گزارشی از بامداد مخوف کوی دانشگاه در ۱۸ تیر ۷۸/ کجای دنیا چنین حادثه‌ای رخ می‌دهد و دانشجویان را این‌گونه قلع و قمع می‌کنند؟!»

فهیمه نظریروز سه شنبه 24 تیر 1357 در آستانه بررسی کلی طرح اصلاح قانون مطبوعات در شورای پنجم شورای اسلامی (که از سوی نمایندگان اصولگرا به دلیل اعمال محدودیت های بیشتر در دستور کار قرار گرفته بود. در حوزه مطبوعات که با واکنش های مطبوعاتی منتشر شد، روزنامه السلام در خبری با عنوان «سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را در متن نامه مهم سعید امامی» منتشر کرد خطاب به وزیر اطلاعات با افشای نقش خود در طرح اصلاح قانون مطبوعات، در بخشی از این خبر آمده است: «طبق اطلاعات موثقی که توسط سعید اسلامی در نامه‌ای به تاریخ 16/7/77… مقام محترم وزارت و تحت عنوان ایجاد و کنترل فضای فرهنگی – سازمان فرهنگییک سیستم ایجاد کنید فرهنگی این کشور محدودیت های فرهنگی و مطبوعاتی را پیشنهاد کرد. (سلام 15 جولای 1978)

فردای آن روز (25 تیر 1357) مجلس نمایندگان با حضور 125 نماینده این طرح را تصویب کرد و ساعاتی بعد روزنامه السلام به دلیل درج نامه سعید امامی از سوی هیئت ویژه مذهبی تا اطلاع ثانوی تعطیل شد. دادگاه.

در اعتراض به این روند (تصویب قانون اصلاح مطبوعات و توقیف روزنامه السلام) دانشجویان ساکن کوی اقامتگاه دانشگاه تهران از ساعت 22 روز پنجشنبه 26 تیرماه دست به تحصن مسالمت آمیز زدند. این تحصن به سرعت با مداخله نیروهای امنیتی و ورود به منطقه مسکونی در نیمه های شب به نزاع تبدیل شد. سرکوب و ضرب و شتم دانش آموزان توسط گروه های فشار و نیروهای امنیتی در آن نیمه شب وحشتناک به حدی بود که داستان آن همچنان به تلخی در حافظه تاریخی ایرانیان حک شده است.

صدیقه و سمکی: وقتی این صحنه ها را دیدم شرمنده اسلام و انسانیت شدم

در پی درگیری هایی که در دانشگاه کوی تهران به وجود آمد، صدیقه و سماقی از اعضای وقت شورای شهر تهران روز جمعه 27 تیرماه به کوی رفتند و با دانشجویان به گفت و گو پرداختند. وی گزارش خود را از آنچه روز بعد دید در روزنامه خرداد به شرح زیر منتشر کرد:

از ساختمان های زیادی در دانشگاه بازدید کردم. این خوابگاه دانشجویی است؟ من بعد از فتح خرمشهر چنین صحنه هایی را آنجا دیدم. پله ها و تمام سطح راهروها غرق در خون بود. یخچال ها در راهروها شکسته و شکسته شدند. تمام اتاق ها ویران و تخریب شد و درها شکسته شد. روی شیشه های شکسته راه می رفتیم. بسیاری از دانش آموزان با سر و صورت مجروح در آنجا دیده شدند. بر اساس شهادت دانش آموزان حاضر، سارقان تعداد زیادی از دانش آموزان را ربوده و با خود بردند. پرسیدم: ساعت چند به اینجا حمله کردند؟ آنها گفتند: «از ساعت 4:50 بامداد چندین بار به دانش آموزان حمله کردند که با باتوم به سر آنها زدند و با قمه، دستکش بوکس و شیشه آنها را تا حد مرگ کتک زدند. این چه صحنه هایی است که می بینیم؟! اینجا ایران است؟ ایران بعد از بیست سال انقلاب؟! چه کسی اینجا حمله کرد و کتک زد؟ یگان ویژه نیروی انتظامی و حامیان حزب الله! به خیابان رفتم و سعی کردم با یکی از اعضای یگان ویژه صحبت کنم. هر وقت از او می پرسیدم می گفت: نمی دانم. [پرسیدم:] “برای چه به اینجا آمدی؟” [گفت] “من نمی دانم”، [پرسیدم:] “چرا دانش آموزان را می زنید؟” [پاسخ داد:] “من نمی دانم” [پرسیدم:] آیا شما هم در حمله به دانشجویان حضور داشتید؟ [گفت:] “من نمی دانم”.

از یکی دیگر که جوان خوبی بود پرسیدم، گفت: دانشجوها را کتک زدند… چند برابر شاگرد آوردند. گفتم: چرا همکاری می کنی؟ گفت: چه کنم که همکاری نکنم. باید هر چه زودتر اینجا را ترک کنی.”

من به مسکن دانشجویان خارجی رفتم. حمله هم شد، دانشجویان دور من جمع شدند و با عصبانیت از من خواستند که اخبار این جنایات را منعکس کنم. گفتند: می توانی کاری کنی یا آمدی ببینی بعد رفتی؟! گفتم: نمی دانم! امیدوارم بتوانیم کاری انجام دهیم، آنها گفتند: “پول و دلار ما را دزدیدند.” ما مهمان شما هستیم ما چه کردیم که اینقدر وحشیانه به ما حمله کردند؟!» با تأسف آنجا را ترک کردم، با دیدن چهره های مات و خون آلود و مجروح دانش آموزان ناراحت شدم، گفتند داخل اتاق ها هم گاز اشک آور پرتاب کردند.

رفتم بیمارستان شریعتی. دانشجویان زیادی آنجا بودند. بسیاری از افراد به صورت سرپایی درمان شدند. دانشجویی در اتاق عمل بود. گفتند: با قمه به سرش زدند و مغزش آسیب دید. یک دانش آموز پاکستانی که پاهایش در گچ بود، گفت: پرتاب کردم و پاهایم زخمی شد. او در حالی که روی تخت در گوشه راهرو بیمارستان دراز کشیده بود، گفت: «چرا با ما مثل مهمانان اینطور رفتار می کنند؟» من فقط می توانم ابراز تاسف کنم. او هم برای بهبود وضعیت ما دعا کرد. به راستی این افرادی که امروز به محوطه دانشگاه حمله کردند چه کسانی هستند؟ کجایند کسانی که هر روز فاجعه می آفرینند و جامعه را به آشوب و بحران و تشنج می کشانند! آیا آنها دوستان مردم و انقلاب و انسانیت هستند! امروز از دیدن این صحنه های اسلام و انسانیت شرمنده ام.

فاطمه کروبی: دانش آموزان کجا در معرض قلدری به این شکل هستند؟!

فاطمه کروبی، نماینده مردم تهران در مجلس که روز جمعه 27 تیرماه 1397 پس از درگیری در محل اقامت دانشگاه تهران در محل حادثه حضور یافته و با دانشجویان به گفت و گو پرداخته بود، با ابراز تأسف از این وضعیت به خرداد ماه گفت: خبرنگار روزنامه در مورد مشاهدات خود گفت:

من تصاویر بسیار ناراحت کننده و ناراحت کننده ای را در خوابگاه دیدم. و توهین هایی به دانشجویان شد که شرمنده شدم از حمله به محل سکونت دانشجویان دکتری و فوق لیسانس… از نیمه شب تا صبح دانشجویان توسط نیروهای امنیتی مورد ضرب و شتم قرار گرفتند ماموران بسیاری از وسایل شخصی دانشجویان را بردند و متاسفانه به محل سکونت دانشجویان خارجی نیز حمله کردند که غیر قابل توجیه است… خیر. .. که مملکت قوانین داره پس میتونن برن هر کاری میخوان بکنن این کارها با مشروعیت و گفت و گوی تمدن ها سازگار نیست.. کجای دنیا همچین اتفاقی میفته و دانشجوها اینجوری له میشن؟ ؟!» (روزنامه خرداد یکشنبه 28 تیر 1357)

کیهان هم تعجب کرد!

نکته جالب در مورد حادثه کوی دانشگاه و حمله نیروهای امنیتی و گروه فشار به داخل این منطقه مشخصاً اقدامی غیرقانونی بود حتی کیهان که معمولاً در تمامی موارد مشابه در 28 تیرماه هنگام تهیه گزارش از دانشگاه در کنار آنها می ایستد حادثه خوابگاه از این اقدام ابراز حیرت کرد.

در ساعت 4 صبح، سربازان نیروی انتظامی در اقدامی باورنکردنی وارد محوطه دانشگاه شدند تا دانشجویان تظاهرکننده را تعقیب کنند و دانشجویان را مورد ضرب و شتم قرار دهند که بسیاری از آنها اصلاً ارتباطی با درگیری نداشتند از دانشجویان تشکل های دانشجویی مانند جامعه اسلامی و بسیج، تعداد زیادی از دانش آموزان توسط ماموران پلیس مورد ضرب و شتم قرار گرفتند و تعدادی از افسران پلیس نیز در اثر پرتاب کوکتل مولوتف مجروح شدند.

اطلاعیه وزارت فرهنگ و آموزش عالی: توهین به دانشگاه غیرقابل قبول است

روز جمعه ۲۷ تیر ۱۳۹۷ در پی حمله نیروهای امنیتی به داخل محوطه دانشگاه و تعرض به دانشجویان، وزارت فرهنگ با انتشار گزارشی به شدت به عاملان این رویداد اعتراض کرد. در این اطلاعیه و با اشاره به تظاهرات گسترده دانشجویان و اقدامات اداری مسئولان دانشگاه برای پایان دادن به این تظاهرات، آمده است:

مداخله خشونت آمیز نیروی انتظامی به حادثه تلخ و تاسف باری تبدیل شده است که هرگز در نظام اسلامی و انقلابی قابل قبول نیست در این حادثه تلخ و بی نظیر، مقدسات و مقدساتی شکسته شد که به راحتی قابل ترمیم و جبران نیست. دانشجویان و دانشگاهیان ممتاز و متدین که بارها و بارها بلوغ سیاسی خود را به اثبات رسانده اند، ارزش های انقلابی شکوهمند اسلامی خود را به نمایش گذاشته اند و سزاوار چنین برخوردهای تحقیر آمیزی نیستند… پیگیری سران و عاملان این حادثه تلخ و بر این اساس مقام معظم رهبری خواستار ریاست جمهوری هستند. (روزنامه خرداد شنبه 28 تیر 1378)

در اعتراض به استعفای دکتر معین

در پی حادثه کوی دکتر مصطفی معین وزیر وقت فرهنگ و آموزش عالی به پردیس کوی آمد و ضمن ابراز همدردی با دانشجویان قول پیگیری این حادثه را داد اما در نهایت تلاش وی برای متوقف کردن آن شکست خورد. وی در کنترل حوادث و اعتراضات ناکام ماند و به دلیل رفتار خشونت آمیز نیروهای انتظامی از سمت خود استعفا داد. وی در نامه ای خطاب به رئیس جمهور نوشت:

حادثه ناگوار ورود نیروهای انتظامی به اسکان دانشجویان دانشگاه تهران و ضرب و شتم دانشجویان مظلوم و بی گناه در نیمه شب جمعه ۲۷ تیرماه که منجر به هتک حرمت دانشگاه و حیثیت دانشجویان و دانشگاهیان شد، قابل قبول نیست. من این حادثه را اقدامی مشکوک به منظور اخلال در روند توسعه سیاسی و تضعیف نظام جمهوری اسلامی می دانم، زیرا علیرغم تلاش های فراوانی که از نیمه شب گذشته برای کنترل و محدود کردن این اقدامات صورت گرفته است. من نتیجه ای ندیده ام، لذا به دلیل عدم مسئولیت در قبال وظایف الهی و مسئولیت های قانونی، بی عدالتی و درماندگی فرزندانم به ملت و خانواده های دغدغه مندشان و عواقب و پیامدهای ناگوار این تخلفات خشن و آشوبگرانه. اینجانب استعفای خود را از وزارت فرهنگ و آموزش عالی تقدیم می کنم و از خداوند متعال برای پاسداری از میراث گرانبهای انقلاب اسلامی و نظام که از خون شهدا زاده شده است، صبر و توفیق خواستارم. روزنامه خرداد 29 تیر 1357)

259