غزل زیاری: اعضای تیم تحقیقاتی دانشگاه توهوکو اکنون در حال بررسی احتمال وجود حیات در مریخ در گذشته هستند. آنها با استفاده از مدل جدید خود که ترکیبی از آنالیزهای اتمسفر و فتوشیمیایی است، تغییراتی را در نسبت ایزوتوپ کربن در رسوبات مریخ شناسایی کردند که نشان می‌دهد ممکن است شرایط روی این سیاره میلیاردها سال پیش متفاوت بوده باشد و مولکول‌های لازم برای حیات مانند قندها ایجاد شده است. و ریبوز ممکن است پس از آن ممکن شده است.
کشف آب باستانی و احتمال وجود حیات در مریخ
در حال حاضر، مریخ یک سیاره خشک و سرد است. اما شواهد زمین شناسی نشان می دهد که حدود 3 تا 4 میلیارد سال پیش در سیاره سرخ آب مایع وجود داشته است و معمولاً در جایی که آب وجود دارد، حیات نیز وجود دارد. دانشمندان دانشگاه توهوکو مدلی دقیق از تولید مواد آلی در اتمسفر مریخ باستانی ایجاد کرده اند تا به سوالاتی در مورد امکان وجود حیات در مریخ پاسخ دهند.
مواد آلی در واقع بقایای موجودات زنده مانند گیاهان و جانوران یا محصولات جانبی برخی واکنش های شیمیایی است. با این حال، نسبت ایزوتوپ‌های کربن پایدار (13C/12C) که در مواد آلی یافت می‌شود، سرنخ‌های ارزشمندی در مورد چگونگی شکل‌گیری این بلوک‌های سازنده حیات ارائه کرده و پنجره‌ای را به دنیای گذشته برای دانشمندان گشوده است.
به همین دلیل این موضوع به موضوع مهمی برای ماموریت های مریخ تبدیل شده است. به عنوان مثال، مریخ نورد کنجکاوی ناسا نشان داد که مواد آلی در رسوبات آن دوران در مریخ به طور غیرعادی در دمای 13 درجه سانتیگراد تخلیه شده است. در عین حال، نسبت ایزوتوپ های کربن به طور قابل توجهی بین نمونه ها متفاوت است و دلیل این امر همچنان نامشخص است.
مدل سازی ترکیبات آلی در جو مریخ
برای بررسی بیشتر این موضوع، یک گروه تحقیقاتی از دانشگاه توهوکو مدلی از تکامل جو مریخ را توسعه دادند که بر فرمالدئید (HCO) متمرکز بود. همان ماده ای که اعضای تیم تحقیقاتی قبلاً شناسایی کرده بودند ممکن است در جو مریخ باستانی تشکیل شده باشد.
دلیل انتخاب فرمالدئید این است که این ماده می تواند ترکیبات آلی پیچیده ای مانند قندهای لازم برای زندگی تولید کند. به عبارت دیگر، فرمالدئید ممکن است عامل گم شده ای باشد که مقادیر غیرعادی نمونه های گرفته شده توسط فضاپیمای کنجکاوی را تجزیه و تحلیل کرده است و ممکن است نشانه ای از حیات گذشته در مریخ باشد.
منشا فرمالدئید و مواد آلی مریخ
این مدل با ترکیب یک مدل فتوشیمیایی با یک مدل آب و هوایی، تغییرات نسبت ایزوتوپ کربن به فرمالدئید در مریخ را تخمین زد که قدمت آن به 3 تا 4 میلیارد سال پیش بازمی‌گردد. در این مطالعه مشخص شد که افت دمای 13 درجه سانتی گراد در فرمالدئید به دلیل تفکیک نوری دی اکسید کربن توسط تابش فرابنفش خورشیدی است که در نتیجه ترجیح یک ایزوتوپ پایدار بر دیگری است.
در این مطالعه همچنین مشخص شد که نسبت ایزوتوپ کربن بر اساس عواملی مانند فشار اتمسفر مریخ در آن زمان، انکسار نور منعکس شده از سطح سیاره، نسبت مونوکسید کربن به دی اکسید کربن و مقدار هیدروژن آزاد شده توسط فعالیت های آتشفشانی
مفاهیم بیوشیمی مریخ باستان
کویاما، دانشجوی فارغ التحصیل دانشگاه توهوکو توضیح داد: «این مدل توضیحات احتمالی را برای نتایجی ارائه می دهد که قبلاً غیرقابل توضیح بودند، مانند اینکه چرا دما به طور مرموزی 13 درجه سانتیگراد کاهش یافته است.
این کشف نشان می دهد که فرمالدئید در تشکیل مواد آلی در مریخ باستان نقش داشته است. این بدان معنی است که مولکول های مهم بیولوژیکی مانند قندها و ریبوز (بخشی از RNA موجود در تمام سلول های زنده) احتمالاً در این سیاره تولید شده اند.
منبع: Scitech Daily
58321
