حدقه چشمی غول‌پیکر در اعماق فضا!/ عکس

تینا مزدکی: دنیای LHS-1140b (LHS-1140b)، با اقیانوسی از آب شبیه عنبیه؛ مثل کره چشمی است که به ستاره میزبان خود خیره شده است. تنها اقیانوس روی این سیاره دارای عرض دائمی 4000 کیلومتر است. چارلز کادیو، اخترفیزیکدان دانشگاه مونترال، می گوید: از میان تمام سیارات فراخورشیدی موجود، LHS 1140b می تواند بهترین نامزد برای حضور آب مایع در دنیای بیگانه خارج از منظومه شمسی باشد. این سیاره نقطه عطفی در سیارات فراخورشیدی قابل سکونت خواهد بود.

LHS 1140b که یک سال پیش کشف شد، شعاعش حدود 1.73 برابر شعاع زمین و 5.6 برابر جرم زمین است. این سیاره بزرگتر از سیاره ما است، اما هنوز آنقدر کوچک است که بتوان آن را یک جهان قابل سکونت در نظر گرفت. همچنین به ستاره های خود نزدیکتر از زمین به خورشید است و مدار کامل خود را در کمتر از 25 روز کامل می کند.

اگر ستاره آن شبیه خورشید بود، این سیاره به حیات بسیار نزدیک بود. در عوض، این یک کوتوله سرد، کم نور و قرمز است، بنابراین فاصله بین ستاره و سیاره فراخورشیدی در منطقه ای که ما آن را منطقه قابل سکونت می نامیم بسیار زیاد است. نه آنقدر سرد است که تمام آب های سطحی یخ بزنند و نه آنقدر نزدیک که تبخیر شوند و فراموش شوند.

با این حال، نزدیکی به این معنی است که سیاره فراخورشیدی احتمالاً به صورت جزر و مدی قفل شده است. سپس دوره چرخش آن با دوره مداری آن مطابقت دارد، به طوری که همان سمت همیشه رو به ستاره باشد. این همان پدیده ای است که با زمین و ماه می بینیم و چرا هرگز دورترین سمت از زمین را نمی بینیم.

قرار گرفتن در یک منطقه قابل سکونت به طور خودکار به این معنی نیست که شرایط لازم برای حمایت از زندگی را دارد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد شیمی LHS 1140b، باید به اتمسفر آن نگاهی بیندازیم. این کاری است که کادیو و همکارانش با استفاده از قدرت تلسکوپ فضایی جیمز وب انجام دادند.

در فاصله کمتر از 50 سال نوری، این سیاره به اندازه کافی به ما نزدیک است که می توانیم اطلاعات دقیقی در مورد چگونگی تغییر نور هنگام عبور سیاره فراخورشیدی بین زمین و ستاره جمع آوری کنیم. مقداری از نور ستارگان از جو عبور می کند، در حالی که برخی از طول موج ها توسط اتم های داخل آن جذب یا تقویت می شوند. اینکه کدام اتم ها کار می کنند را می توان با نگاه کردن به طول موج هایی که بر آنها تأثیر می گذارد، تعیین کرد.

از این طریق، محققان توانستند وجود نیتروژن، عنصر غالب در جو زمین، را در این سیاره آزمایش کنند. اگر LHS 1140b جو گازی تری مانند سیاره جوان نپتون داشت، جو آن غنی از هیدروژن بود. وجود نیتروژن نشان دهنده وجود جو ثانویه در این سیاره است که جوی است که پس از تولد سیاره فراخورشیدی شکل گرفته است.

محققان همچنین چگالی و شعاع LHS 1140b را برای محاسبه چگالی آن در نظر گرفتند و به عدد 5.9 گرم بر سانتی متر مکعب رسیدند. این شکل برای دنیایی که تماماً از سنگ ساخته شده است به اندازه کافی متراکم نیست. با این حال، به دلیل عدم جزر و مد، این اقیانوس جهانی ممکن است شبیه آنچه شما فکر می کنید نباشد.

طرف رو به ستاره ممکن است برای همیشه سرد باشد تا یخ بزند. فقط نقطه ای که مستقیماً رو به ستاره است به اندازه کافی داغ است که ذوب شود و در نتیجه دنیای عجیب و غریب و کره چشمی در فضا معلق شود، اما دمای این زنبق آبی می تواند در سطح به 20 درجه سانتیگراد (68 درجه فارنهایت) برسد. برای سیستم کل محیط زیست.

ما به طور قطع نمی دانیم چه اتفاقی می افتد، اما به نظر می رسد این سیاره امیدوار کننده آماده میزبانی از یک اکوسیستم بیگانه در خارج از همسایگی ما است. محققان خاطرنشان می کنند که حداقل یک سال دیگر طول می کشد تا تایید شود LHS 1140b دارای جو است و شاید دو یا سه سال دیگر برای شناسایی دی اکسید کربن.

منبع: Sciencealert

227323