مهسا بهداری: با تغییر دولت و روی کار آمدن وزرای جدید به ویژه وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و رئیس سازمان سینمایی مطالبات جدی در این زمینه مطرح شد و انجمن کارگردانان سینمای ایران از شعار دولت جدید استقبال می کند. که تحولات اساسی در حوزه مدیریت فرهنگی ایجاد کرد و با پشتوانه اندیشه رایزن فرهنگی این دولت که معتقد است دولت فرهنگی و نه فرهنگ دولتی خواهان تغییرات زیر است:
1. تسلیت به همه اهالی سینما و عکاسانی که به دلیل عقاید، نظرات و اعتراضاتشان مورد توهین، توقیف و زندان قرار گرفتند.
2. دولت جدید نباید اجازه دهد نهادهای امنیتی و موازی در سینما دخالت کنند.
3. دولت جدید باید فضای امنی را برای فیلمسازان متفکر فراهم کند.
4. می خواهیم قبل از ساخت فیلم هرگونه نظارت را حذف کنیم و باید پروانه ساخت حذف شود.
5. شفاف سازی تمامی مسائل فرهنگی و فشارهایی که بر دولت فرهنگی وارد خواهد شد.
6. مدیریت جدید باید با همه اهالی سینما عادلانه برخورد کند و افراد خودی و ناآگاه صنعت سینما را به حساب نیاورد.
7. تمامی فیلم هایی که در سه سال گذشته و سال های گذشته توقیف شده اند باید پروانه نمایش دریافت کنند
8. اگر در سه سال اخیر اداره سینما مجبور به حمایت از سینمای کمدی و عامه پسند شود، قطعا این سینما به نقطه ضعف مدیریت فرهنگی دولت جدید تبدیل خواهد شد، زیرا برخی از کمدی هایی که به نمایش درآمده است. در سه سال گذشته نشان داده اند که اگر در… دولت های قبلی با تحلیل، تبیین و مخالفت مواجه می شدند.
به دنبال این گفته و نظر چند کارشناس دیگر به سراغ عباس یاری منتقد سینما رفتیم تا از دغدغه های اصلی سینما و فرهنگ کشور جویا شویم.
دولت آقای مسیکیان با وزرای جدید در حال تشکیل است به نظر شما چه برنامه هایی باید در معاونت فرهنگی هنری تبیین شود تا ضعف ها و خلأهای موجود کمی اصلاح شود؟
چه خوب که علاقه و پرسش خود را به مشکلات جامعه و حکومتی که در حال شکل گیری است، با آشفتگی در حوزه فرهنگ آغاز کردید، زیرا آشفتگی در این بخش، مشکل اصلی جامعه امروزی است که از فرهنگ صحبت می کنیم لازم است، موفقیت کامل دولت جدید را تضمین کنیم، زیرا هر وزارتخانه در تمام زمینه های اداری، اجتماعی، اقتصادی و دولتی باید هدف اصلی خود را تنظیم کند. بالاخره کسی که ردای وزارت را بر تن می کند برای موفقیت ابتدا به ترکیبی از برنامه، فرهنگ، دانش و بینش نیاز دارد و طبیعتاً موفقیت او و جامعه در گرو این است که وزیر محترم و روابط عمومی ایشان این اجازه را بدهند. سوال پرسیدن از مردم و خبرنگاران در گام اول، نقاط قوت و ضعف کار خود را روشن کنید. البته تلاش برای برون رفت از مخمصه افراد وابسته به گروه ها، باندها و جناح های مختلف که دست خود را بریده اند، کار بسیار دشواری است، به همین دلیل است که در این سال ها، نیروهای توانمند و با تجربه بار آن را به دوش می کشند. مسافرت رفتن. این مملکت را بستند و رفتند و جایشان به افسونگران و منافقین و متفکرین داده شد.
در عرصه سینما چه باید کرد؟
در اینجا کار دشوارتر است و سردرگمی و سردرگمی بیداد می کند. افرادی که نمی دانند شغل اصلی شان چیست (البته این برای سینمادوستان بدیهی است!) و پولی که واقعاً معلوم نیست آن را از کجا آورده اند! زمانی در سینمای قبل از انقلاب، تهیهکنندگانی چون علی عباسی، مهدی میثکیه، عباس چپویس و حتی منوچهر صادق پور، گاه در کنار فیلمهای تجاری و پرمخاطب خود از کارگردانان جوان، مبتکر و خلاق حمایت میکردند و سعی میکردند آثار بزرگی در سینمای قبل از انقلاب کارنامه آنها البته با توجه به علایق فرهنگی خود، برخی از آنها حتی کف فیلم های فاخر و بلند خود را روی فیلم های صرفا تجاری و کافه ای می گذارند. این فیلم های تجاری اگرچه کمی بالاتر و بهتر از بسیاری از آثار تجاری فعلی بودند، اما با هدف پیشرفت سینمای ایران فیلم های خوبی ساختند. امروز که صحبت می کنیم، افرادی هستند که به عنوان تهیه کننده و سرمایه گذار در سینمای ایران ظهور کرده اند که با این پول های هیولایی آنقدر هزینه تولید و دستمزد را بالا برده اند که سازندگان دلسوز عرصه را رها کرده اند و توان رقابت با این استادان را ندارند. علاوه بر این سینمای ایران از برنامه های فرهنگی بی بهره است تا جایی که هرکس … پول و سرمایه مانند آب خوردن وارد سینما می شود و با ساخت فیلم های مبتذل و تماس با مرجع برای آنها مجوز می گیرند و در ماهواره ها تبلیغات می کنند. . درست است که او با تبانی با عکاسان خود را مسخره می کند. فکر می کنم این تهیه کننده ها فیلم هایی که خودشان ساخته اند را نمی بینند و فقط به دنبال کسب درآمد از آن فیلم هستند، یعنی به سینما به عنوان منبع درآمد و فروشگاه نگاه می کنند.
به نظر شما راه حلی برای برون رفت از این وضعیت وجود دارد؟
به نظر من معاونت وزارت ارشاد و رئیس سازمان سینمایی باید جدول زمانی را برای ساماندهی وضعیت موجود اعلام کنند. چه اهدافی دارند و تضمین می کنند که هر چند ماه یکبار روند پیشرفت این طرح ها را توضیح دهند و آماده شنیدن نظرات کارشناسان و اصناف سینما هستند که چند درصد از این طرح ها محقق شده و با چه مشکلاتی مواجه شده اند. در حال حاضر در برنامه ها با سردرگمی مواجه هستیم.
مثلا یک بار فیلمی را به دلیل تبلیغ در ماهواره توقیف کردند و یک بار آمار فروش فیلم هایی را که بیش از هزار بار در ماهواره تبلیغ شده بود و به آن افتخار کردند، اگر خوب است چرا که نه. ? آیا همه از آن استفاده می کنند؟ بالاخره اگر این همه شبکه در تلویزیون کشور وجود دارد، چرا ما در ماهواره تبلیغات می بینیم؟ یا مثلا یک سریال در تلویزیون می سازند و بعد روی بیلبوردهای سطح شهر تبلیغ می کنند و این یک فاجعه به معنای واقعی کلمه است و نشان می دهد که رسانه قبلاً محبوبیت و اقتدار خود را از دست داده است و ما داریم. تلاشی برای بهبود وضعیت فرهنگی نکرده ایم، آن را هم تخریب کرده ایم.
به هرج و مرج در برنامه های فرهنگی اشاره کردید. آیا این سردرگمی ناشی از نداشتن برنامه است یا ناتوانی در پیگیری برنامه مدون؟
هر دو مورد هستند! البته متولیان محترم فرهنگی برنامه دارند، اما این طرح، دانسته یا ندانسته، با هدف توقف فعالیت های فرهنگی، انتشاراتی و روزنامه نگاری (بیشتر در بخش خصوصی) است. با این حال، برای از بین بردن این فعالیت، به برنامه ای نیاز است که هنوز در حال اجرا است.
حافظ با عشوه میگوید: «اعضای کاین در محراب و منبر خودنمایی میکنند، چون منزوی هستند و کارهای دیگری میکنند». در جلسات یک چیز را با اشتیاق می گویند و وقتی به موقعیت می رسند دقیقا برعکس عمل می کنند.
245245
khabaronline به نقل از رابو