به عنوان جانشین مستقیم B-47 Stratojet، هاسلر به عنوان یک بمب افکن متوسط برای ایجاد تهدید برای پایگاه های شوروی در خارج از کشور مأموریت یافت.
در بیشتر سال های دهه 1950 پیس میکر پی-36 کانویر نقش بمب افکن استراتژیک آمریکا را بازی می کرد، اما با معرفی رهگیرهایی مانند میگ-15، دوباره برگشت و حتی بمب افکن هایی مانند بی-52 نیز در معرض تهدید قرار گرفتند. اینجاست که هاسلر با یک بال دلتا و چهار موتور غول پیکر وارد بازی شد. B-58 می توانست به سرعت بیش از دو برابر سرعت صوت برسد و با این سرعت و حمل سلاح های هسته ای در ارتفاعات، به تهدیدی بزرگ برای اتحاد جماهیر شوروی تبدیل شد.
این بمب افکن اولین بار در سال 1956 پرواز کرد و در اوایل دهه 1960 با هزینه گزاف وارد خدمت شد.
تصادفات زیاد
پرواز با هاسلر برای خلبانان USAF یک کابوس بود. یک بمب افکن سرکش و بی بند و بار که اغلب در هنگام نشست و برخاست خلبانان را دچار مشکل می کند. سیستم های کنترلی پیشرفته و پیچیده آن نیز کار را برای راننده بسیار دشوار می کند. همه این موارد را باید به هزینه های بالای و تخصص مورد نیاز برای نگهداری آنها اضافه کرد.
این مشکلات باعث از بین رفتن 26 فروند از 116 فروند هواپیمای هاسلر نیروی هوایی آمریکا در سوانح مختلف شد و میزان تلفات 22.4 درصدی را برای این ناوگان به ثبت رساند.
اطلاعات بیشتر در مورد این بمب افکن استراتژیک را در “B-58 Hostler” بخوانید.
5858
khabaronline به نقل از رابو