به گزارش -، کمال با بیان اینکه متولد 14 آبان 1338 است، گفت: دوره راهنمایی را در مدرسه ای درس خواندم و بعدها متوجه شدم حسن فتحی نیز در آنجا درس خوانده است. یادم هست به دلایل مختلف تصمیم گرفتم به دانشگاه پلی تکنیک بروم و مهندسی راه و ساختمان بخوانم.
به گزارش روابط عمومی موزه سینما، وی با بیان اینکه در سال 1356 وارد دانشگاه شدم و پس از گذراندن سه ترم از انقلاب اسلامی، ادامه داد: بعد از انقلاب دو سال دانشگاه تعطیل شد و به تپه فیلم رفتم و در آنجا به فیلم تپه رفتم. دوره های مختلف را گذراندم و دو فیلم کوتاه کارگردانی کردم. در آن زمان ابراهیم حاتمی کیا یک فیلم 8 میلی متری به نام کردلان ساخت و از من خواست که آن را تدوین کنم.
تبریزی اظهار داشت که علاقه زیادی به ریاضیات دارد اما عکاسی و فعالیت های سینمایی نیز برایش اهمیت زیادی دارد. بعد از فارغ التحصیلی از سینما به صورت حرفه ای شروع به کار کردم.
کارگردان سریال «مهر مادری» با ذکر خاطره ای از دوران جنگ، خاطرنشان کرد: روز اول جنگ یعنی 31 شهریور ماه به دو گروه تقسیم شدیم که هر گروه شامل یک تصویربردار بود. ، یک دستیار فیلمبردار و یک اپراتور صدا. صدابردار گروه ما آقای محمدمهدی حیدریان بود و من مسئولیت فیلمبرداری را بر عهده داشتم. با دو خودروی وزارت ارشاد به جبهه های جنگ رفتیم و از تمام مناطقی که شاهد جنگ بودند عکس گرفتیم. وقتی برگشتیم همه این فیلم ها را جمع آوری کردیم که در قالب یک مستند به نام «شهدای طالبان» منتشر شد.
این کارگردان یادآور می شود: در آن زمان یک حس انقلابی در جامعه وجود داشت و مقوله دستمزد برای ما خیلی مهم نبود.
تبریزی ادامه داد: معتقدم فیلمسازی یک فعالیت گروهی است و اگر فردی فکر کند که فیلمش را به تنهایی می سازد اشتباه بزرگی کرده است. اگر مجموعه عوامل به خوبی مدیریت و جهت دهی شود و از انسجام کافی برخوردار باشد، اثر نهایی مؤثر خواهد بود.
وی درباره ساخت فیلم «مارمولک» گفت: یک روز آقای منوچهر محمدی از من دعوت کرد که به دفترشان بروم. پیش نویس فیلمنامه «مارمولک» را به من داد و نظرم را خواست. هر دوی ما فکر می کردیم که نتیجه نهایی بسیار خوب خواهد بود. اولین انتخاب ما برای نقش اول این فیلم پرویز پرستویی بود و با خواندن فیلمنامه به او علاقه نشان دادند.
کارگردان «زمین حساس» با اشاره به همکاری خود با پرویز بورستوی خاطرنشان کرد: پرویز بورستوی در چند فیلمی که با آنها کار کردم روی لباس هایش بسیار حساس بود تا جایی که هیچ تمایلی برای تغییر آنها نداشت. در تمام مدتی که صحنه‌های زندان «مارمولک» را فیلمبرداری می‌کردیم، او همیشه لباس‌های مربوط به آن صحنه‌ها را می‌پوشید.
تبریزی ادامه داد: روندی که پرستو طی می کند نوعی ترفند محسوب می شود که برای نزدیک شدن به نقش از آن استفاده می کند. مثلاً برای فیلم «مارمولک» مدت‌ها به حوزه علمیه تهران در جنوب شهر می‌رفت و همنشین مردم آنجا می‌شد تا با حال و هوا آشنا شود. اصطلاحات مختلف پراستوی بالاخره چیزهای مختلفی یاد گرفت و به سناریو اضافه کرد. «مارمولک» در یک منطقه روستایی تولید شد و اهالی آنجا با بازیگران و فیلمبرداری آن آشنایی نداشتند. به همین دلیل پرویز پرستویی را نمی شناختند و وقتی او با لباس روحانی در کوچه و پس کوچه ها پرسه می زد، مردم محله کاملاً او را به عنوان روحانی پذیرفتند.
این کارگردان تصریح کرد: پرستویی برای اینکه هر چه بیشتر خود را در فضای نقش قرار دهد، زمانی را به ذکر و دعا اختصاص می داد تا اجرای خود را تا حد امکان باورپذیر کند. در واقع، در «مارمولک» هیچ گونه نمایشی وجود ندارد و هر چیزی که وجود دارد محصول واقع گرایی پشت دوربین است.
این کارگردان سرشناس سینمای ایران در پایان گفت: به کارگردانان جوان توصیه می کنم از سینما به عنوان یک ابزار بسیار جدی استفاده کنند و به این هنر به عنوان پلی نگاه کنند که حضور در جامعه همه افراد، دیدگاه ها و جایگاه ها را به هم نزدیک می کند. به یکدیگر. آخرین امیدوارم فیلمسازان جوان بتوانند هر چه بیشتر به رشد سینمای ایران کمک کنند.
24457
