنان ندارند! ما راهمان را گم کرده ایم، پدر و مادرمان مسیر را اشتباه می روند و جالب اینجاست که هرکس می آید هم همین راه را می رود.

* یکی از مواردی که همیشه بر آن تاکید داشتید، نگهداری از ورزشگاه و زمین های بازی است.

بله، بارها گفتم که ما نحوه نگهداری را نمی دانیم، اما نگهداری مهمتر است. مسئولان ما خانه پول را نمی شناسند. اگر به استادیوم هایی مثل آزادی می رسیدند امروز اینطور نبود. تختی گذاشتند و هیچکس به آن دسترسی نداشت، پس چرا این زمین ارزشمند را به درستی حفظ نکردند؟ آیا این برای گروه هایی مثل هوادر و نساجی کافی نیست؟ آنها می توانند زمین خوبی داشته باشند و ظرفیت خوبی برای تماشاگر داشته باشند. مشکل اینجاست که افراد سرکار وظایف خود را نمی دانند و فقط حرف می زنند. همه فقط حرف می زنند و عمل نمی کنند و این نتیجه این است که تیم ملی و دو تیم مهم کشور ورزشگاهی برای میزبانی ندارند!

* ساخت ورزشگاه 120 هزار نفری هم رد شد.

من از ابتدا مخالف سرسخت این پروژه بودم. مجموعه آزادی 400 هکتار وسعت دارد و تنها 40 هکتار از آن دارای ساختمان است که به تدریج با افزایش جمعیت و افزایش مزارع در آنجا احداث می شود. آزادی شرایط همه جانبه خوب، آب و هوای خوب و دسترسی آسان دارد. من از ابتدا با این ورزشگاه 120 هزار نفری مخالف بودم و چرا همین مبلغ را برای آزادی خرج نمی کنند؟ اگر آنها این پروژه را رها کرده اند، خبر بسیار خوبی است و همان چینی هایی که قرار بود بیایند و این پروژه را در دست بگیرند و آزادی را سازماندهی کنند، باید بیایند. علاوه بر این، ما در هیچ جای دنیا استادیوم 120000 نفری نداریم. حداقل 30 تا 40 هزار نفر. هر چه زمین بازی بزرگتر باشد، نگهداری از آن دشوارتر است. رد این پروژه کار خیلی خوبی بود و بهتر است الان با جدیت بیشتری پروژه توسه را دنبال کنیم و ورزشگاه آزادی را بازسازی کنیم.

257251