این یادداشت، تبلیغاتی است

به گزارش خبرگزاری رابو، عبدالجواد موسوی شاعر و روزنامه نگار در یادداشتی برای روزنامه هم میهن نوشت که علی درسکار این برنامه را رهبری می کند. مجری توانمندی برنامه های مذهبی را در تلویزیون ضبط کرد اما گویا تلویزیون هم طاقت او را نداشت تا بدانیم و بفهمیم طرد افراطی و جذب از هیچ و کمتر از هیچ چه معنایی دارد. ما بدانیم و به آنها بیاموزیم وقتی می گوییم تلویزیون توسط فرقه ای اداره می شود که نظرش را نسبت به دین، خدا، پیامبر، انقلاب، اسلام، ارزش ها، دیپلماسی، عدالت و انتخابات را کامل و چرند می داند. ?

علی درستکار همزمان با رکود بازار مجریان مذهبی طرفداران خود را داشت. یک ایستگاه رادیویی متفاوت درباره مفاهیم دینی صحبت کرد و دین را نفروخت. در چهره و لحنش صداقت و صفایی بود که بیننده آن را باور می کرد. حالا علی درسکار در حال نمایش آثارش در کت واک است. با موضوعی گسترده تر از قبل. با طراحی دکوراتیو که ظاهری ساده و در عین حال کاملا حرفه ای و جذاب دارد. بدون هیچ تغییری.

و مجری معروف ما حتی برنامه اش را با نام خدا و بسم الله شروع نمی کند. او سریع و واضح به اصل مطلب می رسد. با مهمانان رنگارنگ از نویسندگان، فیلسوفان و دانشمندان گرفته تا پزشکیان، جامعه شناسان و بازیگران. موضوع اصلی برنامه را می توان همین کلمه «اسفنج» دانست. هر واقعیتی در مورد جایی که ما زندگی می کنیم. در مورد این، دو روز زندگی. درباره یک خانه موقت برای همه ما. برنامه جان: چگونه به زندگی در این خانه موقت معنا ببخشیم. این البته حداقل درک و پذیرش این برنامه است. مطمئناً، اگر آن را ببینید، ممکن است معانی عمیق تری از آن دریافت کنید.

در ابتدای هر برنامه نوشته می شد که به صورت خصوصی تماشا کنید. یعنی به دنبال قمار نیستند و به معنای مبتذل ظاهر می شوند. حرف هایی دارند و انتظار دارند بیننده آن حرف ها را با گوش خودش بشنود. نه اینکه مثل خیلی از برنامه های پرطرفدار این روزها بتوانید سرتان را به گوشی بچسبانید، یک تخم مرغ بشکنید و گهگاه به برنامه مورد نظر نگاه کنید. اصولاً سخت کوشی این شوخی ها را از بین نمی برد. درست مثل درس خواندن تماشای فیلم به درستی به موسیقی گوش دهید. همه این اعمال نیازمند خلوت و تفکر است و نمی توان آنها را نادیده گرفت.

برنامه «اسفنجی» اگرچه سعی کرده آن را بسیار ساده ارائه کند، اما در عین حال حاوی سخنان جدی و پرطنین بسیاری است. برگزارکنندگان برنامه به خوبی خستگی مردم را از شعارهای توخالی، دروغین و ریاکارانه درک کردند و به همین دلیل حتی الامکان از اجرای این گونه برنامه ها پرهیز کردند. آنها قبلاً طرح جدیدی اندیشیده اند و تا جایی که من می دانم مخاطبان خود را در میان عامه خصوصی و سختگیر پیدا کرده اند. مدت زمان برنامه تقریباً یک ساعت است و صحبت ها و موضوعات میهمانان به گونه ای ارائه می شود که مخاطب اصلاً احساس خستگی نمی کند.

علی درسکار نیز نقش کلیدی در این نمایش دارد. او لطف نمی فروشد و نمی خواهد ظاهر شود. درست مانند یک مخاطب مشتاق، او در مقابل مهمانان می نشیند و به طور معمول به حرف های طرف مقابل گوش می دهد تا شما را نیز به شنیدن تشویق کند. یک جایی وسط برنامه وقتی هیجان زده بود، صمیمانه خطاب به مهمان برنامه گفت: «خیلی راست می گوییم، اشتباه کردم.» «اسفنج» نشان می دهد که هنوز هم می توان یک برنامه خوب ساخت که شلخته نباشد. هنوز هم می توان درباره این تصورات صحبت کرد که مجری، مهمان، تهیه کننده و گوینده مخاطب را آزار نمی دهد. هنوز هم می توان از معنای گمشده زندگی صحبت کرد و مخاطب داشت.

اسفنجی بار دیگر یادآور شد که در این مملکت هنوز افراد زیادی هستند و با دیدن این همه مدعی فضل و دانش در رسانه های رسمی نباید از زمین و زمان ناامید شویم. «اسفنج» تا اطلاع ثانوی می تواند فشارسنج و معیار یک برنامه گفتگوی خوب باشد. برنامه ای که در آن همه چیز مرتب است. هیچ چیز اضافی وجود ندارد. همه چیز با سادگی، زیبایی و وقار انجام می شود. من به نوبه خود از همه دست اندرکاران این برنامه تشکر می کنم و به آنها از خداوند قوت می گویم و برایشان آرزوی درخشش بیشتر دارم.

245245