به گزارش آنلاین، دکتر میچ پرینشتاین، مدیر ارشد انجمن روانشناسی آمریکا در گفتگو با CNN تاکید کرد همانطور که والدین در مورد مسائلی مانند رابطه جنسی و مواد مخدر با نوجوانان خود صحبت می کنند، باید در مورد خودکشی نیز با آنها صحبت کنند.
به گزارش یورونیوز، جاستین بیکر، استادیار دپارتمان روانپزشکی و سلامت رفتاری در دانشگاه ایالتی اوهایو، گفت: اقدامات ساده و اثبات شده ای وجود دارد که هر کسی می تواند برای کاهش خطر اقدام به خودکشی توسط اعضای خانواده و دوستان خود انجام دهد.
دانستن این پنج نکته در مورد خودکشی می تواند به شما کمک کند.
گاهی اوقات علائم هشدار دهنده وجود دارد
متخصصان و محققان بهداشت روان هنوز تعیین نکرده اند که چگونه می توان به طور قابل اعتماد پیش بینی کرد که چه کسی در معرض خطر خودکشی است و آیا فقط افراد آسیب پذیر دست به خودکشی می زنند یا خیر.
این به این دلیل است که عوامل استرس زا که ممکن است در برخی افراد منجر به خودکشی شوند، تأثیر یکسانی بر دیگران ندارند.
علاوه بر این، دوره ای که در طی آن فرد افکار خودکشی را تجربه می کند و علائم نیاز به کمک را نشان می دهد، می تواند کوتاه باشد و تشخیص خطر را دشوار می کند. با این حال، در برخی موارد، افرادی که برای مدت طولانی‌تری برای خودکشی برنامه‌ریزی کرده‌اند، ممکن است تغییرات رفتاری یا احساسی قابل توجهی از خود نشان دهند.
این تغییرات همراه با سایر عوامل خطر می تواند شامل موارد زیر باشد:
- رفتار غیرمعمول شامل موارد بالقوه خطرناک، مانند سلاح گرم یا قرص؛
- اهدای دارایی های ارزشمند؛
- خواب زیاد یا کم؛
- کناره گیری از دیگران یا انزوا؛
- مستی شدید یا رانندگی بی احتیاطی.
- صحبت در مورد تمایل به مردن، چه با خودکشی و چه از راه دیگر؛
- تلاش برای یافتن دلایلی برای زندگی؛
- احساس سنگینی، بی فایده بودن، یا اینکه انگار به هیچ جا یا کسی تعلق ندارند.
- احساس ناامیدی.
- مسائل مربوط به سوء مصرف مواد مخدر
- تاریخچه تروما.
- ابتلا به اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و اختلالات شخصیت، به ویژه اگر درمان نشود.
- سابقه شخصی یا خانوادگی خودکشی.
- دسترسی آسان به دستگاه های بالقوه کشنده
همه کسانی که خودکشی می کنند مشکل سلامت روانی ندارند
یک تصور غلط در مورد خودکشی این است که فقط افرادی که مشکلات سلامت روانی دارند به خودکشی فکر می کنند یا اقدام به خودکشی می کنند.
با این حال، چنین اعتقادی همیشه درست نیست.
دکتر مایکل روسکی روانشناس بالینی به CNN گفت که بسیاری از افرادی که اقدام به خودکشی می کنند یا می میرند معیارهای اختلالات سلامت روان را ندارند.
در عوض، ممکن است با عوامل استرس زا مانند از دست دادن شغل، بی خانمانی، مرگ یکی از عزیزان، خیانت، ضربه روحی، مشکلات قانونی یا بیماری جدی دست و پنجه نرم کنند.
بر اساس گزارش انجمن خانواده درمانی ایران، 90 درصد افرادی که دست به خودکشی می زنند، سابقه اختلالات روانی دارند. اما طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، علت 58 تا 60 درصد اقدام به خودکشی «افسردگی» است.
شنونده خوبی برای آنها باشید
اگر به نظر می رسد که فرد مورد علاقه شما در معرض خطر خودکشی است، از او حمایت کنید و صریحاً در مورد آنچه اتفاق افتاده از او بپرسید. کارشناسان یک رویکرد روایتی شخص محور را توصیه می کنند تا آنها را تشویق کند تا احساسات خود را با شما در میان بگذارند، مانند پرسیدن سؤالی مانند: “هی، متوجه شدم اخیراً حال شما خوب نیست. آیا می خواهید در مورد آن صحبت کنید؟ “
با دقت به آنچه آنها می گویند گوش دهید، از تمایل آنها برای همدلی قدردانی کنید، و پیشنهاد دهید که با هم روی مشکل کار کنید بدون اینکه سعی کنید توصیه های نامناسبی ارائه دهید – که گاهی اوقات باعث می شود طرف مقابل حتی بیشتر احساس انزوا کند.
اما اگر به نظر می رسد که عزیز شما در معرض خطر جدی یا خودکشی است، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید.
اگر افکار خودکشی را تجربه می کنید، به دنبال مشاوره حرفه ای باشید و با فردی که به آن اعتماد دارید صحبت کنید. درمان و برخی داروهای روانپزشکی مانند داروهای ضد افسردگی نیز می تواند کمک کننده باشد.
افرادی که خودکشی می کنند خودخواه نیستند
برخی معتقدند خودکشی یک اقدام خودخواهانه است، اما کارشناسان می گویند این توصیف نادرست و توهین آمیز است، زیرا کسانی که خودکشی می کنند یا می میرند اغلب به دلیل دردی که بر آنها غلبه می کند یا احساس می کنند که باری بر دوش دیگران هستند، دست به خودکشی می زنند. و ممکن است گزینه دیگری را مشاهده نکند.
به گفته دکتر مایکل روزیکی، “نزدیک بینی” احتمالاً اصطلاحی بهتر از خودخواهی است، زیرا توجه افراد خودکشی بر روی آنچه درست در مقابل آنها قرار دارد متمرکز است و به آنها اجازه می دهد تصویر بزرگ را ببینند. گسترده تر از گذشته، حال و آینده خود نباشید.
نحوه صحبت در مورد خودکشی مهم است
پرداختن آشکار به خودکشی، به جای تلقی آن به عنوان یک موضوع تابو یا تابو، برای کاهش انگ و برچسب زدن به افراد که می تواند مانع از کمک گرفتن از دیگران شود، بسیار مهم است. با این حال، آنچه شما می گویید و نحوه بیان آن نیز مهم است.
دکتر جک دبک، استادیار روانپزشکی دانشگاه، به همین دلیل است که بسیاری از متخصصان بهداشت روان، مؤسسات پزشکی و رسانه‌ها از استفاده از اصطلاحات مضر مانند «تعهد» به خودکشی که می‌تواند به یک جرم و قضاوت اخلاقی دلالت کند اجتناب می‌کنند. میشیگان، توضیح داد.
به کار بردن کلمه “موفق” برای اقدام به خودکشی نیز مشکل ساز است، زیرا گرفتن یک زندگی یک دستاورد مثبت نیست. یک «خودکشی ناموفق» می‌تواند نشان‌دهنده این باشد که بقا خوب نیست، یا چیزی در شخصیت یا قدرت اراده فرد کم است. در عوض، کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که هنگام اشاره به خودکشی، زبان مناسب می‌تواند شامل عباراتی مانند «مرگ بر اثر خودکشی»، «اقدام به خودکشی کشنده»، «خودکشی» یا «خودکشی» باشد.
راه های قابل قبول برای بیان اقدام ناموفق برای خودکشی شامل عباراتی مانند «اقدام به خودکشی غیر کشنده» یا صرفاً «اقدام به خودکشی» است.
233233
