سقوط یک دیکتاتور؛ روایتی در قاب عباس عطار

علی حدادی عسال- نمی توان در مورد عکسهای برتر جهان صحبت کرد و نام عکاسان برجسته ایرانی را نادیده گرفت. ایران با سابقه عالی و فراز و نشیب وقایع ، همواره سکویی برای پرورش عکاسان بوده است. در میان آنها ، دو عکاس ایرانی ، عباس عطار و نیوشا تاواكلیان ، از همکاری با آژانس عکس مگنوم ، معتبرترین آژانس عکس در جهان ، مفتخر شدند.

به گفته خبرنگار گروه فرهنگ و هنر بورنا ؛ با این حال ، عباس عطار یک چهره واحد در عکاسی بود. شخصی که بسیاری از عکاسان ایرانی او را می بینند. وی در 5 آوریل متولد شد و مطبوعات و ارتباطات را در انگلیس تحصیل کرد. عطار در دهه 1980 با عکاسی از نبردهای Biafra ، ویتنام ، آفریقای جنوبی و مقالات گسترده وی در مورد مذاهب در سالهای بعد ، شهرت جهانی را به دست آورد.

وی از 1 تا 2 عضو گاما از 1 تا 2 عضو بود ، از 1 تا 5 عضو گاما ، و به آژانس عکس مگنوم پیوست و در آنجا عضو تمام وقت شد. و یکی از مهمترین وقایع زندگی وی برای ایرانیان دوره مگنوم از 1 تا 2 سال بود.

عباس عطار با خانواده خود در ایران مهاجرت کرد. در یکی از آخرین عکس های خانوادگی قبل از ترک خانه ، یک دوربین روی گردن او به دار آویخته شد. گویا سرنوشت او از کودکی با عکاسی بوده است. چهار سال بعد ، در هشت سالگی ، او اولین عکس های خود را از استقلال الجزایر ثبت کرد.

پس از اتمام تحصیلات ، عکسهای وی در معتبرترین مجلات جهان منتشر شد. تصاویری که عمدتاً روایت جنگ ، انقلابها و ناآرامی های سیاسی و اجتماعی بودند: نبردهای بیفرا ، بنگلادش ، ویتنام ، شیلی ، خاورمیانه و آفریقای جنوبی و ضبط روایات آپارتاید و انقلاب ایران.

عباس عطار در سال 4-5 به تهران بازگشت و انقلاب ایران را از طریق پنجره دوربین خود ثبت کرد. تصاویری که راه را برای سایر عکاسان بین المللی در ایران هموار می کند. عکسهای وی از این دوره هنوز یکی از مهمترین اسناد بصری تاریخ معاصر است.

یکی از برجسته ترین آثار وی ، عکس سرماخوردگی صدام حسین بر روی زمین پس از سقوط دولت عراق بائات در سال 6 است. تصویری که نمادی از پایان دیکتاتوری در عراق بود.

عباس عطار ، عکاس که جهان را روایت می کرد ، نه تنها یک مستند بصری بلکه راوی حقیقت بود. این واقعیت که به طور دائم در قاب های بی نظیر خود ضبط شده است.

پایان پیام/