حسین قره: سپاه پاسداران اگرچه یک نهاد نظامی است، اما از روز اول تأسیس قرار بود خلاء قدرت نظامی پس از انقلاب را پر کند، اما به تدریج با گسترش مأموریت ها و شروع جنگ، بخشی از آن تبدیل به مسئولیت پرداختن به مسائل فرهنگی جامعه به عهده این نهاد است. در طول جنگ، بخشی از این نهاد نظامی، مانند همه نظامیان جهان، اهمیت روابط عمومی (به معنای عام) و روایت‌سازی را تشخیص دادند و روی آن سرمایه‌گذاری کردند. هدایت و مدیریت افکار عمومی و… بخشی از مسئولیت فرهنگی سپاه بود. طبیعتاً سپاه پاسداران انقلاب اسلامی روش‌های خاص خود را برای فرهنگ‌سازی داشت و نه بر موج ملی‌گرایی که در جبهه‌های جنگ و پشت سر آن فرهنگ‌سازی در راستای آرمان‌گرایی شیعی انجام می‌داد. به همین دلیل در این دوره خوانندگان نقش عمده ای داشتند و در مراحل مختلف آمادگی اجتماعی، جذب، اعزام و… تا خط مقدم و شب عملیات حضور پر رنگی داشتند. در دستور کار ایشان ترویج فرهنگ برآمده از تصوف شیعه و مفاهیمی مانند رقابت در شهادت، ایثار، جانفشانی در راه، ایثار، گذشت، گذشت و … بود. نمونه بارز این نوع ادبیات، بازسازی و ترویج آن در مرتضی اوینی مشهود است. او راوی داستان فتح، نظریه‌ای بی‌معنا از شکست است و مردی که در این سازه شناسایی می‌شود، در صورت شهادت نیز پیروز میدان جنگ است.
پایان جنگ و آغاز رمان جنگ و سیاست
همزمان با پایان جنگ، بحث‌های زیادی در لایه‌های حکومتی در مورد وجود نیروی نظامی مردمی که همان قدرت و قدرت نظامی ارتش را داشت، مطرح شد. اما سپاه فراتر از بحث و اجرای ادغام با ارتش بود.
سپاه با پذیرش تغییرات سازمانی از قبیل آرایش نیروها، پذیرش ساختار اداری و سلسله مراتب و… همچنان در حوزه قدرت ایران به قوت خود باقی ماند. پس از تغییرات، این نهاد بخشی از توان خود را صرف بازسازی ویرانی های ناشی از جنگ و بخشی را برای بازگرداندن توان از دست رفته سرمایه های نظامی که در طول جنگ فرسوده یا فرسوده شده بودند و طرح های جایگزین را دنبال کرد، هرچند گوشه چشم قرار بود در قدرت سیاسی نیز باشد، اما هرگز فرهنگ را ترک نکرد.
اما فرهنگ این دوره در حد حفظ ارزش هایی بود که در دوران جنگ برخاسته بود و مردم عادی و طبقه متوسط با بازگشت زندگی مشترک آرام آرام از آن دور می شدند. حمایت از نهادهای اجتماعی و مذهبی که توسط رزمندگان تشکیل می‌شد، برگزاری مراسم آیینی و تولید انبوه حروف و سایر کالاهای هنری از وقایع انقلاب و جنگ از جمله وظایف معاونت فرهنگی سپاه بود، هرچند که حداقل سه نهاد دیگر در این حوزه وجود داشت. منطقه مسئول تولید محصولات، سازمان تبلیغات اسلامی در کل و در حوزه هنری، صدا و سیما و معاونت فرهنگی بنیاد شهید و امور ایثارگران – اما سپاه اعتقادی به کاهش وظیفه و واگذاری کار به آن نداشت. موسسات سازگار اگرچه بسیاری از نیروها و مدیران ارشد مستقر در این نهادها نیز از خود سپاه بودند. اما تغییر دولت ها و زوایای فرهنگی برخی دولت ها با اندیشه های سپاه، سپاه را بر آن داشت تا نهادهای فرهنگی خود را حفظ و گسترش دهد.
اوج دوره دوم احمدی نژاد
ظهور تشکل فرهنگی پس از روی کار آمدن دولت اصلاحات که محصول نیروهای انقلابی و اصولگرا بود، اوج اما مهمی بود، اما پس از چرخه دوم انتخابات، این دولت از حوادث تلخ، تنش ها و بحران ها رهایی یافت. در سال 1387 با حمایت همه جانبه نیروهای انقلابی ابزارهای خود را گذاشته بود و راه خود را می رفت و در میان دولت محمود احمدی نژاد، نیازها و ضرورت های فرهنگی، نهادی رسمی به نام سازمان اوج تشکیل داد. سپاه پاسداران ایران در افکار عمومی حضور جدی دارد. علاوه بر این، نشان داد که نیاز به نهادی است که یکپارچگی فکری را حفظ کند، برنامه‌های منسجمی داشته باشد و براساس دستورالعمل‌ها و تحولات کاری دولت تغییر نکند.
بهار عربی و حضور سپاه پاسداران در آن سوی مرز در شامگاه و پایتخت
سپاه حضور موثری در رسانه ها داشته و با خبرگزاری فارس و روزنامه جوان به عنوان دو نهاد رسمی سپاه راهی برای گفت و گو با دولت ها، مردم، مخالفان، سازمان ها و کشورهای منطقه پیدا کرده است. جهان دنیا… اما اوج در اوج مشکلات منطقه بود، بعد از بهار و زبان عربی و هرج و مرج منطقه شکل گرفت تا با گفتمان سازی و فرهنگ سازی و هنر در مسائل داخلی و منطقه ای موثر واقع شود. یکی از آنهایی است که در اوج شب ابراهیم حاتمی کیا تولید شد و سریال پرمخاطب و پرمخاطب پایتخت یک فصل وارد ترکیه شد و از آنجا به خال رسید و داستانی درهم آمیخته بین کمدی، جنگ، خون و… ضرورت فداکاری حضور سپاه پاسداران در خارج از کشور.
اوگ در این سال‌ها تلاش کرد تا از جنبش سیاسی و فرقه‌ای فراتر رود، هرچند از بنیادگرایی و همگرایی اندیشه‌های آنها فاصله نگرفت. اوج همچنان در تلاش است تا از منظر ملی به مسائل نگاه کند. اما با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید، اختلافات چهره جدیدی نشان داد و یکی از نشانه های آن به تصویر کشیدن مذاکرات با شیطان بزرگ بود که این بار تبدیل به تبلیغات محیطی شد و حالا خیابان ها و تهران. این ظاهر را به گونه ای ارائه کرده است که گویی یک نمایشگاه بزرگ در ابعاد یک میدان است، چیزی که طرفداران باید با آن روبرو شوند که برخی از آنها از نیروهای طرفدار انقلاب و اصولگرایان معتدل بودند.
سازمان اوج در این سال ها برای گسترش ایدئولوژی خود در بین افکار عمومی وارد همه عرصه های هنری اعم از انیمیشن، سینما، سریال، هنرهای محیطی و غیره شد و حتی از ناسیونالیسم سوء استفاده کرد و ایران را از نمادهای خود دور کرد. او برای بیان دیدگاه خود وارد همه درگیری های اجتماعی می شد. از جنگ های افسانه ای ایران و از داستان های شاهنامه گرفته تا حضور تیم فوتبال ایران در جام جهانی، این نهاد سعی در بهره برداری منطبق با دیدگاه خود و بیان ارزش های خود داشت. از ارزش های اجتماعی برخوردار شود و پایگاهی فراتر از پایگاه سنتی آن به دست آورد.
نگاهی به آثار تولید شده در 15 سال گذشته
نقطه شروع فیلمسازی او جی را می توان در فیلم های چه و بادیگارد ساخته ابراهیم حاتمی کیا دید.
فیلم چه محصول 1392 به کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا دو روز از زندگی دکتر چمران را به تصویر می کشد و برنده جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و چندین جایزه هنری از سی و دومین جشنواره فیلم فجر شد.
در سال 1393 فیلم های بادیگارد به کارگردانی حاتمی کیا، فیلم هیهات در 4 قسمت به کارگردانی هادی ناجی، دانش قبشفی، روح الله حجازی و هادی مقدم دوست و فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» با ژانر مستند درام و جنگی ساخته شد. توسط محمد حسین تولید شد. هدف من
«امپراطور جهنم» تنها فیلمی است که در سال 1394 زیر نظر پرویز شیخ طادی در سازمان اوج تولید شد. در سال 1394 سه فیلم به وقت شام به کارگردانی حاتمی کیا، تنگ ابوقریب به کارگردانی برهم توکلی و سوء تفاهم به کارگردانی برام توکلی. احمدرضا معتمدی و انیمه فهرست مقدم به تهیه کنندگی محمد امین همدانی ساخته شده اند.
در سال ۱۳۹۶ دو فیلم ۲۳ نفر و زندانی به کارگردانی مهدی جعفری و مسعود ده نمکی تولید شد.
فیلم های لباس ویژه به کارگردانی امیرعباس ربیعی، خروج به کارگردانی حاتمی کیا، آبادان به کارگردانی مهرداد خوشبخت و رز بلوآ به کارگردانی
محصول 2018.
در سال ۱۳۹۸ انیمیشن «پسر دلفین» به کارگردانی محمد خیراندیش و ۳ فیلم «فایده گرایی» به کارگردانی حسین دارابی، منصور به کارگردانی سیاوش سرمدی و کارو به کارگردانی احمد مرادپور تولید شد.
سال 1400 فقط یک فیلم آورد که آن هم مسیح پسر مریم به کارگردانی علی جعفرآبادی بود.
«غریب» ساخته محمدحسین لطیفی و سرهنگ ثریا به کارگردانی لیلا آگ محصول 1401.
در سال 1402 بابای روشن به تهیه کنندگی بابک خواجه پاشا، مجنون خدای جنگ و پرویزخان به کارگردانی مهدی شاممحمدی، حسین دارابی، علی ثقوی و انیمیشن بابای قهرمان به تهیه کنندگی حسین صفرزادگان.
در زمینه سریال های تلویزیونی نیز تولیدات زیادی در سال های مختلف دارد.
در سال 1393 آسمان من ساخته محمدرضا آهنگ
در سال ۱۳۹۵ «سر دلبران» به کارگردانی محمدحسین لطیفی، «در میان خاکستر» به کارگردانی سجاد امیریزدانی، «پایتخت ۵» به کارگردانی سیروس مقدم، «مینو» به کارگردانی امیرمهدی بروزری و «گله وا» به کارگردانی اردلان آشووری در سال ۱۳۹۵ ساخته شده است. در سال 2017
آقازاده ساخته بهرنج توفیقی، آرمین ساخته محمدرضا حسابی و مصط شهر توسط رسول آذرجون در سال ۱۳۹۸
– در سال 1400 روز هیاهو به کارگردانی بهروز الشعیبی.
مستوران ساخته مسعود ابرور، سید جمال سید حاتمی و سید علی هاشمی در سال 1401
در سال 1402 عشق کوفی به کارگردانی حسن آخوندپور یکی از تولیدات تلویزیون اوجی است.
برنامه تلویزیونی Din.IR مخاطبان ویژه از راه رسید
مجموعه مستند نبرد پنهان در مورد جنگ سوریه، مسابقه خانه ما، مسابقه استیج، مسابقه گلوله 2016
مستند مسابقه فرمانده، اقیانوس آرام، مستند ماهین
اجرای موزیکال هفتخوان اسفندیار، نمایش بزرگ میدانی تنها از مسیح و برنامه تئاتر نبرد رستم و سهراب از دیگر فعالیت های سازمان اوج است.
5757
