بازگشت کبوتر منقرض شده به زندگی

به گزارش سایت رابو، انسان عامل اصلی انقراض این گونه بوده است. در قرن نوزدهم، کبوترهای مسافری منبع بی پایان پروتئین در نظر گرفته می شدند. آنها با تله، چماق و حتی با ذرت آلوده به الکل مسموم شدند. تا زمانی که قانونی برای حمایت از آنها تصویب شد، تنها تعداد کمی از این پرندگان باقی مانده بودند. آخرین کبوتر مهاجر، ماده ای به نام مارتا، در 1 سپتامبر 1914 در باغ وحش سینسیناتی درگذشت.

به گفته یکی از پزشکیان، بن نواک، محققی که روی پروژه بازگشت کبوتر مسافر بزرگ کار می کند، به دنبال احیای این گونه است. برای این ما به منبع DNA و نزدیکترین خویشاوند زنده نیاز داریم. نمونه های زیادی در موزه ها وجود دارد که می توان از آنها DNA استخراج کرد و همچنین کبوتر دم باری که ارتباط نزدیکی با کبوتر مهاجر دارد.

شبیه سازی در پرندگان کار نمی کند، بنابراین برنامه این است که سلول های خاصی را از جنین کبوتر بدست آوریم. این سلول ها که به عنوان سلول های زایای اولیه شناخته می شوند، قادر به تولید تخمک و اسپرم هستند. محققان این سلول‌ها را طوری ویرایش می‌کنند که شامل ژن‌های کبوتر مهاجر شود و سپس آن‌ها را به کبوتر جنینی منتقل می‌کنند.

وقتی این کبوترها بزرگتر می شوند، برای کبوترهای مهاجر اسپرم و تخمک تولید می کنند و با هم جفت می شوند تا کبوترهای مهاجر جدید به دنیا بیایند. این بدان معناست که اولین کبوترهای مسافری کشف شده دارای والدینی از گونه های نزدیک خواهند بود.

آیا باید کبوترهای مسافر را زنده کنیم؟

نواک معتقد است که کبوترهای مسافری می توانند نقش اکولوژیکی مهمی در بازگشت به جنگل های برگریز شرق آمریکای شمالی داشته باشند. در گذشته زمانی که گله های بزرگ در این مناطق می خوابیدند، به نظر می رسید که در حال خرابکاری هستند، اما از این ویرانی، زندگی دوباره آغاز شد.

فضولات این پرندگان خاک را بارور می کند و باعث رشد علف، گل و درختچه می شود. این محیط به خانه ای برای حشرات، خزندگان، پرندگان و پستانداران تبدیل شده است. در غیاب کبوتر حامل این چرخه ادامه پیدا نکرد و حالا با بازگشت این پرنده ممکن است تنوع و نشاط به جنگل ها بازگردد.

با این حال، برای رسیدن به این هدف، ما به کبوترهای مهاجر زیادی نیاز داریم، اما آیا آمریکا برای هجوم میلیونی پرندگان آماده است؟ اگر تعداد آنها کم باشد، اثرات زیست محیطی کمی دارند، اما اگر جمعیت های زیادی ایجاد شوند، می توانند مشکل ساز شوند.

مارک اوری، بوم‌شناس و نویسنده کتاب «نامه‌ای از مارتا: انقراض کبوتران مهاجر» معتقد است که این پروژه بیشتر یک پروژه زینتی و پرهزینه است تا یک تلاش واقعی برای حفاظت. او می‌گوید: «شگفت‌انگیز خواهد بود اگر جمعیت‌های زنده کبوترهای مسافری بتوانند در طبیعت رشد کنند، اما فکر نمی‌کنم که به آنجا برسیم.

5858